ยอดหมอหญิงปีศาจพลิกฟ้า นิยาย บท 7

“นายท่าน...” หลิงซู่เองก็ตื่นสภาพย่ำแย่เช่นกัน

นางเสียหน้าต่อหน้าผู้คนมากมาย และยังไม่สามารถแสดงความโกรธได้ นางกลัวว่าจะเป็นการทำลายภาพลักษณ์ที่อ่อนโยนมีเมตตาของนางเอง ดังนั้นนางจึงทำได้เพียงร้องไห้โดยรักษาท่วงท่าที่งดงามเช่นเดิม

“ไม่ต้องกลัว ข้าอยู่นี่ ไม่มีใครรังแกเจ้าได้” มู่หรงเจ๋อดึงนางเข้าไปในอ้อมแขนของเขาด้วยความสงสาร และหันศีรษะไป จากนั้นเตะปั้นเซี่ยกระเด็น “นางตัวดี! ทำร้ายคนอื่นยังจะปัดความรับผิดชอบ!ไปให้พ้นหน้าเดี๋ยวนี้!"

“ไม่! ไม่ใช่อย่างนั้น บ่าวโดนใส่ร้าย ท่านอ๋องได้โปรดตรวจสอบ!”

"ออกไป!"

"ท่านอ๋อง! ฮูหยิน โปรดช่วยช่วยเรียกร้องความเป็นธรรมให้บ่าวด้วย ที่บ่าวทำไป..."

คำพูดหลังจากนั้นยังไม่ทันจะพูดออกมา หลิงซู่ก็ร้องไห้ และหมดสติไป

มู่หรงเจ๋อไม่ต้องการฟังคำแก้ตัวของนางอีกต่อไป เขาจึงส่งองครักษ์ไปลากตัวนางออกไปทันที และเร่งให้ไปตามหมอหลวงมาเร็วที่สุด

กู้ชิงฮวนเห็นทุกอย่าง แต่ใบหน้าของนางไร้ซึ่งอารมณ์ใด ๆ

คิดจะกลั่นแกล้งคนอื่นสุดท้ายกลับโดนเสียเอง

คนชั่วมักจะได้รับผลกรรมของตัวเองในที่สุด

 เห็นได้ชัดว่ากำไลข้อมือที่มือของปั้นเซี่ยไม่ใช่ของที่สาวใช้ทั่วไปจะสามารถสวมใส่ได้ นางน่าจะโดนซื้อตัวไว้แต่แรกแล้ว

ตอนนี้เมื่อไร้ประโยชน์แล้ว เป็นเรื่องธรรมดาที่จะตัดสิ่งที่ไม่จำเป็นทิ้ง ใช้งานเสร็จแล้วปิดปากไปเสีย

“ท่านอ๋อง แขกผู้ใหญ่กำลังรออยู่ที่ห้องโถงด้านหน้าแล้ว หากตอนนี้ไปตามหมอหลวงเกรงว่าจะไม่เหมาะสมนัก”

ทันใดนั้นก็มีเสียงสงบนิ่งดังขึ้นมา

ฮูหยินคนหนึ่งยืนอยู่ห่างออกไปไม่ไกลนัก เสื้อผ้าของนางเป็นระเบียบ นอกจากสีหน้าของนางที่ไม่ค่อยจะดีนักแล้ว ส่วนอื่น ๆ ก็ดูเป็นคนหลักแหลม

กู้ชิงฮวนยิ้มออกมา

นางทำการบ้านมาก่อนเล็กน้อย นางน่าจะพอเดาได้ว่าอีกฝ่ายคือใคร

คนผู้นี้น่าจะเป็นแม่นางสวี่ คนสนิทของชูไท่เฟยนั่นเอง

ชูไท่เฟยกำลังรับใช้ไทฮองไทเฮาอยู่ในวัง ดังนั้นจึงไม่สะดวกที่จะเข้าร่วม ก็เลยส่งนางมาเป็นตัวแทนอย่างแน่นอน