ยอดหมอหญิงปีศาจพลิกฟ้า นิยาย บท 8

พี่เลี้ยงสวี่หันกลับมาและทักทายอย่างสุภาพ

“บ่าวคารวะคุณหนูกู้ ไท่เฟยส่งบ่าวมาวันนี้เพราะกลัวว่าคุณหนูกู้จะโดนรังแก และให้บ่าวมาถ่ายทอดแทนด้วยว่า ท่านอ๋องยังเป็นเด็กจึงหุนหันพลันแล่น วันเวลาผ่านไปนานเข้าก็จะชอบคุณหนูกู้ขึ้นมาเอง”

"ขอบพระคุณพี่เลี้ยงที่สั่งสอน ชิงฮวนเข้าใจแล้วเพคะ" กู้ชิงฮวนยิ้มอย่างอ่อนโยน

ในความเป็นจริงทุกคนต่างรู้ดีว่าผ่านไปอีกร้อยปี มู่หรงเจ๋อก็จะไม่มีทางตกหลุมรักนาง

แต่อย่างไรก็ควรมีความหวัง แม้ว่าจะเป็นเพียงจินตนาการที่เพ้อเจ้อก็ตาม

หากอยากจะควบคุมใครสักคน อย่างแรกต้องเข้าใจก่อนว่าอีกฝ่ายต้องการอะไร

พวกนางคิดว่าสิ่งที่กู้ชิงฮวนต้องการคือหัวใจของมู่หรงเจ๋อ

"คุณหนูกู้เข้าใจความเป็นห่วงของไท่เฟยก็ดีแล้วเพคะ" พี่เลี้ยงสวี่ปาดเหงื่อที่ออกจากหน้าผากของนาง ด้วยสีหน้าที่ไม่ดีเท่าไหร่นัก

กู้ชิงฮวนลังเลอยู่ครู่หนึ่ง แต่ยังคงถามออกไปว่า "สีหน้าของพี่เลี้ยงสวี่ไม่ดีเลย มีอะไรผิดปกติหรือไม่"

พี่เลี้ยงสวี่ส่ายหัว "ปัญหาเล็ก ๆ น้อย ๆ ไม่เป็นไรมากหรอก"

ตอนนี้พิธีแต่งงานนับเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุด

รอให้จัดการแต่งตัวใหม่ให้เรียบร้อย นางถึงจะพาไปห้องโถงด้านหน้าอย่างสง่างาม

เดิมทีนางก็ไม่ต้องการให้หลิงซู่เข้าไปอยู่แล้ว เพราะการแต่งงานชายาเอกและอนุในเวลาเดียวกันเป็นเรื่องที่ไม่น่ายินดี แต่นางกลัวว่ามู่หรงเจ๋อจะถามเรื่องนี้ขึ้นมา จึงต้องพาไปด้วยอย่างไม่เต็มใจ

ในห้องโถงใหญ่ของจวนอ๋องตวน เต็มไปด้วยแขกเหรื่อที่กำลังพูดคุยกันอย่างคึกครื้น

กู้ชิงฮวนใส่ผ้าคลุมหน้าเจ้าสาว ในใจของนางเต็มไปด้วยความคิดวุ่นวาย

นางไม่ต้องการให้พิธีแต่งงานดำเนินไปอย่างราบรื่น

แต่งงานกับมู่หรงเจ๋อไปแล้ว นอกจากจะต้องใช้ชีวิตอย่างสงบเสงี่ยมเจียมตัวแล้ว ยังต่อคอยต่อสู้กับดอกบัวสีขาวอย่างหลิงซู่ทุกวันอีก

นางไม่ได้ว่างขนาดนั้น

เรื่องของตัวเองยังไม่อาจจัดการได้ จะเอาเวลาที่ไหนไปคอยนั่งจับตาดูคนที่เอาแต่จะสร้างความวุ่นวาย

นางต้องกลับไปที่จวนกู้ก่อน

แต่จะมีวิธีใดระงับงานแต่งงานได้บ้าง?

ขณะที่กำลังคิดแผนการตอบโต้ พี่เลี้ยงสวี่ได้มอบปลายอีกด้านของลูกไหมถักให้กับมู่หรงเจ๋อแล้ว

มู่หรงเจ๋อยังคงไม่รู้ว่าแผนการเดิมของเขาถูกขัดขวางแล้ว ตอนนี้คนที่เขาจับมืออยู่ไม่ใช่คนที่เขาอยากจะแต่งงานด้วยในตอนแรกแล้ว

"ซู่ซู่"

น้ำเสียงเต็มไปด้วยความเสน่หา

อารมณ์ของกู้ชิงฮวนปั่นป่วน ทันใดนั้นนางก็มีความคิดบางอย่างขึ้นมา

“ท่านอ๋องเรียกผิดแล้ว ข้าไม่ใช่หลิงซู่”