ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 960

ระหว่างที่กำลังรอ ซูจื่ออวี๋อดถามเซวียนชางที่อยู่ข้างกันไม่ได้

“ช่วงนี้ท่านอ๋องเป็นกระไรหรือ?”

เซวียนชางหันมองซูจื่ออวี๋อย่างเฉื่อยชา แล้วเอ่ยถามอย่างสงสัย

“พระชายาหมายถึงด้านใดหรือ?”

มุมปากซูจื่ออวี๋กระตุก คิดไปคิดมาจึงเอ่ยถาม

“เหตุใดช่วงนี้ท่านอ๋องจึงซื้อเสื้อผ้าใหม่มากมาย?”

ช่วงนี้เสื้อผ้าที่จวินมู่เหนียนสวมใส่ล้วนแล้วแต่เป็นเสื้อผ้าสีสันฉูดฉาดที่ไม่แตะต้องในยามปกติ พวกสีแดงสดสีม่วงเข้มยังไม่เท่าไหร่ แต่เขาใส่แม้กระทั่งเสื้อสีชมพูดนี่สิ ช่างน่าเหลือเชื่อจริงๆ

เซวียนชางครุ่นคิดแล้วพยักหน้า

“ถูกต้อง เป็นชุดที่ท่านอ๋องสั่งให้คุณชายหันช่วยจัดหามาให้”

ซูจื่ออวี๋ถามต่อ

“เพื่ออะไร?”

เซวียนชางส่ายหน้า

“ข้าน้อยมิทราบ”

ซูจื่ออวี๋เบะปาก แล้วแอบคิดในใจ

“ก็ใช่ วันๆเซวียนชางเอาแต่ปกป้องเรา ย่อมไม่รู้ว่าจวินมู่เหนียนกำลังทำบ้าอะไรอยู่ เดี๋ยวค่อยไปถามเทียนชิง น่าจะได้เรื่องมากกว่า”

ระหว่างที่นายบ่าวทั้งสองสนทนากัน จวินมู่เหนียนได้นั่งอยู่บนรถเข็น และมีเทียนชิงคอยเข็นออกมา

ซูจื่ออวี๋หันมองจวินมู่เหนียน พบว่าเขาสวมชุดสีเข้มที่ชอบสวมใส่ในยามปกติ ในใจจึงโล่งอก ไม่ว่าอย่างไรจวินมู่เหนียนในสภาพนี้คอยดูปกติขึ้นมาหน่อย แลดูเยือกเย็นน่าเกรงขาม มีความองอาจที่ซ่อนอยู่ในส่วนลึก

จวินมู่เหนียนเห็นซูจื่ออวี๋มองสำรวจเขา จึงรู้สึกอึดอัดขึ้นมาบ้าง แล้วกระแอมสองที

“แค่กแค่ก ยังไม่ขึ้นรถม้าอีกหรือ?”

ซูจื่ออวี๋พยักหน้า แล้วรีบขึ้นไปบนรถม้า

รถม้าค่อยๆแล่นไปทางประตูเมือง ซูจื่ออวี๋ที่นั่งอยู่บนรถม้าใช้มือค้ำใบหน้า แล้วเอียงคอมองจวินมู่เหนียน

“ท่านอ๋อง...เหตุผลของท่าน...ฟังไม่ค่อยจะขึ้นหรือเปล่า?”

จวินมู่เหนียนปิดหน้าตัวเองอย่างกระอักกระอ่วน ก่อนนี้เขาเคยโต้วาทีกับเหล่าปราชญ์ แต่ทำไมเมื่อเผชิญหน้ากับซูจื่ออวี๋ถึงได้พูดตะกุกตะกักเช่นนี้

ในขณะที่จวินมู่เหนียนกำลังลำบากใจว่าจะรับมือซูจื่ออวี๋อย่างไรดี ทันใดนั้นเสียงม้าวิ่งได้เข้ามาใกล้รถม้า

หลังจากเสียงม้าวิ่งดังขึ้น ได้ยินหันหรูเฟิงบอกว่า

“ศิษย์พี่รอง รอข้าด้วย รอข้าด้วย ข้าก็จะไปส่งท่านอ๋องแปด”

จวินมู่เหนียนเหมือนเจอทางรอด รีบเปิดม่านหน้าต่างของรถม้าเพื่อคุยกับหันหรูเฟิง

“ไม่ต้องรีบร้อน ข้าสั่งให้เจียอันอำพรางตัวก่อนออกเดินทาง เขาน่าจะยังไม่ถึง”

จวินมู่เหนียนแง้มผ้าม่านออกไม่กว้างนัก ดังนั้นหันหรูเฟิงที่อยู่นอกรถม้าจึงมองไม่เห็นซูจื่ออวี๋ นึกว่ามีเพียงจวินมู่เหนียนคนเดียว

เมื่อเห็นจวินมู่เหนียนกลับไปสวมเสื้อผ้าสีเข้มเหมือนเดิม เขาจึงถามอย่างสงสัย

“เอ๊ะ? ศิษย์พี่รองเหตุใดจึงกลับมาใส่เสื้อผ้าสีทึบอีกแล้ว เมื่อวานข้าเพิ่งส่งชุดสีแดงสดไปให้ไม่ใช่หรือ ศิษย์พี่รองยังไม่ได้ลองใส่หรือ?”