ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 680

จวินมู่หลานพาคนเข้ามา แล้วถามอย่างสงสัย “เจ้าแปด เจ้ากำลังทำอะไรอยู่ เหตุใดถึงมีกลิ่นหอมเช่นนี้?”

อ๋องห้าและอ๋องหกก็เดินหัวเราะเข้ามาแล้วถามว่า “น้องแปด เจ้าพกอาหารอร่อยๆ อะไรมาหรือ พี่ห้ามีเหล้าดีๆ อยู่ พวกเรามาแบ่งปันกันดีหรือไม่?”

อันเป่ยซานรัฐทายาทอันชินอ๋องก็มาที่นี่เช่นกันเมื่อได้กลิ่นหอมนั้น เมื่อเห็นไก่ขอทานก็อดประหลาดใจไม่ได้ “ไม่เคยเห็นการปรุงอาหารแบบนี้มาก่อน!”

รัชทายาทเป๋ยฉู่ ฉู่อวิ๋นหยางก็พาเสวี่ยเฉิงอันเข้ามาด้วยความอยากรู้อยากเห็น ฉู่อวิ๋นหยางพูดด้วยความประหลาดใจ “ไม่คิดเลยว่าท่านอ๋องแปดจะสามารถทำอาหารได้ด้วย?”

เสวี่ยเฉิงอันหายใจเข้าลึกๆ แล้วพูดว่า “หอมจริงๆ”

จวินมู่เยว่รู้สึกดีใจขึ้นมาทันทีที่ถูกทุกคนเอ่ยชม เขายิ้มอย่างภาคภูมิใจ แล้วนำไก่ขอทานไปตรงหน้าทุกคน แล้วพูดว่า “อาซ้อน้อยของพี่เจ็ดของข้าทำเอง เป็นอย่างไร แค่กลิ่นมันก็หอมจนทำให้น้ำลายไหลแล้ว โอ้ แต่ว่าอาซ้อน้อยของข้าทำให้ข้ากินเท่านั้น ฮ่าๆๆๆ เกรงว่าทุกท่านคงไม่ได้มีวาสนาได้กิน”

ทุกคนมองไปที่ซูจื่ออวี๋ ก็เห็นว่านางนั่งอยู่บนหินและกำลังเคี้ยวขาไก่อยู่ ขณะที่พวกเขามาถึง นางไม่ได้ทักทายหรือพูดคุยกับพวกเขาเลย นางกำลังหมกมุ่นอยู่กับอาหารอันโอชะของนางอย่างเต็มที่

เมื่อเห็นว่าซูจื่ออวี๋กินอร่อยขนาดนั้น ทุกคนก็กลืนน้ำลายลงโดยไม่รู้ตัว

จวินมู่หลานคิดอยู่พักหนึ่งแล้วพูดว่า “ไก่ห่อโคลนนี่อร่อยขนาดนั้นเลยหรือ? เอามาลองชิมหน่อยสิ”

จวินมู่หลานชินกับการใช้อำนาจบาตรใหญ่ จึงเอื้อมมือออกไปหยิบ แต่อ๋องแปดยังไม่ทันได้ปฏิเสธ ซูจื่ออวี๋ก็รีบวิ่งไปปกป้องอาหารแล้วหยิบไก่ป่านั้นออกไปจากจาน

ทุกคนมองซูจื่ออวี๋ ซูจื่ออวี๋ขมวดคิ้วแล้วพูดว่า “ถ้าอยากกินก็ทำเอง พวกเรามีกันตั้งเยอะ ไก่แค่ตัวเดียว ตัวเองยังกินไม่อิ่มเลย ท่านอ๋องรองคงไม่คิดจะใช้อำนาจรังแกคนหรอกใช่ไหม แม้แต่ไก่ก็ยังอยากจะแย่งกินงั้นหรือ?”

จวินมู่หลานเดือดดาลขึ้นมาทันที เขาเป็นองค์ชายรองที่สง่างามของต้าโจว จะแย่งกินไก่ขอทานได้อย่างไร?

จวินมู่หลานกัดฟันแล้วพูดว่า “ข้าจะซื้อต่อเจ้าได้หรือไม่?”

ซูจื่ออวี๋ยักไหล่ ผายมือออกแล้วพูดว่า “ถ้าไม่มีเงินก็ไม่ต้องกิน!”

จวินมู่หลานโกรธจนแทบล้ม กล่าวด้วยความโกรธว่า “ใครบอกว่าข้าไม่มีเงิน ข้าไม่อยากถูกเข้าคิดว่าโง่ต่างหาก”

ซูจื่ออวี๋เม้มปากแล้วพูดว่า “พูดแบบนี้ก็ไม่ถูก อย่างไรเสียข้าก็เป็นพระชายาอ๋องฉิน ในใต้หล้านี้จะมีสักกี่คนที่สามารถกินไก่ที่พระชายาอ๋องฉินทำได้? ผลงานตัวอักษรที่ท่านอ๋องฉินเขียนด้วยตัวเองก็ยังขายได้ถึงพันตำลึง ไก่ย่างของพระชายาอ๋องฉินขายห้าร้อยตำลึง ท่านยังคิดว่ามันแพงไปอีกหรือ? ท่านอ๋องรอง ท่านคงเคยได้ยินประโยคหนึ่งที่บอกว่าพบได้แต่ไม่อาจเอามาครองได้?”

จวินมู่หลานเม้มปาก ชั่วขณะนั้นเขาไม่สามารถตอบคำถามของนางได้

เขาไม่อยากถูกหลงกลซูจื่ออวี๋ แต่เขาก็อยากชิมฝีมือของซูจื่ออวี๋ โดยเฉพาะมีคนดูอยู่มากมายเช่นนี้ หรือว่าอ๋องรองอย่างเขา แม้แต่ไก่ห้าร้อยตำลึงก็ไม่สามารถซื้อได้งั้นหรือ?

จวินมู่หลานก็กัดฟันสู้ เอ่ยปากว่า “ลั่วไป๋ เอาเงินมา”