ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 861

จวินมู่เยว่ไม่ได้คิดมาก นึกว่าเป็นสิ่งแทนใจที่ฉู่อวิ๋นฉิงมอบให้เขา จึงรู้สึกดีอกดีใจไม่น้อย แล้วพยักหน้า

“ได้ กลับไปบอกองค์หญิงของเจ้า อีกไม่กี่วัน ข้าจะไปเยี่ยมนาง”

มุมปากเฮอเซียงยกขึ้น แล้วยิ้มเจื่อนพร้อมตอบรับ

ซูจื่ออวี๋ที่อยู่ในรถม้าได้ยินการสนทนาของทั้งสองทั้งหมด ยังแอบนึกในใจว่าความรักของหนุ่มสาวคู่นี้ช่างราบรื่นดีแท้ หากทั้งสองคนสามารถครองคู่กันได้ ชายแดนระหว่างตงโจวกับเป๋ยฉู่ คงสงบสุขไปได้อีกอย่างน้อยสักห้าหรือสิบปี ถือเป็นเรื่องที่ดีมากจริงๆ

เมื่อเห็นจวินมู่เยว่ยัดกล่องผ้าแพรไปที่หน้าอกด้วยท่าทางลึกลับ พร้อมกับรอยยิ้มกว้างบนใบหน้า ทำให้ซูจื่ออวี๋นึกขันไม่น้อย แอบอวยพรให้ทั้งสองสามารถครองคู่กันได้อย่างราบรื่น

……

ขณะนี้คนที่ยิ้มหน้าบานเหมือนจวินมู่เยว่อีกคน ก็คือฉู่อวิ๋นฉิงองค์หญิงแห่งเป๋ยฉู่ นางคิดไม่ถึงว่าที่แท้จวินมู่เยว่ก็ชอบนางเหมือนกัน แต่เป็นเพราะสาเหตุบางอย่าง จึงไม่ได้เอ่ยเรื่องแต่งงานกับทางเป๋ยฉู่ คาดว่าคงจะกลัวเสด็จพี่ของนาง

ฉู่อวิ๋นฉิงตรึกตรองในใจ จะทำอย่างไรจึงจะโน้มน้าวเสด็จพี่ของนางได้ แต่ยังไม่ทันได้ข้อสรุป พลันเห็นเฮอเซียงเดินเข้ามา

เฮอเซียงเอ่ยปาก

“องค์หญิงวางพระทัยได้ สิ่งของได้มอบให้ท่านอ๋องแปดแล้ว”

ฉู่อวิ๋นฉิงชะงักไปสักครู่ แล้วเอ่ยถาม

“สิ่งใดกัน?”

เฮอเซียงชะงักไปสักครู่ จึงเอ่ยขึ้น

“สิ่งที่องค์หญิงมีรับสั่งอย่างไรเล่าเพคะ!”

ฉู่อวิ๋นฉิงรู้สึกเหมือนมีเสียงระเบิดดังในหัว จากนั้นทำสีหน้าลนลาน

“แย่แล้ว!” เมื่อสิ้นเสียง นางรีบวิ่งออกไปด้านนอกทันที เฮอเซียงเห็นดังนั้น จึงเอ่ยถาม

“องค์หญิง! จะเสด็จไปไหนเพคะ?”

ฉู่อวิ๋นฉิงจะมีเวลาสนใจนางได้อย่างไร สิ่งนั้นนางมีไว้กลั่นแกล้งจวินมู่เยว่ ตอนนี้เมื่อทั้งสองใจตรงกัน ย่อมไม่อาจปล่อยให้จวินมู่เยว่ได้รับบาดเจ็บอีก!

ฉู่อวิ๋นฉิงวิ่งออกไปโดยไม่สนใจสิ่งใด จึงไปชนเข้ากับฉู่อวิ๋นหยางที่กลับจากข้างนอกพอดี

ทั้งสองชนกันเสียงดัง ทำเอาฉู่อวิ๋นฉิงจมูกแดงไปหมด

ฉู๋อวิ๋นหยางรีบเข้าไปประคองน้องสาวตัวเอง แล้วถามอย่างสงสัย

ฉู่อวิ๋นหยางตัวแข็งค้างกลายเป็นหินอยู่ที่เดิม ยากที่จะเชื่อในสิ่งที่ตัวเองได้ยิน

ส่วนเสวี่ยเฉิงอันที่เดินผ่านสวนหย่อม กลับมีปฏิกิริยารวดเร็วกว่าสองพี่น้นอง เขารีบหายตัวออกไปทันที แล้วมุ่งหน้าไปทางจวนอ๋องฉิน

——

ร้านอัญมณีหลิงหลง

เสวี่ยเฉิงอันตามไปที่จวนอ๋องฉิน แต่ซูจื่ออวี๋กับจวินมู่เยว่ไม่ได้กลับมาที่นี่ แต่กลับเดินทางไปที่ร้านอัญมณีหลิงหลงบนถนนเสวียนอู่

เพราะจวินมู่เยว่นึกดีใจ เขานึกถึงคำพูดของตัวเองเมื่อครู่ ว่าอีกไม่กี่วันจะไปเยี่ยมฉู่อวิ๋นฉิง จึงได้มาเลือกของกำนัลให้กับนาง

ตัวเขาเป็นลูกผู้ชายอกสามศอก ไม่รู้ว่าหญิงสาวนึกชอบสิ่งใด จึงขอร้องให้ซูจื่ออวี๋มาด้วยกัน

ซูจื่ออวี๋เองก็ไม่มีทางเลือก นางไม่ค่อยสันทัดเรื่องเครื่องประดับ แต่ก็ไม่อยากให้จวินมู่เยว่เสียใจ จึงได้ตามเขามาด้วย

เมื่อทั้งสองเดินมาถึงหน้าประตู จวินมู่เยว่หยุด แล้วเอ่ยปาก

“อาซ้อน้อยรอก่อน ข้าอยากดูว่าฉิงเอ๋อร์มอบสิ่งใดแก่ข้า ข้าอยาก...เหอะเหอะ อยากจะเลือกของขวัญที่มีความเชื่อมโยงถึงกัน”