ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 813

เมื่อองค์ชายทุกคนได้ยินฮ่องเต้เจาเหวินพูดเช่นนี้ พวกเขาก็อดไม่ได้ที่จะนั่งตัวตรง แม้ว่าบางคนจะไม่มีคุณสมบัติที่จะแต่งงานกับฉู่อวิ๋นชิง แต่พวกเขาก็ไม่อยากจะถูกเปรียบเทียบกับน้องชายของตัวเอง

โดยเฉพาะอย่างยิ่งจวินมู่เยว่ ทันทีที่ฉู่อวิ๋นชิงเดินเข้าประตูมา ดวงตาของเขาก็ไม่เคยละจากผู้หญิงคนนี้

ในคืนก่อนเป็นครั้งแรกของเขาที่ทั้งตื่นเต้นและสบายจนไม่สนใจกับชีวิตยุ่งๆ จนไม่ได้สังเกตเห็นว่าที่แท้แล้วฉู่อวิ๋นชิงมีใบหน้างดงามขนาดนี้

เมื่อมองไปที่รูปลักษณ์อันละเอียดอ่อนและน่ารักของนาง จวินมู่เยว่ก็รู้สึกจั๊กจี้ในใจเล็กน้อย

ตอนนี้นางต้องการจะแต่งเข้าตงโจว หรือเพราะว่าอยากแต่งงานกับเขา?

จวินมู่เยว่ก็ตื่นเต้นเล็กน้อย อดไม่ได้ที่จะถูมือตัวเอง

หลังจากฮ่องเต้เจาเหวินถามก็มองไปที่ฉู่อวิ๋นชิงด้วยรอยยิ้ม คนอื่นๆ ก็มองไปที่ฉู่อวิ๋นชิงด้วยความอยากรู้อยากเห็น

แต่เห็นฉู่อวิ๋นชิงไพล่มือไปข้างหลัง เอียงศีรษะและมองไปที่องค์ชายทุกคน มองผ่านจวินมู่หลานไป จนกระทั่งหยุดที่ตัวของจวินมู่เยว่

จวินมู่เยว่ก็สูดหายใจเข้า เกือบจะลุกขึ้นมาตะโกนไปว่า “ข้ายินดี”

แต่ว่าเขายังไม่ทันได้ขยับ ฉู่อวิ๋นชิงก็ยิ้มเย็นชา แล้วเหยียดมือชี้ไปที่จวินมู่เหนียน “ก็คือเขาคนนั้น ท่านอ๋องฉินแห่งตงโจว แม่ทัพเพียงคนเดียวที่สามารถเอาชนะสงครามได้เป็นร้อยครั้ง ถึงจะเหมาะสมกับข้าฉู่อวิ๋นชิง”

อะไรนะ?

เลือกจวินมู่เหนียนหรือ?

สถานการณ์ก็เริ่มกระอักกระอ่วนขึ้นมา

แม้ว่าจวินมู่เหนียนจะมีท่าทางที่สง่างามและโดดเด่นที่สุดในบรรดาองค์ชายทั้งหมด และจวินมู่เหนียนก็สู้กับเป๋ยฉู่มาหลายปีแล้ว ทหารของเป๋ยฉู่ก็เสียชีวิตภายใต้หอกของจวินมู่เหนียนไม่น้อย

องค์หญิงของเป๋ยฉู่กลับต้องการแต่งงานกับศัตรูตัวฉกาจของเป๋ยฉู่อย่างนั้นหรือ?

ทุกคนตกใจจนพูดไม่ออก แต่คนที่ตกใจที่สุดก็คือท่านอ๋องแปด

สตรีคนนี้... สตรีคนนี้ยังมีความสุขเริงรักกับเขาในคืนก่อน เมื่อวานพวกเขาสองคนก็ต่อสู้กันจนรุ่งสางไม่รู้ว่ากี่ครั้ง แต่ตอนนี้นางกลับมายิ้มแย้มแล้วบอกว่าจะแต่งงานกับพี่เจ็ด?

และจวินมู่เยว่ก็ยังคงโต้เถียงกับฉู่อวิ๋นชิง

จวินมู่เยว่ก็เอ่ยด้วยความโกรธ “เสด็จพ่อทรงอนุญาตแต่งตั้งพี่สะใภ้เจ็ดของข้าเป็นพระชายาแล้ว รอแค่เสนาบดีซูกลับมารับพิธีแต่งตั้งก็เท่านั้น”

ฉู่อวิ๋นชิงก็เอ่ยด้วยรอยยิ้มเย็นชา “แล้วยังไง? เจ้าเองก็บอกแล้วว่ารอแต่งตั้ง งั้นก็ยังไม่ได้แต่งตั้งถูกไหม? มาช้าก็ยังสู้มาอย่างบังเอิญมิได้ ในเมื่อข้ามาแล้ว การแต่งตั้งของนางก็เป็นโมฆะได้”

จวินมู่เยว่ก็กัดฟันกล่าวว่า “คำพูดล้ำค่าดั่งทอง จะมาเปลี่ยนชั่วข้ามคืนได้อย่างไร?”

ฉู่อวิ๋นชิงก็โต้แย้งว่า “เรื่องใหญ่ของแคว้น ก็ตามสถานการณ์ไป”

จวินมู่เยว่พูดด้วยความโกรธว่า “พวกเขาสามีภรรยารักกันมากกว่ายิ่งกว่าทองคำ เจ้ารู้จักละอายใจบ้างไหม?”

แววตาของฉู่อวิ๋นชิงก็แดงก่ำทันที ก่อนจะพูดอย่างเด็ดขาดว่า “ความสัมพันธ์ระหว่างสองแคว้นสำคัญกว่าความสัมพันธ์ส่วนตัวของชายหญิง เจ้าไม่เข้าใจว่าสถานการณ์โดยรวมคืออะไรสำคัญหรือ?”

สองคนนี้! ทะเลาะกันขึ้นมาจริงๆ แล้ว!