ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 783

ฉินฝานรั่วส่ายหัว

ซูจื่ออวี๋คิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วถามว่า “เจ้าจะแต่งงานกับองค์หญิง?”

ฉินฝานรั่วชะงักและมองซูจื่ออวี๋ด้วยความประหลาดใจราวกับว่าเขาไม่เข้าใจว่านางกำลังพูดถึงอะไร

ซูจื่ออวี๋เข้าใจแล้ว ดูเหมือนว่าจวินมู่หลานจะยังไม่ทันได้มาทาบทาม

ซูจื่ออวี๋ขมวดคิ้วและพูดว่า “เช่นนั้นแล้วเหตุใดเจ้าจึงทำไม่ได้ เจ้ารีบพูดมา ข้าไม่ได้มีความอดทนนัก”

มุมปากของฉินฝานรั่วกระตุก นี่เป็นครั้งแรกที่เขาเจอคนถามถึงเรื่องส่วนตัวของคนอื่นและยังหนักแน่นเช่นนี้

แต่คนตรงหน้าเขามีสถานะสูงส่ง ซ้ำยังเป็นผู้ช่วยชีวิตของเขา ดังนั้นจึงเป็นเรื่องยากที่เขาจะซ่อนมัน

ฉินฝานรั่วกล่าวว่า “ตอนที่ข้ายังเด็ก ข้าได้พบกับคุณชายท่านหนึ่ง คุณชายท่านนี้ได้ทำนายดวงชะตาแก่ข้า เขาบอกว่าดวงของข้านั้นเป็นกาลกิณี ข้าคิดว่าในเมื่อเป็นกาลกิณี เช่นนั้นอย่ายุ่งกับคนอื่น หากให้แม่นางหลี่ต้องเจ็บเพราะข้า นั่นจะไม่เป็นการทำร้ายคนหรือ”

ซูจื่ออวี๋ยืนอยู่ที่นั่นโดยไม่รู้ว่าจะต้องแสดงสีหน้าอย่างไร นางอยากจะด่าฉินฝานรั่วว่าโง่เง่า

ซูจื่ออวี๋โกรธมากจนสูดหายใจเข้าลึก ๆ เพื่อที่จะระงับคำหยาบที่อยากจะก่นด่าและเกือบจะโพล่งออกมา นางพูดว่า “เจ้าเชื่อเรื่องไร้สาระของคนหลอกลวง และไม่แสดงความรับผิดชอบต่อหญิงสาวที่เจ้าชอบงั้นหรือ? ฉินฝานรั่ว สมองของเจ้ามันกลวงหรืออย่างไร?”

ฉินฝานรั่วรีบพูดว่า “เขาไม่ใช่คนหลอกลวง แต่เป็นผู้มีเมตตาท่านหนึ่งจากเจียงหนาน คุณชายหรวนถิงจวิน”

อะไรนะ? หรวนถิงจวิน? !

ซูจื่ออวี๋ชะงักค้างกับที่ หรวนถิงจวิน พ่อของหรวนหานอินไม่ใช่หรือ? และเป็นตาของนางไม่ใช่หรืออย่างไรกัน?

ปู่ของนาง...ทำนายดวงได้หรือ? !

ซูจื่ออวี๋ตกตะลึงอยู่นานกว่าจะกลับมารู้ตัว ฉินฝานรั่วคิดว่าซูจื่ออวี๋ไม่เชื่อจึงได้รีบพูดว่า “ข้าพูดจริงนะขอรับ คุณชายหรวนเก่งด้านการทำนายทายทัก เพียงแต่เขาไม่ค่อยทำนายให้ใคร ข้าแค่บังเอิญเจอคุณชายหรวน คุณชายหรวนบอกว่ามีชะตาต้องกับข้า เขาจึงได้ทำนายดวงแก่ข้า”

ซูจื่ออวี๋เม้มปาก นางสงบใจแล้วถามว่า “เจ้าเรียกเขาว่า...คุณชายหรวนผู้มีเมตตา? แต่เท่าที่ข้ารู้ ตระกูลหรวนร่วมมือกับศัตรูและทรยศต่อแคว้น…”

ซูจื่ออวี๋เยาะเย้ยและพูดว่า “น่าผิดหวังที่เจ้าเป็นถึงพลทหารที่เคยออกรบ เจ้าก็เชื่อคำพูดแบบนั้นหรือ?”

ฉินฝานรั่วพูดด้วยความหวาดกลัว “หรือว่ามันไม่ใช่อุบัติเหตุ? ใต้เท้าเผยเขา…”

ยังไม่ทันที่ฉินฝานรั่วจะพูดจบ ซูจื่ออวี๋เอ่ยขัดจังหวะ “ข้าก็อยากรู้เช่นกันว่าใต้เท้าเผยเสียชีวิตอย่างไร แล้วเพราะว่าข้าอยากรู้ ดังนั้นข้าจึงถามเจ้าว่าเกิดอะไรขึ้นกับตระกูลหรวนในตอนนั้น?”

ฉินฝานรั่วเบิกตากว้างจ้องมองซูจื่ออวี๋ หลังจากนั้นครู่หนึ่ง เขาถึงได้พูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ “ชา...ชายาหมายความ...ว่าการตายของใต้เท้าเผยเกี่ยวข้องกับตระกูลหรวนงั้นหรือ?”

ซูจื่ออวี๋กล่าวว่า “เกี่ยวข้องหรือไม่ เราต้องหาคำตอบให้ชัดเจนถึงจะพูดได้”

ฉินฝานรั่วถามอย่างรีบร้อน “เป็นพระชายาที่อยากสืบหาหรือเป็นฝ่าบาทฉินอ๋องที่อยากสืบหา?”

ซูจื่ออวี๋ถามด้วยความสงสัย “มันต่างกันอย่างไร?”