ยอดหมอหญิงปีศาจพลิกฟ้า นิยาย บท 9

กู้ชิงฮวนต้องการช่วยเขาให้ตาสว่าง

หากนางไม่ได้ต้องการโอกาสสำคัญนี้ นางไม่มีทางสนใจคนปัญญาอ่อนเช่นนี้แน่นอน

"ท่านอ๋อง ตอนนี้นางต้องการสภาพแวดล้อมที่เงียบสงบ ช่วยพานางไปพักผ่อนที่ห้องด้านหลังก่อนดีกว่า"

“หุบปากพาซวยของเจ้าไปซะ!”

มู่หรงเจ๋อไม่ฟังคำแนะนำของนางสักนิด สาวใช้กลุ่มใหญ่ตะเกียกตะกายกันไปข้างหน้า อย่างแน่นขนัด

หลังจากนั้นไม่นาน สีหน้าของพี่เลี้ยงสวี่ก็ยิ่งย่ำแย่มากขึ้น

กู้ชิงฮวนเริ่มกังวลขึ้นมาเช่นกัน หากยังเป็นเช่นนี้พี่เลี้ยงสวี่อาจตายก่อนที่หมอหลวงจะมาถึง

นางต้องการหยุดยั้งงานแต่งงาน แต่นางไม่ต้องการให้ชีวิตของใครต้องมาสังเวยในงานนี้

นางเป็นหมอ ไม่ใช่เพชฌฆาต

แต่ตอนนี้มู่หรงเจ๋อไม่ฟังคำแนะนำของนางเลย

ตอนที่นางคิดอะไรไม่ออกอยู่นั้น องครักษ์กลุ่มหนึ่งก็รีบวิ่งเข้ามา แล้วรีบกันคนที่ไม่เกี่ยวข้องออกอย่างรวดเร็ว เพื่อกันพื้นที่โล่งเอาไว้

การกระทำนั้นรวดเร็วและเด็ดขาด

“ท่านอ๋อง สิ่งที่คุณหนูกู้พูดนั้นสมเหตุสมผล คนจำนวนมากเกินไปก็ไม่สามารถช่วยคนได้ จะเป็นการดีกว่าที่จะปล่อยให้คนที่มีฝีมือไม่กี่คนคอยดูแลผู้ป่วย จนกว่าหมอหลวงจะมา”

องครักษ์ชุดเขียวคนหนึ่ง แหวกฝูงชนที่กำลังคอยปรณนิบัติออกมา และเดินออกมาอย่างรวดเร็ว

มู่หรงเจ๋อขมวดคิ้ว

“นางเป็นผู้หญิงที่ไม่รู้หนังสือแถมยังโง่เขลา นางจะรู้อะไรได้”

หลังจากที่อากาศโดยรอบปลอดโปร่งขึ้น สีหน้าของพี่เลี้ยงสวี่ก็ดีขึ้นมาก แต่เขาไม่อยากยอมรับว่าเป็นความชอบของกู้ชิงฮวน

อย่างมากก็เป็นเพียงนางโชคดี

แต่องครักษ์กลับกล่าวว่า "ท่านอ๋องลำเอียงเกินไปแล้ว คุณหนูกู้จะไม่รู้หนังสือได้อย่างไร ในเมื่อนางเป็นผู้สืบทอดของเป็นหมอเทวดาซ่ง"

คำพูดนี้ไม่เพียงยกย่องกู้ชิงฮวนเท่านั้น แต่ยังทำให้มู่หรงเจ๋อดูย่ำแย่ลงด้วย

เยินยอด้วยความชำนาญอย่างแท้จริง

กู้ชิงฮวนอดไม่ได้ที่จะมองเขานางรู้สึกราวกับว่าเขาไม่เคยเห็นคนคนนี้มาก่อน

เมื่อรู้สึกถึงการจ้องมองของนาง องครักษ์ก็เงยหน้าขึ้นและยิ้มให้นาง "คุณหนูกู้เป็นหลานสาวของหมอเทวดาซ่ง น่าจะได้รับการถ่ายทอดวิชามาบ้าง ไม่ทราบว่าข้าต้องระวังตรงไหนอีกหรือไม่"

นางเคยเป็นแพทย์ชั้นนำของประเทศจีน ดังนั้นอาการเช่นนี้ไม่มีใครรู้ดีไปกว่านางอีกแล้ว

ด้วยระดับการรักษาแพทย์ของที่นี่ คงไม่มีใครรักษาโรคนี้ได้

หลังจากนั้นไม่นาน หลิงซู่ก็ถอยออกมาด้วยใบหน้าที่ซีดขาว ความมั่นใจในตนเองเมื่อครู่นี้หายวับไป สายตาของนางเริ่มไม่กล้ามองไปทางมู่หรงเจ๋อ

“ซู่ซู่ แม่นมเป็นอย่างไรบ้าง”

ใบหน้าของหลิงซู่ซีดลงกว่าเดิม "คือ...ข้า..."

“เจ้าอ้ำ ๆ อึ้ง ๆ ทำไม เกิดอะไรขึ้นหรือ” หัวใจของเขาเต้นระส่ำ

ความหวังมากมายเมื่อครู่นี้ พอ ๆ กับความกลัวที่เกิดขึ้นในตอนนี้เช่นกัน

"ท่านอ๋อง...แม่นม คือว่านางเป็น......ลำไส้อักเสบ..."

ลำไส้อักเสบนับเป็นโรคร้ายแรง

มู่หรงเจ๋อตกตะลึงและถอยหลังก้าวใหญ่

“ไม่ เป็นไปไม่ได้! ท่านแม่นมอยู่ดี ๆ จะเป็นลำไส้อักเสบได้อย่างไร?”