ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 996

ทุกคนรับถ้วยมาแล้วเปิดฝาดื่มซุป หลังจากผ่านไปครู่หนึ่ง สีหน้าของอวิ๋นหมิงก็เริ่มแย่ลง

อวิ๋นหมิงลุกขึ้นยืนแล้วปิดปาก เดินไปทางห้องหูที่อยู่ข้างๆ โถงจงอี้ เสียงอาเจียนดังอยู่นานก็ยังไม่เห็นเดินออกมา

อวิ๋นม่อเห็นเช่นนั้นก็รู้สึกกังวล “ท่านพ่อ ข้าจะไปดูพี่ชายก่อน”

อวิ๋นลู่ชิงพยักหน้าให้อวิ๋นม่อไปช่วย

หลังจากที่อวิ๋นม่อเข้าไปในห้องหู ก็เทน้ำชาคอยรับใช้อวิ๋นหมิง ทุกคนได้ยินว่าเสียงอาเจียนที่อยู่ในห้องหูเริ่มเบาลง

อวิ๋นลู่ชิงถอนหายใจแล้วพูดว่า “หมอเทวดาโม่ ดูสิ หมิงเอ๋อร์เพิ่งจะดื่มซุปไปครึ่งชาม เขาก็อาเจียนออกมานานขนาดนี้แล้ว ถ้าไม่ใช่ว่าหลายปีมานี้ได้ยาบำรุงดีๆ เกรงว่าเขาคงจะตายไปนานแล้ว หมอโม่ ท่านต้องช่วยเขาให้ได้นะ!”

โม่ซุนพยักหน้า ขณะที่กำลังจะตอบ ทันใดนั้นก็มีเสียงผู้หญิงคนหนึ่งตะโกนมาจากข้างนอก “กรี๊ด...”

เสียงนั้นดังมาก เหมือนใจจะขาด

สีหน้าของทุกคนแข็งทื่อ พวกเขาก็ประหม่ากันโดยไม่รู้ตัว

อวิ๋นลู่ชิงขมวดคิ้วแล้วพูดว่า “เกิดอะไรขึ้น?”

ประตูห้องปิดอยู่ ไม่มีใครตอบรับอยู่ที่หน้าประตู

อวิ๋นชิงถามด้วยความสงสัยว่า “พ่อบ้านอวิ๋น! เกิดอะไรขึ้น?”

ด้านนอกประตูก็ยังไม่มีใครตอบ

เมื่อเห็นเช่นนี้ อวิ๋นลู่ซานจึงพูดว่า “พี่ชาย ข้าจะออกไปดูเอง หลังจากพูดเช่นนี้ อวิ๋นลู่ซานก็ลุกขึ้นยืน เปิดประตูออกแล้วเดินไปที่ลาน”

อวิ๋นลู่ชิงมองไปที่โม่ซุน กล่าวขอโทษด้วยรอยยิ้มว่า “น่าขายหน้าหมอเทวดาโม่แล้ว...”

อวิ๋นลู่ชิงยังพูดไม่ทันจบ เสียงอุทานของอวิ๋นลู่ซานก็ดังมาจากประตู อวิ๋นลู่ซานก็ตะโกนไปว่า “พ่อบ้านอวิ๋น พ่อบ้านอวิ๋นเป็นอะไร?”

ตอนนี้ทุกคนไม่สามารถนั่งนิ่งๆ ได้อีกต่อไปแล้ว ต่างก็พากันลุกขึ้นแล้วเดินไปที่ลาน

เมื่อพวกเขาออกมา สิ่งที่ทุกคนเห็นก็คือคนรับใช้เจ็ดหรือแปดคนที่รออยู่ลานบ้านเป็นลมหมดสติอยู่บนพื้นแล้ว

อวิ๋นลู่ชิงรักนางมากจริงๆ ในขณะที่ปลอบภรรยาที่รักของเขา เขาก็ตะโกนว่า “ใครก็ได้ รีบมาตรงนี้ที!”

อย่างไรก็ตาม หลังจากรออยู่นานก็ไม่มีผู้คุ้มกันคฤหาสน์มาสักคน

จู่ๆ ทุกคนก็มีลางสังหรณ์ไม่ดี

อวิ๋นลู่ซานวางพ่อบ้านอวิ๋นที่ไม่มีลมหายใจลงแล้วพูดว่า “พี่ชาย ข้าจะไปดูข้างนอกหน่อย”

หลังจากอวิ๋นลู่ซานพูดจบ เขาก็เดินออกจากลาน เมื่อเขาเดินออกจากลาน จู่ๆ เขาก็พูดด้วยเสียงสั่นเครือว่า “พี่ชาย...พี่ชาย นี่...ดูเหมือนว่าคนข้างนอก จะ...จะตายหมดแล้ว!”

อะไรนะ ตายหมดแล้วงั้นเหรอ? คนรับใช้ทั้งหมดในสำนักฉีหลิน ตายหมดแล้วงั้นหรือ?!

อวิ๋นลู่ชิงไม่มีกะจิตกะใจจะดูแลภรรยาที่รักของเขาอีกต่อไป เขารีบเดินออกจากลานบ้าน และแน่นอนว่าเขาเห็นผู้คุ้มกันทั้งสี่นอนอยู่บนพื้น และยังมีเลือดไหลออกมาจากทวารทั้งเจ็ดของพวกเขา

เขาก้าวไปข้างหน้าแตะหลังหูของทุกคน ก็ยืนยันว่าทุกคนตายแล้ว

อวิ๋นลู่ชิงพูดด้วยความตกใจ “ใครกัน ใครกล้าโจมตีสำนักฉีหลินของข้าในยามวิกาลเช่นนี้ ทหาร! ทหาร!”