คืนนั้น กลายเป็นฝันร้ายของหลิงอวี๋ไปอีกนาน
นางหวาดกลัวการที่ต้องอยู่คนเดียว กลัวความมืดยิ่งกว่าสิ่งใด!
แม้ว่าเมื่ออายุมากขึ้น นางเพียรกดเก็บจุดอ่อนนี้ของตนไว้ในใจส่วนลึกแล้วก็ตาม พยายามแสดงด้านที่สดใสออกมา
กระนั้นฝันร้ายนี้ก็ยังโผล่มาทิ่มแทงนางเป็นครั้งคราว
หลิงอวี๋ติดอยู่ในภวังค์ความมืดเช่นนี้ ความรู้สึกสิ้นหวังดังเดิมหวนกลับมาอีกครั้ง
นางอยากหลบหนี แต่หมอกควันสีดำนั้นเหมือนกับกระแสน้ำวนขนาดใหญ่ มิว่านางจะวิ่งหนีอย่างไรก็หนีมิพ้น
“อาอวี๋…”
มีเสียงเรียกนาง...
นางปีติอย่างยิ่ง!
นางมิได้อยู่คนเดียว ยังมีคนเรียกหานาง!
ดูเหมือนจะเป็นเสียงของเซียวหลินเทียน แต่ฟังอีกครั้งก็ดูเหมือนมิใช่!
เสียงนั้นเต็มไปด้วยความขมขื่น ความร้อนรน และความประหม่า...
“เจ้าต้องอดทนนะ เยวี่ยเยวี่ยต้องการเจ้า แม่นมลี่และคนอื่น ๆ ก็ต้องการเจ้าเช่นกัน!”
“หากเจ้าจากไปเช่นนี้ ท่านอดีตเสนาบดี หลิงหว่าน และคนอื่น ๆ จะต้องเสียใจเป็นแน่!”
เสียงนั้นสั่นเครือเล็กน้อย
เซียวหลินเทียนจริง ๆ ด้วย!
หลิงอวี๋รู้สึกราวกับความมืดมีรอยแยก แสงสว่างส่องผ่านเข้ามา นางคิดจะเดินเข้าไปหาแสงสว่างนั้น...
แต่เมื่อขยับตัว ความเจ็บปวดทั่วร่างก็เหมือนกับรังไหมที่พันธนาการตัวนางไว้ มิสามารถขยับได้แม้แต่น้อย
“หลิงหว่านและคนอื่น ๆ จะต้องเสียใจ เจ้าเห็นเช่นนั้นแล้วจะมิเสียใจหรือ?”
หลิงอวี๋ร้องตะโกนตอบไปในความว่างเปล่า แต่รู้สึกราวกับมีคนมาบีบคอนางไว้ พูดมิออกแม้แต่คำเดียว
ความเจ็บปวดนั้นแล่นกลับมาพร้อมกับความมืดอีกครา กวาดล้างแสงสว่างทั้งหมดออกไป รอบตัวของหลิงอวี๋ตกอยู่ในความมืดอีกครั้ง
“อาอวี๋…”
เซียวหลินเทียนรู้สึกว่าลมหายใจของหลิงอวี๋แผ่วลงอีกครั้ง เขาร้อนใจจนทำอะไรมิถูก ตะโกนใส่หมอเลี่ยว “ยังมีวิธีอื่นอีกหรือไม่? อาการของนางแย่ลงเรื่อย ๆ แล้ว!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา
ความลับยังไม่ได้เปิดเผยเลยค่ะ...
จบแบบนี้ไม่ได้นะคะ...
กลับมาได้เเล้ว...
ขอบคุณนะที่ลงเพิ่ม กำลังสนุกมาก...
คนเขียนกลับมาก๊อนนนน🥹 ทางนี่ใจจะขาดแล้วฮะ...
รอสนุกมาก...
รอ........
จะมีแบบรูปเล่มออกมาเมื่อไหร่คะ...
หยุดอัพอีกแล้ว 😭...
รออัพตอนใหม่นะคะ...