ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 896

ซูจื่ออวี๋ไม่ตอบแต่ก้มหน้าอ่านกระดาษเล็กๆ นั้น บนนั้นเขียนตัวอักษรสามตัวว่า “บ่อปลาคราฟ”

ซูจื่ออวี๋มองไปรอบๆ ความสนใจของทุกคนก็ไปอยู่ที่ตัวของนางกำนัลที่กำลังเต้นรำอยู่เหล่านั้น ก่อนจะลุกขึ้น แล้วพาฮวาเชียนเจียวออกจากงานเลี้ยง

ฮวาเชียนเจียวตามอยู่ด้านหลังซูจื่ออวี๋ แล้วเอ่ยถามอย่างประหม่า “พระชายา นี่ท่านจะไปไหนเพคะ?”

ซูจื่ออวี๋ไม่ได้ปิดบังฮวาเชียนเจียว แล้วเอ่ยว่า “ข้าต้องไปเจอคนคนหนึ่ง”

ฮวาเชียนเจียวก็พูดว่า “ท่านอ๋องรู้หรือไม่เพคะ?”

ซูจื่ออวี๋หยุดเดินทันทีแล้วมองไปที่ฮวาเชียนเจียว เอ่ยด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม “ข้ามีเรื่องสำคัญที่ต้องไปเจอป๋ายหลี่เชียนซาง ข้าไม่ปิดบังเจ้า เพราะในเวลาแบบนี้เจ้าคือองครักษ์ของข้า ข้าหวังว่าเมื่ออยู่ต่อหน้าท่านอ๋องแล้วเจ้าจะไม่ถาม ไม่พูดอะไร เข้าใจเจตนาของข้าใช่หรือไม่?”

ฮวาเชียนเจียวเข้าใจทันที ซูจื่ออวี๋และป๋ายหลี่เชียนซางมีเรื่องส่วนตัวที่ต้องเจอหน้ากัน ไม่อยากให้ท่านอ๋องรู้

ฮวาเชียนเจียวเม้มปาก หลังจากครุ่นคิดแล้วก็พยักหน้ากล่าวว่า “ตราบใดที่ไม่เป็นอัตรายถึงจวนอ๋องฉิน ข้าน้อยก็เชื่อฟังพระชายาเพคะ”

ฮวาเชียนเจียวไม่รู้ว่าซูจื่ออวี๋และป๋ายหลี่เชียนซางเกี่ยวข้องอะไรกัน แต่นางจะไม่ยอมให้คนนอกเพียงคนเดียวมาทำลายความรักของท่านอ๋องและพระชายา

ซูจื่ออวี๋พอใจกับทัศนคติของฮวาเชียนเจียวมาก จึงไม่ได้ล่าช้าอีก พานางเดินไปที่บ่อปลาคราฟทันที

บ่อปลาคราฟไม่ได้ไกลจากงานเลี้ยงมากนัก ป๋ายหลี่เชียนซางเลือกสถานที่ที่เปิดเผยเช่นนี้เป็นที่นัดพบ เรื่องที่อยากจะพูดคงมีไม่มาก ซูจื่ออวี๋ก็เร่งฝีเท้าหวังว่าตนจะกลับไปได้ก่อนที่จวินมู่เหนียนจะกลับมา

ซูจื่ออวี๋เร่งรีบจนไปถึงลานของบ่อปลาคราฟ ไม่รอให้ถึงสระน้ำ ป๋ายหลี่เชียนซางก็ปรากฏขึ้นตรงหน้านาง ฮวาเชียนเจียวคิดจะประมือกับป๋ายหลี่เชียนซาง แต่ได้ยินซูจื่ออวี๋พูดว่า “อย่าขยับ”

ป๋ายหลี่เชียนซางมองไปที่ฮวาเชียนเจียวแวบหนึ่ง ก็ไม่ได้สนใจนาง แค่เอ่ยด้วยน้ำเสียงรีบร้อน “อย่าได้แตกต้องฉานเสวี่ยจิงหงกระถางนั้น เรื่องไม้หอมเมฆาร้อยปีนั่นมอบให้เป็นหน้าที่ของข้า”