ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 908

สีหน้าของจักรพรรดิอู่อันดูมิดีไปทันที พลางจ้องมองพระชายาหรงอย่างดุร้าย แล้วเอ่ยอย่างเย็นชา “ถามพระชายาหรงดูเถิด!”

พระชายาหรงเอ่ยตะกุกตะกัก “เทียนเอ๋อร์ ป้าก็กลัวว่าเจ้าจะถูกหลอกจึงขอให้องค์จักรพรรดิตรวจสอบอีกครั้ง… มีคนมาบอกว่าผงราชาไข่มุกหากเอาไปทาที่มือจะสามารถทำให้เลือดของคนที่มิเกี่ยวข้องกันทางสายเลือดมาหลอมรวมกันได้!”

“หลิงอวี๋ นาง...นาง...”

“พระชายาหรง ข่าวที่ไม่มีมูลความจริงก็เชื่อได้เยี่ยงนั้นหรือ?”

เซียวหลินเทียนตะคอกด้วยความโกรธ “ท่านคิดที่จะใส่ร้ายหลิงอวี๋เพียงเพราะข่าวที่ลือกันมา ทั้งยังไปรบกวนองค์จักรพรรดิกับไทเฮาให้วุ่นวายไปกับท่านอีก… นี่มันเรื่องไร้สาระอะไรกัน?”

“เสด็จพ่อทรงยุ่งกับเรื่องการบ้านการเมืองมากอยู่แล้ว หากทุกคนเป็นเหมือนท่านที่พอได้ยินข่าวลือก็มารบกวนเสด็จพ่อแล้วพระองค์จะดูแลจัดการฉินตะวันตกได้เยี่ยงไร?”

ครั้งนี้เซียวหลินเทียนโกรธมาก จึงดุพระชายาหรงอย่างเปิดเผย จริง ๆ แล้วเขาดุจักรพรรดิอู่อันไปด้วยซ้ำ

จักรพรรดิผู้สง่างามของแคว้น กลับเพิกเฉยต่อเรื่องการบ้านการเมืองแล้วมารับฟังเรื่องข่าวลือไม่มีมูลของสตรี นี่มิใช่เรื่องไร้สาระหรอกหรือ?

จักรพรรดิอู่อันมีหรือจะมิได้ยินคำถากถางของเซียวหลินเทียน จึงตะโกนด้วยความโกรธ “บังอาจ เซียวหลินเทียน เจ้าบอกว่าใครไร้สาระ?”

“ข้ารู้ว่าเจ้ามิพอใจกับการแต่งงานที่ข้าประทานให้เจ้า ดังนั้นเจ้าจึงมิได้แตะต้องหลิงอวี๋เลยตลอดหลายปีมานี้!”

“แม้ว่าข้าจะเป็นจักรพรรดิ แต่ข้าก็เป็นพ่อของเจ้าด้วย! ข้าอยากให้เจ้ามีความสุข จึงได้เข้าไปยุ่งเรื่องส่วนตัวของเจ้า! ข้ามิอยากให้เจ้าต้องเข้าใจผิดจึงได้ช่วยเจ้า!”

เซียวหลินเทียนคุกเข่าลง พลางเอ่ยอย่างใจเย็น “เสด็จพ่อ ลูกประมาทพลั้งปากเอ่ยพลาดไป! ลูกขอประทานอภัยเสด็จพ่อ!”

“ตอนนี้ได้รับการพิสูจน์อีกครั้งแล้วว่า เยวี่ยเยวี่ยเป็นลูกชายแท้ ๆ ของลูก ลูกหวังว่าต่อไปจะไม่มีใครใช้ข้ออ้างใด ๆ มายุ่งเกี่ยวกับเรื่องนี้อีก!”

พระชายาหรงตะโกนอย่างกังวล “เทียนเอ๋อร์ ลูกนอกสมรสผู้นี้เห็นอยู่ชัด ๆ ว่ามิใช่ลูกแท้ ๆ ของเจ้า เหตุใดเจ้าจึงต้องยอมรับเล่า? เจ้าเองก็สงสัยในตัวตนของเขา จึงได้มิขอให้องค์จักรพรรดิรวมเขาอยู่ในลำดับราชวงศ์...”

“หุบปาก!”

เซียวหลินเทียนตำหนิด้วยความโกรธ “พระชายาหรง เยวี่ยเยวี่ยเป็นลูกชายแท้ ๆ ของข้า! ก่อนหน้านี้ข้ามิได้ขอให้เขาเข้าลำดับราชวงศ์ เพราะอยากให้ถึงวันเกิดของเขาก่อนแล้วค่อยพูดเรื่องนี้ เช่นนี้จะได้พาเขาไปไหว้บรรพบุรุษของตระกูลเซียวได้!”

“ในเมื่อพระชายาหรงสงสัยในตัวตนของเยวี่ยเยวี่ยเพราะเหตุนี้ เช่นนั้นตอนนี้ลูกอยากจะขอให้เสด็จพ่อให้ท่านอ๋องเฉิงเปิดหอบรรพบุรุษ แล้วบันทึกเยวี่ยเยวี่ยลงในลำดับราชวงศ์อย่างเป็นทางการด้วยเถิด!”

จักรพรรดิอู่อันถึงกับพูดมิออก

“ฝ่าบาท เทียนเอ๋อร์เกลียดหลิงอวี๋ ทุกคนในเมืองหลวงล้วนรู้เรื่องนี้กันหมด ยิ่งไปกว่านั้น ทุกคนในตำหนักอ๋องอี้ต่างก็รู้ดีเรื่องที่เขามิได้แตะต้องหลิงอวี๋เลย…”

“พระชายาหรง พูดมาเถิด!”

ฮองเฮาเว่ยขยิบตาให้พระชายาหรง

พระชายาหรงคุกเข่าลงแล้วหยิบกระดาษแผ่นหนึ่งออกมาจากอ้อมแขนยื่นให้องค์จักรพรรดิ

“ฝ่าบาท เทียนเอ๋อร์ใจดี แม้ว่าเขาจะมิชอบหลิงอวี๋ แต่องค์จักรพรรดิประทานการแต่งงานมาแล้ว เทียนเอ๋อร์จึงมิอยากทำให้จักรพรรดิต้องอับอาย…”

“แต่ในฐานะป้าของเขา หม่อมฉันมิอยากเห็นเทียนเอ๋อร์เป็นหนุ่มแล้ว แต่กลับไร้สตรีรู้ใจคอยปรนนิบัติเขา!”

“และสิ่งที่สำคัญที่สุดคือหลิงอวี๋นอกใจ นางบอกกับคนในตำหนักอ๋องอี้หลายครั้งว่าขอเพียงองค์จักรพรรดิเห็นด้วย นางก็จะหย่าร้างกับเทียนเอ๋อร์…”

“นี่คือหนังสือหย่าที่เทียนเอ๋อร์เขียนถึงนาง! องค์จักรพรรดิโปรดอนุญาตให้พวกเขาหย่าร้างกันด้วยเถิดเพคะ!”