ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 680

จวินมู่หลานพาคนเข้ามา แล้วถามอย่างสงสัย “เจ้าแปด เจ้ากำลังทำอะไรอยู่ เหตุใดถึงมีกลิ่นหอมเช่นนี้?”

อ๋องห้าและอ๋องหกก็เดินหัวเราะเข้ามาแล้วถามว่า “น้องแปด เจ้าพกอาหารอร่อยๆ อะไรมาหรือ พี่ห้ามีเหล้าดีๆ อยู่ พวกเรามาแบ่งปันกันดีหรือไม่?”

อันเป่ยซานรัฐทายาทอันชินอ๋องก็มาที่นี่เช่นกันเมื่อได้กลิ่นหอมนั้น เมื่อเห็นไก่ขอทานก็อดประหลาดใจไม่ได้ “ไม่เคยเห็นการปรุงอาหารแบบนี้มาก่อน!”

รัชทายาทเป๋ยฉู่ ฉู่อวิ๋นหยางก็พาเสวี่ยเฉิงอันเข้ามาด้วยความอยากรู้อยากเห็น ฉู่อวิ๋นหยางพูดด้วยความประหลาดใจ “ไม่คิดเลยว่าท่านอ๋องแปดจะสามารถทำอาหารได้ด้วย?”

เสวี่ยเฉิงอันหายใจเข้าลึกๆ แล้วพูดว่า “หอมจริงๆ”

จวินมู่เยว่รู้สึกดีใจขึ้นมาทันทีที่ถูกทุกคนเอ่ยชม เขายิ้มอย่างภาคภูมิใจ แล้วนำไก่ขอทานไปตรงหน้าทุกคน แล้วพูดว่า “อาซ้อน้อยของพี่เจ็ดของข้าทำเอง เป็นอย่างไร แค่กลิ่นมันก็หอมจนทำให้น้ำลายไหลแล้ว โอ้ แต่ว่าอาซ้อน้อยของข้าทำให้ข้ากินเท่านั้น ฮ่าๆๆๆ เกรงว่าทุกท่านคงไม่ได้มีวาสนาได้กิน”

ทุกคนมองไปที่ซูจื่ออวี๋ ก็เห็นว่านางนั่งอยู่บนหินและกำลังเคี้ยวขาไก่อยู่ ขณะที่พวกเขามาถึง นางไม่ได้ทักทายหรือพูดคุยกับพวกเขาเลย นางกำลังหมกมุ่นอยู่กับอาหารอันโอชะของนางอย่างเต็มที่

เมื่อเห็นว่าซูจื่ออวี๋กินอร่อยขนาดนั้น ทุกคนก็กลืนน้ำลายลงโดยไม่รู้ตัว

จวินมู่หลานคิดอยู่พักหนึ่งแล้วพูดว่า “ไก่ห่อโคลนนี่อร่อยขนาดนั้นเลยหรือ? เอามาลองชิมหน่อยสิ”

จวินมู่หลานชินกับการใช้อำนาจบาตรใหญ่ จึงเอื้อมมือออกไปหยิบ แต่อ๋องแปดยังไม่ทันได้ปฏิเสธ ซูจื่ออวี๋ก็รีบวิ่งไปปกป้องอาหารแล้วหยิบไก่ป่านั้นออกไปจากจาน

ทุกคนมองซูจื่ออวี๋ ซูจื่ออวี๋ขมวดคิ้วแล้วพูดว่า “ถ้าอยากกินก็ทำเอง พวกเรามีกันตั้งเยอะ ไก่แค่ตัวเดียว ตัวเองยังกินไม่อิ่มเลย ท่านอ๋องรองคงไม่คิดจะใช้อำนาจรังแกคนหรอกใช่ไหม แม้แต่ไก่ก็ยังอยากจะแย่งกินงั้นหรือ?”

จวินมู่หลานเดือดดาลขึ้นมาทันที เขาเป็นองค์ชายรองที่สง่างามของต้าโจว จะแย่งกินไก่ขอทานได้อย่างไร?

จวินมู่หลานกัดฟันแล้วพูดว่า “ข้าจะซื้อต่อเจ้าได้หรือไม่?”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน