ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 855

จวินมู่เหนียนเอ่ยออกมาว่า “ระหว่างทางที่ฉินฝานรั่วไปรับหน้าที่ที่มั่วเป่ย เขาเจอรถโจรภูเขา แล้วตกหน้าผาไปพร้อมกับหลี่ชุนซิ่ง”

อะไรนะ? ฉินฝานรั่วตายแล้วงั้นหรือ?

ซูจื่ออวี๋ใจเต้นตึกตัก แล้วแย่งจดหมายลับจากมือของจวินมู่เหนียนไปทันที ในนั้นเขียนว่าฉินฝานรั่วตกหน้าผาตายเพราะโจรภูเขา

ซูจื่ออวี๋เอ่ยออกมาอย่างคาดไม่ถึง “นี่เป็นไปไม่ได้”

ทุกคนมองไปที่ซูจื่ออวี๋ ซูจื่ออวี๋มองไปที่จวินมู่เหนียน แล้วเอ่ยซ้ำ “ท่านอ๋อง เป็นไปไม่ได้ อย่างแรกฉินฝานรั่วเป็นยอดขุนนางมือสะอาด และเขาไม่มีของมีค่าอะไรเลย ประการที่สองเขาเป็นแม่ทัพค่ายจูเชว่ โจรปล้นไม่ปล้นคนรวยกลับมาปล้นขุนนาง สามมาเมืองหลวงก็ต้องถูกตรวจค้น มีโจรภูเขามาโผล่ตั้งแต่เมื่อไหร่ อยากได้เงินแต่ไม่อยากมีชีวิตแล้วหรือ? นี่...นี่มันเป็นไปไม่ได้”

จวินมู่เหนียนมองไปที่ทุกคน จากนั้นก็เอ่ยว่า “หรูเฟิง ส่งคนไปตรวจสอบดูหน่อย”

หันหรูเฟิงก็รับคำสั่งทันที “ขอรับ ข้าจะไปเดี๋ยวนี้”

จากนั้นจวินมู่เหนียนก็มองไปที่จวินมู่เยว่เอ่ยว่า “ช่วงนี้เจ้าก็อยู่ที่จวนอ๋องฉินไปก่อน ถ้าไม่มีคำสั่งจากพี่ เจ้าก็ห้ามออกจากจวน รอวันที่ฉู่อวิ๋นชิงหายโกรธค่อยว่ากัน”

จวินมู่เยว่อ้าปากอยากจะโต้แย้ง แต่เมื่อคิดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นตอนนี้ ก็ทำได้เพียงเก็บคำพูดกลับไป ได้แต่ตอบรับอย่างอัดอั้น

สุดท้ายจวินมู่เหนียนก็มองไปที่ซูจื่ออวี๋เอ่ยว่า “เจ้าตามข้ามา”

......

ในห้องหนังสือ

น้ำตาของซูจื่ออวี๋ก็ไหลพรากลงมา นางไม่อยากอ่อนแอ แต่นางก็เสียใจเพราะฉินฝานรั่ว และเสียใจกับทุกคนที่ตายเพราะตระกูลหร่วน

จวินมู่เหนียนกอดซูจื่ออวี๋เอาไว้ ปล่อยให้นางร้องไห้เปียกสาบเสื้อของเขา เขาลูบผมยาวของซูจื่ออวี๋อย่างอ่อนโยนแล้วพูดว่า “บนรายชื่อยังมีอีกหกคน เจ้าเลือกเถอะจะไปหาใคร?”

ซูจื่ออวี๋ร่างกายแข็งทื่อ จากนั้นก็ถามว่า “หกคนที่ไหน?”

จวินมู่เหนียนดึงซูจื่ออวี๋ไปที่หน้าโต๊ะ พลิกสมุดรายชื่อส่งสัญญาณให้ซูจื่ออวี๋

ซูจื่ออวี๋ชี้ไปที่คนบนสุด แล้วบ่นพึมพำว่า “สิบห้าปีก่อน ข้าหลวงเมืองจินหลิง...หลางเฉิงปี้”

จวินมู่เหนียนพยักหน้ากล่าวว่า “หลังจากเกิดเรื่องกับตระกูลหร่วน เขาเป็นข้าหลวงที่เมืองจินหลิงหนึ่งปี เมื่อถึงวาระการดำรงตำแหน่งสามปี เดิมทีเขามีโอกาสย้ายกลับเข้ามารับราชการที่เมืองหลวง แต่เขาอ้างว่าแก่แล้วและเป็นโรคเรื้อรัง ดังนั้นจึงขออนุญาตฮ่องเต้กลับบ้านเกิด ฮ่องเต้ก็ตกลงตามความประสงค์ของเขา เขาจึงกลับไปเกษียณราชการที่บ้านเกิด และไม่ได้เคยเข้ามาในอาชีพขุนนางอีกเลย”