ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 944

หันหรูเฟิงและจวินมู่เหนียนต่างก็เบิกตากว้าง ต่างก็อดไม่ได้ที่จะเอ่ยชม “พี่สะใภ้ช่างร้ายกาจจริงๆ”

โรคนี้ไม่ใช่ยาธรรมดาจะสามารถรักษาให้หายได้ แต่กายภาพบำบัดเพียงอย่างเดียวก็สามารถรักษาโรคเช่นนี้ได้ ช่างเป็นหมอธรรมเทวดาจริงๆ

แต่หลังจากคิดถึงใบหน้าที่งดงามของซูจื่ออวี๋แล้ว ทั้งสองคนก็รู้สึกว่ามันสมเหตุสมผลมาก

หันหรูเฟิงคิดอยู่ครู่หนึ่ง เป็นเพราะว่าร่างกายของเขาดีมาก ชีวิตสามีภรรยาต้องราบรื่นกลมเกลียวถึงจะถูก แต่จวินมู่เหนียนกลับมีท่าทีลำบากใจ และมีสีหน้าที่ยากจะอธิบาย หรือว่าความต้องการที่ตรงกันจะอยู่ในระดับที่ยากเป็นพิเศษ

แววตาของหันหรูเฟิงเป็นประกาย เขาเอ่ยคาดเดาด้วยความกล้าหาญ “ศิษย์พี่รองข้าอยากจะถามว่าตอนที่อยู่บนเตียง...ลีลาเป็นอย่างไรบ้าง?”

“พรูด!” จวินมู่เยว่พ่นเหล้าในปากออกมา โชคดีที่เขาเบี่ยงหน้าไปทางอื่นก่อน ไม่ได้ทำให้โต๊ะสกปรก

จวินมู่เหนียนมองไปที่จวินมู่เยว่และหันหรูเฟิงก็รีบยิ้มอย่างขมขื่นแล้วเอ่ยว่า “พี่เจ็ด...พี่เจ็ด อย่ามองข้าแบบนั้น ข้า ข้าเองก็เคยแค่ครั้งเดียว ไหนเลยจะไปเข้าใจลีลาอะไร”

จวินมู่เหนียนรู้ว่าสองคนนี้กำลังเข้าใจอะไรผิด เขาจึงอธิบายด้วยความโมโหว่า “ข้าไม่ได้ถามเรื่องลีลากับเจ้า แต่ถามเจ้าว่า...ข้าจะ...”

ข้าจะขอมีอะไรกับนางอย่างไรถึงจะไม่ถูกปฏิเสธ?

คำถามแบบนี้ทำให้ท่านอ๋องฉินยากจะอธิบายออกมา

เมื่อเห็นจวินมู่เหนียนกำลังลังเล จวินมู่เยว่ก็อดไม่ได้ที่จะถามว่า “พี่เจ็ดอยากจะถามว่าจะทำอย่างไรถึงจะอดทนได้นานใช่หรือไม่?”

ใบหน้าของจวินมู่เหนียนดำคล้ำ เขามองจวินมู่เยว่ด้วยสายตาว่างเปล่า อยู่นานไม่นานอะไรกัน ใครบอกว่าเขาอยู่ได้ไม่นาน?

จวินมู่เหนียนยิ้มเหยเก แล้วผลักหันหรูเฟิงด้วยข้อศอก หันหรูเฟิงเอ่ยถามอย่างรวดเร็ว “หรือว่าศิษย์พี่รองอยากจะถามว่าทำอย่างไรให้พอใจ?”

ใบหน้าของจวินมู่เหนียนก็ยิ่งมืดมน ตอนนี้แม้แต่ตัวนางเขาก็ยังแตะไม่ได้ จะพูดถึงพอใจได้อย่างไร

ฝีมือของสาวน้อยคนนั้น มากกว่าที่เขาคิดเอาไว้แน่นอน

จวินมู่เหนียนกัดฟันแล้วพูดว่า “อย่าพูดอะไรไร้สาระ ข้าแค่อยากถาม ว่าจะทำอย่างไรให้อวี๋เอ๋อร์...”

จวินมู่เหนียนยังพูดไม่จบ หันหรูเฟิงที่คิดเองเออเองก็เอ่ยออกมาด้วยเสียงประหลาดใจ “อ๋อ ข้ารู้แล้ว ศิษย์พี่รองอยากจะถามว่าจะทำอย่างไรให้พี่สะใภ้เป็นฝ่ายเริ่มใช่หรือไม่?”

จวินมู่เหนียนตัวแข็งทื่อทันที ในหัวก็อดไม่ได้ที่จะมีภาพของซูจื่ออวี๋เป็นฝ่ายเริ่มอยากมีอะไรกับเขา ถ้าให้นางเป็นฝ่ายเริ่มก่อนเหรอ?? จะมีเรื่องดีๆ แบบนี้ด้วยหรือ??

เมื่อหันหรูเฟิงเห็นจวินมู่เหนียนตะลึงงัน ก็คิดว่าตัวเองเดาถูก จึงหัวเราะออกมา “ไอ๊โย เรื่องแบบนี้ การขอแบบสุ่มสี่สุ่มห้ามันน่าเบื่อจริงๆ การร่วมมือกันของทั้งสองคนต่างหากถึงจะน่าสนใจ”

หันหรูเฟิงใช้ศอกผลักจวินมู่เยว่ เลิกคิ้วแล้วพูดด้วยรอยยิ้ม “ท่านอ๋องแปด เจ้าว่าไหม? ในคืนนั้น น่าจะเป็นฝ่ายเริ่มก่อนใช่ไหม?”

จวินมู่เยว่นึกถึงความอ่อนโยนในคืนนั้น ก็รู้สึกขมขื่นในใจอย่างอดไม่ได้ เขาขมวดคิ้วแล้วพูดว่า “อย่าพูดอะไรเหลวไหล พูดเรื่องพี่เจ็ดอยู่จะลากข้าเข้าไปเกี่ยวทำไม”