ยอดหมอหญิงปีศาจพลิกฟ้า นิยาย บท 10

เขาแสดงท่าทางอย่างชัดเจนว่าไม่เชื่อ

หลิงซู่เองก็หวาดกลัวเช่นกัน น้ำตาของนางไหลออกมาเรื่อย ๆ

นางเสียใจ นางไม่คิดว่ามันจะเป็นโรคที่รักษาไม่หาย ถ้านางรู้คงไม่เอาเรื่องซวยเข้าตัวอย่างแน่นอน

นอกจากไม่ได้ความชอบแล้ว ยังทำให้ตัวนางแปดเปื้อนไปด้วยอีก

นางมองไปที่กู้ชิงฮวนด้วยความขุ่นเคืองและพูดว่า "เรื่องนี้ต้องถามคุณหนูกู้แล้ว ลำไส้อักเสบเกิดจากความชั่วร้าย ก่อนหน้านี้พี่เลี้ยงยังสบายดีอยู่ ทำไม...ทำไมอยู่กับคุณหนูกู้เพียงพักเดียว ลำไส้ก็อักเสบขึ้นมาเสียแล้ว?”

คราวนี้กู้ชิงฮวนรู้สึกนับถือในตัวหลิงซู่ขึ้นมาจริง ๆ

นางใช่ดอกไม้ขาวบริสุทธิ์อันบอบบางเสียที่ไหน อย่างนางต้องเรียกว่าเป็นอสรพิษที่จะพรากเอาชีวิตคนไปมากกว่า!

ที่นางกล่าวหมายความว่านางได้โยนความชั่วร้ายมาไว้ที่ตนเรียบร้อยแล้ว

และก็มีคนที่เชื่ออย่างนั้นจริง ๆ

มู่หลงเจ๋อจ้องนางและพูดอย่างโกรธแค้นว่า "เจ้ามันตัวซวย!"

บรรดาแขกเหรื่อในงานพากันซุบซิบกันเสียงเบา ๆ เกี่ยวกับเรื่องนี้ "นี่คือคุณหนูรองของตระกูลกู้ใช่หรือไม่"

"ข้าได้ยินมาว่าพอนางเกิดมาก็เป็นเหตุให้ครอบครัวหมอเทวดาซ่งทั้งตระกูลต้องตาย ตอนนี้ยังไม่ทันจะเข้าจวนก็จะทำให้บ้านสามีตายกันหมดเสียแล้ว?"

"หรือว่าผู้หญิงคนนี้จะเป็นตัวซวยจริง ๆ"

หลิงซู่เช็ดน้ำตาของนางและพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ "สีหน้าของพี่เลี้ยงไม่ค่อยดีนัก ข้าแนะนำให้นางไปพักผ่อน แต่พี่สาวก็ยังยืนกรานว่าจะมาช่วยพิธีแต่งงาน..."

นางต้องการเอาความผิดทุกอย่างโยนให้กู้ชิงฮวนทั้งหมด

เพราะถึงอย่างไรพี่เลี้ยงสวี่ก็ไม่มีทางรอด

ในเมื่อกำลังจะตาย ก็ควรจะช่วยปูทางให้คนเป็นไว้บ้างไม่ใช่หรือ?

แม้ว่าปั้นเซี่ยจะไร้ประโยชน์ไปแล้ว แต่ดูเหมือนว่าสวรรค์ยังคงเข้าข้างนาง ดังนั้นนางจึงต้องคว้าโอกาสนี้เอาไว้

“ท่านอ๋อง ท่านอ๋อง หมอหลวงเจี่ยมาแล้วขอรับ”

ในช่วงเวลาวิกฤตเช่นนี้ พ่อบ้านก็ได้พาคนจากสำนักหมอหลวงมาที่นี่

ดังนั้นจึงไม่มีใครสนใจกู้ชิงฮวนเป็นการชั่วคราว

การช่วยชีวิตคนต่างหากเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุด