ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 846

จวินมู่หลานเห็นซูจื่ออวี๋เดินออกมาก็มองพิจารณานาง

วันนี้นางสวมชุดธรรมดาพื้นสีขาวลายลูกท้อ เสื้อและกระโปรงก็เป็นสีขาวบริสุทธิ์ มีเพียงขอบใต้กระโปรงและขอบใต้แขนเสื้อเท่านั้นปีกลายลูกท้อเล็กน้อย เสื้อผ้าเป็นรูปแบบเรียบง่าย ลวดลายก็ธรรมดา แต่เมื่ออยู่บนตัวของซูจื่ออวี๋มันกลับมีรัศมีของนางฟ้า

ไม่ผิด เป็นนางฟ้า กระโปรงของนางแกว่งไปแกว่งมา เสื้อผ้าของนางพลิ้วไหวเหมือนนางฟ้าที่ไม่คลุกคลีกับเรื่องทางโลกทำให้คนใจสั่นไหว

จวินมู่หลานถอนหายใจ อยู่ๆ ก็นึกถึงคำพูดที่ตนด่าจวินมู่ฉยงไป ตอนนี้พอนึกว่าด่าตัวเองมันก็เหมาะสมมาก โลกนี้มีสตรีมากมาย ทำไมเขาถึงปล่อยวางซูจื่ออวี๋ไม่ได้สักที? ทั้งๆ ที่ผ่านมานางก็ไม่ได้สนใจเขาเลย

ซูจื่ออวี๋เดินไปได้สิบก้าวแล้วหยุดอยู่ตรงหน้าจวินมู่หลาน จึงถามด้วยน้ำเสียงเย็นชาและห่างเกิน “ท่านอ๋องรองอยากพบข้าด้วยเรื่องอันใดหรือ?”

จวินมู่หลานก็ได้สติกลับมา แล้วยิ้มอย่างขมขื่นด้วยความจนใจ สตรีผู้นี้ แม้แต่คำพูดทักทายเขาสักหน่อยก็ยังไม่ยอมพูด

จวินมู่หลานก็เอ่ยว่า “ข้าอยากเชิญเจ้าไปตรวจโรคดื้อรั้นของจวิ้นจู่ของจวนอันชินอ๋อง หวังว่าพระชายาอ๋องฉินจะเมตตา ช่วยสัตว์โลกด้วย”

ซูจื่ออวี๋ก็มองจวินมู่หลานด้วยความประหลาดใจ แล้วเอ่ยด้วยความตลกว่า “ท่านอ๋องรองคิดว่าข้าจะเห็นด้วยงั้นรึ? หรือคิดว่าแค่คำว่าเมตตาและช่วยสัตว์โลกเพียงเท่านี้ก็จะสามารถมัดข้าไว้ได้?”

จวินมู่หลานไม่ชอบสายตาโง่ๆ ของซูจื่ออวี๋มากนัก แต่วันนี้เขาไม่ได้มาเพื่อทะเลาะ จึงได้แต่อดทนแล้วพูดว่า “ซูจื่ออวี๋ การทำดีกับคนอื่น วันหน้าคนอื่นก็อาจจะทำดีกับเจ้า ไม่ว่าเรื่องอะไรก็สามารถเก็บไว้ใช้ในอนาคตได้ แม้ว่าท่านอ๋องอันชินตอนนี้จะยังไม่มีอำนาจ แต่ตอนที่เขาเป็นผู้นำทหาร เจ้าเจ็ดก็ยังอยู่ในผ้าอ้อม ถ้าหากยั่วโมโหท่านอ๋องอันชิน มันไม่ดีทั้งกับเจ้าและจวนอ๋องเลย”

ซูจื่ออวี๋ก็หัวเราะเยาะว่า “ท่านอ๋องรอง ระหว่างข้ากับท่าน อย่าใช้วิธีเจรจากันด้วยเหตุผลก่อน เมื่อล้มเหลวจึงใช้กำลัง ข้าซูจื่ออวี๋ ไม่เคยล้อเล่นกับศัตรู ดังนั้นทุกคำที่ข้าพูดล้วนแต่ทำจริง”

จวินมู่หลานก็อดไม่ได้ที่จะสูดหายใจเข้า เขารู้ว่าซูจื่ออวี๋กำลังหมายถึงอะไร นางเคยกล่าวเอาไว้ในงานเลี้ยงคืนเทศกาลไหว้พระจันทร์ว่าต้องการชีวิตของอันเป่ยเยว่ ดังนั้นไม่ว่าท่านอ๋องอันชินจะเก่งกาจแค่ไหน นางซูจื่ออวี๋ก็ไม่กลัว พูดจริงทำจริง

ซูจื่ออวี๋พยายามทำให้ตัวเองสงบสติอารมณ์เพื่อไม่ให้อีกฝ่ายเห็นความกังวลในใจของตน หลังจากแอบหายใจเข้าลึกๆ แล้วก็พูดว่า “กานพลูหรือ? กานพลูช่วยบำรุงหยาง ถ้าให้ข้ามอง ท่านอ๋องรองดูเหมือนว่าต้องการมากกว่าข้า”

จวินมู่หลานโกรธมาก เหตุใดซูจื่ออวี๋ผู้นี้ถึงได้เก่งเรื่องด่าจุดบกพร่องของคนอื่น ตบหน้าคนอื่นโดยเฉพาะด้วย?

จวินมู่หลานก็พูดด้วยความโกรธ “ลั่วไป๋”

ลั่วไป๋ก็ยกกระถางไฟมาตรงหน้าจวินมู่หลานทันที

จวินมู่หลานกล่าวว่า “ซูจื่ออวี๋ ข้าจะไม่พูดเรื่องไร้สาระกับเจ้าแล้ว เจ้าตามข้าไปช่วยเหลือคนที่จวนอ๋องอันชินด้วย ช่วยชีวิตของอันเป่ยเยว่ ข้าสัญญาว่าต่อไปนางจะไม่ละเมิดกฎ ไม่มีทางลงมือกับเจ้าและจวนอ๋องฉินอีก หลังจากเรื่องสำเร็จแล้ว ข้าก็จะมอบกานพลูร้อยปีนี้ให้เจ้าด้วย ถ้าเจ้าไม่ตกใจ ข้าก็จะทำลายสิ่งนี้ทันที ดูสิว่าเจ้าจะหาชิ้นที่สองเจอหรือไม่”