ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 828

เสียง “เพล้ง” ดังออกมาจากชั้นบนห้องส่วนตัว ทุกคนต่างก็พากันเงยหน้าขึ้น ไม่เห็นการเคลื่อนไหวในห้องส่วนตัว จึงคิดว่าคงมีใครที่ไม่ทันระวังชนโต๊ะเข้า จึงไม่ได้สนใจ ฟังสิ่งที่นักเล่าเรื่องคนนั้นอธิบายเรื่องตำรารักใต้จันทราต่อ

คนที่พลิกโต๊ะในห้องนั้นไม่ใช่ใครอื่น ก็คือจวินมู่ฉยงท่านอ๋องสี่นั่นเอง

จวินมู่ฉยงเอ่ยด้วยความโกรธ “พี่รอง พี่จะลากข้าไว้ทำไมกัน ข้าจะไปเฉือนพวกมัน สตรีสูงศักดิ์ที่พวกมันพูดถึงนั่นเป็นเยว่เอ๋อร์ชัดๆ”

จวินมู่หลานคว้าข้อมือของจวินมู่ฉยงเอาไว้อย่างแน่นหนา “พวกเขาไม่รู้ว่าตอนนี้เป็นใคร แค่เดาๆ ไปเท่านั้น การที่เจ้าออกไปเช่นนี้ ไม่เท่ากับว่าเปิดเผยว่าเป็นอานเป่ยเยว่หรือ นั่นคือสิ่งที่นางก่อและต้องรับไป หากมีคนเข้าใจผิดคิดว่าเป็นสิบเอ็ด เจ้าไม่กลัวว่าท่านพ่อจะตัดหัวสิบเอ็ดหรือ? ความอัปยศเช่นนี้ ไม่ว่าใครก็ปล่อยเอาไว้ไม่ได้”

จวินมู่ฉยงก็ตะลึงงัน เขาโกรธจนรู้สึกเวียนหัว อยู่ๆ ก็นึกถึงเหตุผลนี้ขึ้นมาทันที

จวินมู่ฉยงก็นั่งลงด้วยความโกรธ “ต้องเป็นซูจื่ออวี๋สตรีชั่วช้าผู้นั้นทำแน่ๆ”

จวินมู่หลานก็เอ่ยว่า “เจ้าลืมเรื่องที่นางเคยพูดไว้ในงานเลี้ยงไหว้พระจันทร์ไปแล้วหรือ นางบอกว่าต้องการชีวิตของอานเป่ยเยว่”

จวินมู่ฉยงก็เดือดดาลขึ้นมา เอ่ยด้วยความโกรธว่า “นางกล้าหรือ?”

จวินมู่หลานก็เอ่ยอย่างจนใจ “นางไม่ใช่แค่กล้าเท่านั้น แต่นางกำลังทำอยู่ ตีงูต้องตีให้ตาย อีกเดี๋ยวนางก็จะกุมชีวิตของอานเป่ยเยว่เอาไว้ ชื่อเสียงของสตรีนั้นสำคัญ จวนอานชินอ๋องนั่นเป็นตระกูลสูงศักดิ์ยิ่งให้ความสำคัญกับศักดิ์ศรี เจ้ามาฟังพวกเขาพูดเรื่องไร้สาระอยู่ที่นี่ ไม่สู้ไปดูที่จวนอานชินอ๋อง ถ้าข้าเดาไม่ผิด อานชินอ๋องเกรงว่าคงยกมีดขึ้นมาหมายจะฆ่าลูกสาวแล้ว”

จวินมู่ฉยงก็ตะลึงงันอยู่กับที่ หลังจากนั้นไม่นานก็วิ่งออกจากประตูแล้วรีบไปที่จวนของอานชินอ๋อง

......

ณ จวนอานชินอ๋อง

อานเป่ยซานก็คุกเข่าลงตรงหน้าอานเป่ยเยว่ กางแขนออกปกป้องอานเป่ยเยว่ที่อยู่ข้างหลังเขา แล้วพูดขึ้นมาร้อนใจ “ท่านพ่อ ท่านจะตำหนิน้องในเรื่องนี้ไม่ได้ ที่เมืองลั่วเสียวันนั้น มีพวกอันธพาลปล้นสวาทเด็กสาว และน้องสาวเป็นก็ตกเป็นเหยื่อ”

ท่านอ๋องโกรธมาจนเวียนหัว เขาชี้ไปที่อานเป่ยเยว่แล้วพูดว่า “บอกข้ามา มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ ร่างกายของเจ้า...เจ้า...”

อานเป่ยซานก็รีบพูดขึ้นมาว่า “ยังบริสุทธิ์ เยว่เอ๋อร์ยังบริสุทธิ์ขอรับ”

อานเป่ยเยว่ไม่ตอบคำถามของอานชินอ๋อง นางก้มหน้ามองตำรารักใต้จันทราที่พ่อโยนต่อใส่หน้าของนาง ภายในนั้นไม่น่าดูนัก หญิงสาวในภาพนั้นเห็นได้ชัดว่าเป็นใบหน้าของนาง

อานเป่ยเยว่ก็กอดตัวเองเอาไว้แน่น ตัวสั่นเทาอย่างควบคุมไม่ได้

นางก็เอ่ยขึ้นมาว่า “ซูจื่ออวี๋...เป็นซูจื่ออวี๋...ต้องเป็นนาง ต้องเป็นนางทำแน่ๆ นางต้องการชีวิตของข้า นางต้องการชีวิตของข้า...ต้องเป็นฝีมือนาง ฮือๆๆ...”