ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 83

เมื่อเขาพูดออกมาเช่นนี้ เสนาบดีซูก็ไม่รู้จะเอาหน้าไปวางไว้ที่ไหน

และฮูหยินซูตกตะลึงไปเสียยิ่งกว่า ใบหน้าตอนนี้ซีดลงในทันที นี่มัน...

นี่มันอะไรกัน?

ทำไมท่านอ๋องเหล่านี้จึงได้พูดช่วยซูจื่ออวี๋ทั้งหมด? แม้แต่อ๋องสี่จวินมู่ฉงกับอ๋องแปดจวินมู่เย่วที่ไม่ถูกชะตากัน คาดไม่ถึงเลยว่าเพื่อซูจื่ออวี๋จะเห็นดีเห็นงามไปด้วยกัน

ฮูหยินซูไม่รู้ว่าควรจะตอบอย่างไรจึงได้ส่งสายตาไปขอความช่วยเหลือจากเสนาบดีซู

เนื่องจากมีคนนอกอยู่ เสนาบดีซูจึงพยายามอย่างมากที่จะระงับโทสะเอาไว้ แต่ความโง่งมของฮูหยินซู ทำให้เขาอดกลั้นแทบไม่อยู่

ไม่ต้องพูดถึงเลยว่าซูจื่ออวี๋อาจจะไม่ได้ทำเรื่องนี้ แม้ว่านางจะทำขึ้นมาจริงๆก็ต้องกดมันลงไปและปิดบังมันเอาไว้ สิ่งที่ซูจื่ออวี๋ทำก็เหมือนกับจวนเสนาบดีแห่งนี้ทำไม่ใช่หรือ?

เรื่องน่าขายหน้าเช่นนี้ จะให้จวนเอาหน้าไปไว้ที่ไหน? ฮูหยินซูนางอยากให้ทุกคนรู้จักรูปร่างหน้าตาของนางหรือ

ตอนนั้นเขาตาบอดจริงๆที่จะตกหลุมรักสตรีจิตใจคับแคบเช่นนาง

เสนาบดีซูระงับความโกรธก่อนจะพูด “เจ้าออกไปดูว่าเหตุใดเว่ยคงชิงยังมาไม่ถึง” เขาไม่ต้องการให้ฮูหยินซูอยู่พูดจาไร้สาระที่นี่ต่อ

แต่ฮูหยินซูจะยอมออกไปง่ายๆได้อย่างไร? การแสดงที่นางรอคอยยังไม่ทันได้เริ่มเลยด้วยซ้ำ!

ขณะที่ฮูหยินซูกำลังคิดว่าจะโต้ตอบเสนาบดีซูอย่างไร เสียงอุทานของแม่นมหลิวก็ดังขึ้นมาจากในห้อง: “เอ๊ะ นี่มันคืออะไร!”

ทุกคนหันไปมองยังต้นเสียง ต่างเพียงเห็นสร้อยข้อมือสีแดงที่อยู่บนพื้นตรงมุมเตียง โดยที่ครึ่งหนึ่งอยู่ใต้เตียอีกครึ่งหนึ่งอยู่ด้านนอก และมีส่วนหนึ่งที่ถูกม่านเตียงปิดเอาไว้ ดังนั้นคนที่เข้ามาจึงไม่ทันสังเกตเห็นมันในครั้งแรก

แต่ในขณะที่แม่นมหลิวค้นพบสร้อยข้อมือและอุทานออกมาอย่างประหลาดใจ ทั้งบอกกับฮูหยินซูว่าซูจื่ออวี๋นั้นซ่อนตัวอยู่ใต้เตียง