ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 60

เว่ยคงชิงที่อยู่ในห้องตกใจจนตัวสั่น รีบส่งสัญญาณให้เซี่ยจู๋ทันที เมื่อได้ยินเสียงของฮูหยินซู ก็รีบร้อนใส่เสื้อผ้า แล้วเปิดประตูเดินออกมา

เมื่อเห็นท่าทางโมโหของฮูหยินซูที่พุ่งเข้ามา เว่ยคงชิงก็ยิ้มอย่างกระอักกระอ่วนและพูดว่า “น้อง...น้องหญิง เจ้าอย่าโกรธไปเลย เป็นนาง นังแพศยานั่นล่อลวงข้า นางบอกว่าวันนี้ถูกคนมากมายมองเห็นเรือนร่าง กลัวว่าต่อไปจะไม่มีที่ยืนเลยขอให้ข้ารับนางเข้าจวน ให้ข้าวให้ปลานางกิน น้องหญิง เจ้าดูข้าสิอายุปูนนี้แล้ว ยังไม่มีครอบครัว ข้า...”

ฮูหยินซูโกรธจนเลือดขึ้นหน้า นางพูดอย่างโกรธเคืองว่า “ที่แท้คำสาบานของเจ้าที่ให้ไว้กับข้าเหล่านั้นเป็นแค่ของปลอมงั้นหรือ ไสหัวไป ไสหัวไปให้พ้น เอานังแพศยานั่นออกไปด้วย ออกไปจากตระกูลซูเดี๋ยวนี้”

เมื่อเห็นว่าฮูหยินซูโกรธมาก เว่ยคงชิงก็อดกัดฟันพูดขึ้นมาไม่ได้ “น้องหญิง คำมั่นสัญญาที่ข้าเคยให้ไว้กับเจ้านั้นเป็นความจริง แต่ดูเจ้าพูดกับข้าสิเคยใส่ใจสักนิดหรือไม่? เห็นเจ้าแก้มแดงดวงตาก็มีรอยยิ้ม หรือว่าเมื่อครู่นี้เจ้าไปทำอะไรกับเสนาบดีมาหรือ? เจ้าทำได้ แต่ข้ากลับทำไม่ได้ นี่มันยุติธรรมตรงไหน?”

เดิมทีฮูหยินซูก็อยากมาประนีประนอม แต่คิดไม่ถึงว่าจะทะเลาะกันแบบนี้ แต่ไหนแต่ไรมาผู้ชายคนนี้ก็แสดงความรู้สึกดีๆ ให้นางมาตลอด จนในที่สุดก็อดหลงเสน่ห์หญิงอื่นไม่ได้ ฮูหยินซูอดร้องไห้ออกมาไม่ได้

เมื่อเว่ยคงชิงเห็นเช่นนั้นก็อดใจอ่อนไม่ได้ ถึงอย่างไรก็เป็นสตรีที่เขาของมาตั้งแต่ยังหนุ่ม

เว่ยคงชิงก้าวไปข้างหน้าคว้าฮูหยินซูเข้ามากอด เอ่ยปลอบใจนางเสียงอ่อนโยน “น้องหญิง เจ้าอย่าโกรธไปเลยนะ ข้าไม่ดีเอง ข้าเป็นผู้ชายทั่วไป นี่ก็นางอาบน้ำแล้ว เพื่อเลี่ยงไม่ให้...เฮ้อ เป็นความผิดข้าเอง งั้นให้ข้าชดเชยให้เจ้าสักครั้งดีหรือไม่?” เมื่อสิ้นประโยคแล้ว ก็เริ่มลงมือ

ฮูหยินซูรีบกดมือเขา แล้วเอ่ยว่า “ไม่ได้ นายท่านยังอยู่บนจวน นางที่อยู่ในนั้นเจ้า...”

เว่ยคงชิงก็หัวเราะออกมา “เป็นครั้งแรกที่มีความสุข ทำให้ข้าทรมานจนเกือบเป็นลม มาเถอะน้องหญิงที่นี่ไม่มีใคร”

ฮูหยินซูเต็มใจครึ่งหนึ่งและไม่เต็มใจครึ่งหนึ่ง ใกล้ชิดสนิทสนมกันพลางเอ่ยเรื่องอื่นขึ้นมา “พี่ชาย ข้าอยากได้...อืม...ข้าอยากได้ลูกชาย มีแค่ลูกชายเท่านั้นถึงจะมัดใจเสนาบดีได้ ลูกชายคนนี้...เจ้าให้ข้าได้หรือไม่?”

เสนาบดีซูไม่ได้เมตตานาง นางเองก็ไม่อยากซื่อสัตย์ต่อเสนาบดีซูแล้ว ตราบใดที่มีลูกชาย ทรัพย์สมบัติทั้งหมดนี้รวมทั้งตำแหน่งขุนนางของเสนาบดีซูก็จะเป็นของลูกชายนางทั้งหมด

เสนาบดีซูอายุมากแล้ว เรี่ยวแรงก็ไม่ค่อยมี แถมยังชอบวิ่งไปหาอนุเหล่านั้นเสมอ นางไม่อาจจะฝากความหวังไว้กับผู้ชายคนนั้นได้ นางต้องลงมือพร้อมกันทั้งสองวิธีการ

เมื่อเว่ยคงชิงได้ยินแบบนั้นก็ยิ่งจะทำอย่างสุดกำลัง เป็นไปไม่ได้ที่เขาจะแย่งน้องหญิงมาจากมือของเสนาบดีซู แต่ถ้ามีลูกชาย เมื่อลูกชายโตแล้ว เขาก็จะหาวันส่งยาพิษให้เสนาบดีซู และน้องหญิงรวมถึงทรัพย์สมบัติของเสนาบดีซู ตำแหน่งขุนนาง ก็จะตกเป็นของลูกชายเขาไม่ใช่หรือ?

เว่ยคงชิงกล่าวด้วยลมหายใจหอบ “ดี ดีมากๆๆ สุขภาพของนางหญิงก็ดี ต้องมีลูกชายให้ข้าได้หลายคนแน่นอน”

ไม่รู้ว่าเป็นเพราะการลักลอบมีชู้ หรือว่าเป็นเพราะอยู่นอกบ้าน ถึงได้กระตุ้นอารมณ์ของฮูหยินซูให้มีความสุขเป็นพิเศษ ความรู้สึกสบายใจที่อธิบายไม่ได้นี้เป็นสิ่งที่เสนาบดีเฉิงไม่สามารถให้นางได้

หลังจากทั้งสองคนเสร็จกิจ ฮูหยินซูก็เอ่ยว่า “พี่ชาย ข้าอยากให้นังเด็กแพศยานั่นแต่งงานกับลูกชายของหานเกาอี้ แต่นังเด็กแพศยานั่นกลับไม่เชื่อฟังข้า ข้าอยากจะคิดหาหนทาง แต่เจ้าก็เห็นแล้ว นังเด็กแพศยานั่นเหมือนจะใช้พิษเป็น แบบนี้จะทำอย่างไร?”