ยอดหมอหญิงปีศาจพลิกฟ้า นิยาย บท 10

เขาแสดงท่าทางอย่างชัดเจนว่าไม่เชื่อ

หลิงซู่เองก็หวาดกลัวเช่นกัน น้ำตาของนางไหลออกมาเรื่อย ๆ

นางเสียใจ นางไม่คิดว่ามันจะเป็นโรคที่รักษาไม่หาย ถ้านางรู้คงไม่เอาเรื่องซวยเข้าตัวอย่างแน่นอน

นอกจากไม่ได้ความชอบแล้ว ยังทำให้ตัวนางแปดเปื้อนไปด้วยอีก

นางมองไปที่กู้ชิงฮวนด้วยความขุ่นเคืองและพูดว่า "เรื่องนี้ต้องถามคุณหนูกู้แล้ว ลำไส้อักเสบเกิดจากความชั่วร้าย ก่อนหน้านี้พี่เลี้ยงยังสบายดีอยู่ ทำไม...ทำไมอยู่กับคุณหนูกู้เพียงพักเดียว ลำไส้ก็อักเสบขึ้นมาเสียแล้ว?”

คราวนี้กู้ชิงฮวนรู้สึกนับถือในตัวหลิงซู่ขึ้นมาจริง ๆ

นางใช่ดอกไม้ขาวบริสุทธิ์อันบอบบางเสียที่ไหน อย่างนางต้องเรียกว่าเป็นอสรพิษที่จะพรากเอาชีวิตคนไปมากกว่า!

ที่นางกล่าวหมายความว่านางได้โยนความชั่วร้ายมาไว้ที่ตนเรียบร้อยแล้ว

และก็มีคนที่เชื่ออย่างนั้นจริง ๆ

มู่หลงเจ๋อจ้องนางและพูดอย่างโกรธแค้นว่า "เจ้ามันตัวซวย!"

บรรดาแขกเหรื่อในงานพากันซุบซิบกันเสียงเบา ๆ เกี่ยวกับเรื่องนี้ "นี่คือคุณหนูรองของตระกูลกู้ใช่หรือไม่"

"ข้าได้ยินมาว่าพอนางเกิดมาก็เป็นเหตุให้ครอบครัวหมอเทวดาซ่งทั้งตระกูลต้องตาย ตอนนี้ยังไม่ทันจะเข้าจวนก็จะทำให้บ้านสามีตายกันหมดเสียแล้ว?"

"หรือว่าผู้หญิงคนนี้จะเป็นตัวซวยจริง ๆ"

หลิงซู่เช็ดน้ำตาของนางและพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ "สีหน้าของพี่เลี้ยงไม่ค่อยดีนัก ข้าแนะนำให้นางไปพักผ่อน แต่พี่สาวก็ยังยืนกรานว่าจะมาช่วยพิธีแต่งงาน..."

นางต้องการเอาความผิดทุกอย่างโยนให้กู้ชิงฮวนทั้งหมด

เพราะถึงอย่างไรพี่เลี้ยงสวี่ก็ไม่มีทางรอด

ในเมื่อกำลังจะตาย ก็ควรจะช่วยปูทางให้คนเป็นไว้บ้างไม่ใช่หรือ?

แม้ว่าปั้นเซี่ยจะไร้ประโยชน์ไปแล้ว แต่ดูเหมือนว่าสวรรค์ยังคงเข้าข้างนาง ดังนั้นนางจึงต้องคว้าโอกาสนี้เอาไว้

“ท่านอ๋อง ท่านอ๋อง หมอหลวงเจี่ยมาแล้วขอรับ”

ในช่วงเวลาวิกฤตเช่นนี้ พ่อบ้านก็ได้พาคนจากสำนักหมอหลวงมาที่นี่

ดังนั้นจึงไม่มีใครสนใจกู้ชิงฮวนเป็นการชั่วคราว

การช่วยชีวิตคนต่างหากเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุด

“ท่านอ๋องอย่าได้ร้อนใจไป ข้ามีตำหรับยาอยู่ตำหรับหนึ่ง เป็นตำหรับยาที่หมอเทวดาซ่งทิ้งเอาไว้หลังจากใช้รักษาผู้ป่วยลำไส้อักเสบขอรับ”

ซ่งซีหัวเคยใช้การฝังเข็มรักษาผู้ป่วยที่เป็นโรคลำไส้อักเสบมาก่อน แต่วิธีการดังกล่าวยังไม่ได้สืบทอด จึงมีเพียงใบตำหรับยาเท่านั้น

ความหวังมีเพียงเล็กน้อย แต่ก็ยังดีกว่าสิ้นหวัง

นางคือคนสนิทชูไท่เฟย แม้ว่าจะไม่มีความหวังแล้ว แต่ตราบใดที่ยังมีลมหายใจ ก็ต้องลองพยายามอย่างเต็มที่ ยื้อได้นานเท่าไหร่ก็เท่านั้น

ไม่ว่าจะดีร้ายอย่างไร ก็นับว่าทำอย่างเต็มที่แล้ว จะโทษอะไรไม่ได้

นี่เป็นความคิดของเจี่ยหวย และเป็นความคิดของทุกคนด้วย

หากพี่เลี้ยงสวี่เสียชีวิตในพิธีสมรสของจวนอ๋อง ข่าวเช่นนี้หากแพร่ออกไปคงไม่ดีนัก

อย่างที่ดีที่สุดคือสามารถยื้อให้นางกลับไปถึงวังก่อนที่จะสิ้นลม

เมื่อมู่หรงเจ๋อได้ยินว่ายังพอมีหนทางแก้ปัญหา เขาก็ไม่สนใจกู้ชิงฮวนอีก ได้แต่รีบขอพู่กันและหมึกให้เจี่ยหวยจดสูตรยา

“ยาชนิดนี้ให้ใช้น้ำหกลิตร ต้มออกไปหนึ่งลิตร เอากากออก เติมเกลือลงไปแล้วต้มอีกครั้ง จากนั้นกินทันที” เขาแนะนำอย่างละเอียด

“ขออภัยที่ต้องกล่าวตามตรง สูตรยาของหมอหลวงอาจไม่เหมาะนัก” เสียงที่คมชัดไพเราะเสนาะหูดังขึ้น  และเป็นการเรียกสติของทุกคนกลับคืนมา