ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1385

หลิงอวี๋ได้ทำการผ่าตัดให้เซียวหลินเทียนเสร็จสิ้นไปสองชั่วยามแล้ว

ที่ด้านนอก ไทเฮา จ้าวซวนและพวกของหลี่ว์เซียงล้วนมารอกันอยู่อย่างใจจดใจจ่อ

หากเซียวหลินเทียนตายไป เช่นนั้นพรรคพวกขององค์ชายคังก็จะต้องยึดครองราชสำนัก แล้วพวกเขาทุกคนก็จะต้องจบสิ้น

อันเจ๋อกับเผยอวี้ได้ข่าวก็รีบมาเช่นกัน อันเจ๋อสีหน้ามิสู้ดีนัก เซียวหลินเทียนเพิ่งเป็นจักรพรรดิได้เพียงมิกี่วันก็มีคนลอบสังหารเขาในวังแล้ว

นี่เป็นการยั่วยุพวกเขาทั้งนั้น!

เผยอวี้ก็หงุดหงิดเช่นกัน คราก่อนองค์ชายเว่ยก่อกบฏ เขากับเซียวหลินเทียนได้กำจัดพวกสายสืบในวังไปรอบหนึ่งแล้ว มิคาดคิดเลยว่าจะยังมีเล็ดลอดอยู่

ตอนที่เขาเข้ามาก็ไปหาแม่ทัพสือราชองครักษ์แห่งกองทัพหลวงมาแล้ว แม่ทัพสือได้ทำการตรวจสอบแล้วว่ามือสังหารสองคนนั้นปลอมตัวเป็นนางรับใช้แฝงตัวเข้ามาในวัง

สองวันมานี้ในวังมีภรรยาของเหล่าขุนนางมาเคารพพระบรมศพ และพวกนางทุกคนได้รับอนุญาตให้พานางรับใช้หนึ่งคนตามเข้าวังมาด้วย

นางรับใช้ทุกคนจะมีป้ายแขวนเอวแบบพิเศษ หลังจากเฝ้าพระบรมศพเสร็จสิ้นแล้วป้ายแขวนเอวจะใช้การมิได้อีก

แต่แม่ทัพสือตรวจสอบอยู่นานก็มิรู้ว่าผู้ใดที่พานางรับใช้สองคนนี้เข้ามา

ป้ายแขวนเอวล้วนเหมือนกันทุกประการ เผยอวี้ตรวจป้ายแขวนเอวของนางรับใช้ทั้งสองคนแล้วสุดท้ายจึงออกความคิดเห็น

“เก็บป้ายแขวนเอวของนางรับใช้สองคนนั้นมาแล้วไปเทียบหมายเลขที่สลักอยู่บนป้ายแขวนเอวนั่นกับเจ้านายของพวกนาง แล้วค่อยให้เจ้านายของพวกนางเอาป้ายแขวนเอวกลับไป!”

“เกิดเรื่องเช่นนี้ขึ้นแล้วก็ใช้หมายเลขนี้ไปถามหาความรับผิดชอบเอาจากเจ้านายของพวกนางแล้วกัน!”

เรื่องนี้คือเรื่องของกรมวัง ที่เกิดความผิดพลาดขึ้นก็เป็นเพราะความประมาทของพวกเขา เผยอวี้ช่วยหลิงอวี๋จดบันทึกไว้แล้ว รอให้เซียวหลินเทียนหายก่อนแล้วค่อยเตือนให้พวกเขาระวังพวกรายละเอียดเหล่านี้ให้มากขึ้น

เผยอวี้ได้รับบาดเจ็บจากการก่อกบฏขององค์ชายเว่ย จนถึงตอนนี้บาดแผลก็ยังคงมิหายดีเลย

ก่อนหน้านี้ตอนที่จักรพรรดิอู่อันยังมีชีวิตอยู่ เดิมทีเขาควรจะกลับไปจัดการงานที่ชายแดน แต่ในตอนหลังก็ถูกเรื่องราวนี้ทำให้ล่าช้าจึงยังมิสามารถดำเนินการได้

คราวนี้เซียวหลินเทียนเป็นจักรพรรดิแล้ว และได้พูดอย่างแน่ชัดแล้วว่าต้องการให้เขาอยู่ที่เมืองหลวงเพื่อคอยช่วยเหลือตนเอง

ฮูหยินผู้เฒ่าเผยได้ยินดังนั้นก็ดีใจมาก นางมาพูดกับเผยอวี้เป็นการส่วนตัว “เป็นเรื่องที่ดีสำหรับเจ้าแล้วที่ได้อยู่ทำงานข้างพระวรกายองค์จักรพรรดิใหม่ที่เมืองหลวง! ในเมื่อเป็นเช่นนี้ เช่นนั้นเรื่องการแต่งงานของเจ้าก็ควรจะเตรียมการได้แล้ว แต่งงานเร็วย่าก็จะได้อุ้มเหลนเร็ว ๆ!”

หลิงอวี๋เอ่ยอย่างเหนื่อยล้า “ตอนนี้มิเป็นไรแล้วเพคะ! แต่สารพิษได้แทรกซึมเข้าไปในหัวใจและปอดของเขาแล้ว หากเขาผ่านพ้นคืนนี้ไปได้ก็จะมิเป็นอะไรแล้วเพคะ!”

“แต่หากผ่านพ้นไปมิได้...”

หลิงอวี๋มิได้พูดต่อ แต่คนที่อยู่ตรงนั้นต่างก็เข้าใจ ความรู้สึกของทุกคนล้วนราวกับมีก้อนหินหนักอึ้งมากดทับอยู่… ช่างหนักอึ้งนัก

“เจ้าต้องอย่าให้เทียนเอ๋อร์เป็นอะไรไป!”

ไทเฮาเอ่ยอย่างเข้มแข็ง “ข้าเชื่อในตัวเจ้า!”

หลิงอวี๋ฝืนยิ้มออกมา “ไทเฮาเพคะ หม่อมฉันจะพยายามสุดความสามารถแน่นอนเพคะ!”

“อืม เช่นนั้นเจ้าก็ไปเฝ้าเทียนเอ๋อร์เถิด! ข้าจะดูแลวังหลังต่อแทนเจ้าเอง!”

ไทเฮากวาดสายตามองไปทั่วแล้วหยุดอยู่ที่พระชายาเส้า พลางเอ่ยอย่างมีความหมาย “มีข้าอยู่ทั้งคน หมาแมวตัวใดก็อย่าได้คิดที่จะกระโดดออกมาสร้างปัญหาได้เลย!”