ยอดหมอหญิงปีศาจพลิกฟ้า นิยาย บท 7

“นายท่าน...” หลิงซู่เองก็ตื่นสภาพย่ำแย่เช่นกัน

นางเสียหน้าต่อหน้าผู้คนมากมาย และยังไม่สามารถแสดงความโกรธได้ นางกลัวว่าจะเป็นการทำลายภาพลักษณ์ที่อ่อนโยนมีเมตตาของนางเอง ดังนั้นนางจึงทำได้เพียงร้องไห้โดยรักษาท่วงท่าที่งดงามเช่นเดิม

“ไม่ต้องกลัว ข้าอยู่นี่ ไม่มีใครรังแกเจ้าได้” มู่หรงเจ๋อดึงนางเข้าไปในอ้อมแขนของเขาด้วยความสงสาร และหันศีรษะไป จากนั้นเตะปั้นเซี่ยกระเด็น “นางตัวดี! ทำร้ายคนอื่นยังจะปัดความรับผิดชอบ!ไปให้พ้นหน้าเดี๋ยวนี้!"

“ไม่! ไม่ใช่อย่างนั้น บ่าวโดนใส่ร้าย ท่านอ๋องได้โปรดตรวจสอบ!”

"ออกไป!"

"ท่านอ๋อง! ฮูหยิน โปรดช่วยช่วยเรียกร้องความเป็นธรรมให้บ่าวด้วย ที่บ่าวทำไป..."

คำพูดหลังจากนั้นยังไม่ทันจะพูดออกมา หลิงซู่ก็ร้องไห้ และหมดสติไป

มู่หรงเจ๋อไม่ต้องการฟังคำแก้ตัวของนางอีกต่อไป เขาจึงส่งองครักษ์ไปลากตัวนางออกไปทันที และเร่งให้ไปตามหมอหลวงมาเร็วที่สุด

กู้ชิงฮวนเห็นทุกอย่าง แต่ใบหน้าของนางไร้ซึ่งอารมณ์ใด ๆ

คิดจะกลั่นแกล้งคนอื่นสุดท้ายกลับโดนเสียเอง

คนชั่วมักจะได้รับผลกรรมของตัวเองในที่สุด

 เห็นได้ชัดว่ากำไลข้อมือที่มือของปั้นเซี่ยไม่ใช่ของที่สาวใช้ทั่วไปจะสามารถสวมใส่ได้ นางน่าจะโดนซื้อตัวไว้แต่แรกแล้ว

ตอนนี้เมื่อไร้ประโยชน์แล้ว เป็นเรื่องธรรมดาที่จะตัดสิ่งที่ไม่จำเป็นทิ้ง ใช้งานเสร็จแล้วปิดปากไปเสีย

“ท่านอ๋อง แขกผู้ใหญ่กำลังรออยู่ที่ห้องโถงด้านหน้าแล้ว หากตอนนี้ไปตามหมอหลวงเกรงว่าจะไม่เหมาะสมนัก”

ทันใดนั้นก็มีเสียงสงบนิ่งดังขึ้นมา

ฮูหยินคนหนึ่งยืนอยู่ห่างออกไปไม่ไกลนัก เสื้อผ้าของนางเป็นระเบียบ นอกจากสีหน้าของนางที่ไม่ค่อยจะดีนักแล้ว ส่วนอื่น ๆ ก็ดูเป็นคนหลักแหลม

กู้ชิงฮวนยิ้มออกมา

นางทำการบ้านมาก่อนเล็กน้อย นางน่าจะพอเดาได้ว่าอีกฝ่ายคือใคร

คนผู้นี้น่าจะเป็นแม่นางสวี่ คนสนิทของชูไท่เฟยนั่นเอง

ชูไท่เฟยกำลังรับใช้ไทฮองไทเฮาอยู่ในวัง ดังนั้นจึงไม่สะดวกที่จะเข้าร่วม ก็เลยส่งนางมาเป็นตัวแทนอย่างแน่นอน

"ท่านอ๋องเป็นห่วงเจ้าด้วยใจจริง เจ้ารู้หรือไม่ว่าหมอหลวงไม่ใช่คนที่ใครนึกอยากเชิญก็เชิญได้” น้ำเสียงของนางมีเมตตาราวกับแม่ที่มีใจเมตตาและอ่อนโยน

หลิงซู่คิดว่าตนเอาชนะใจนางได้แล้ว  จึงก้มหน้าลงแล้วพูดอย่างเขินอายว่า "ความรักของท่านอ๋อง ทำให้ข้าไม่กล้าคิดกำเริบ"

จู่ๆ สีหน้าของพี่เลี้ยงสวี่ก็เปลี่ยนไป นางพูดเสียงแข็งว่า "ในเมื่อเจ้าบอกว่าตนเองไม่กล้าคิดกำเริบ แล้วเหตุใดเจ้าถึงยัดเหยียดตัวเองเข้ามาในจวนอ๋องอย่างหน้าไม่อาย?"

ลมฤดูใบไม้ผลิที่พัดไล้ใบหน้าในวินาทีที่แล้ว ตอนนี้ไม่ต่างอะไรกลับฝ่ามือกระแทกเข้ากับใบหน้าของนาง

หลิงซู่หน้าซีด

"ท่านอ๋องขู่เอาชีวิตของเขาเข้าแลกเพื่อให้ได้แต่งงานกับแม่นาง เห็นได้ชัดว่าความสามารถในการล่อลวงคนอื่นของเจ้านั้นไม่ธรรมดาเลย แต่ไม่รู้ว่าแผนการของเจ้าคือต้องการได้อะไร? อยากได้อำนาจและชื่อเสียงเงินทองของจวนอ๋องรึ?”

"ไม่... ข้า... ข้าจริงใจ..."

“ไม่ว่าจุดประสงค์ของเจ้าคืออะไร ไท่เฟยขอให้ข้ามาช่วยตักเตือนเจ้า ขอให้เจ้าอย่าได้คิดเพ้อฝันมากเกินไป”

พี่เลี้ยงสวี่อยู่ในวังหลวงมาหลายปีแล้ว นางจึงมองแผนการง่ายๆ นี้ออกอย่างไม่ยาก ดังนั้นนางจึงรู้สึกว่าหลิงซู่ไม่ใช่คนดีอย่างที่เห็น

ในทางกลับกันกู้ชิงฮวนจะดีร้ายอย่างไรก็มีสายเลือดหมอเทวดาตระกูลซ่งครึ่งหนึ่ง  นิสัยน่าจะเป็นเด็กดีและว่านอนสอนง่าย ควบคุมได้ง่ายกว่าแม่นางจิ้งจอกที่ไม่รู้หัวนอนปลายเท้าคนนี้มาก