ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1049

“จูหลาน เจ้าควรเข้าใจให้ชัดเจน ข้าเป็นสามีของเจ้า มิใช่ศัตรูของเจ้า!"

“เจ้าถือดีอย่างไรมาจ้องมองข้าด้วยสายตาเช่นนี้?”

เซียวหลินมู่ทั้งน้อยใจและโกรธ พวกเขามิใช่ครอบครัวเดียวกันหรอกหรือ?

ความสัมพันธ์ตั้งแต่วัยเยาว์ทำให้ความสัมพันธ์ของเซียวหลินมู่และจูหลานดีกว่าสามีภรรยาทั่วไป เขามิสามารถทนสายตาที่เต็มไปด้วยความผิดหวังของจูหลานได้

“ข้ารู้สึกขอบคุณพี่สะใภ้สี่ที่ช่วยเจ้า แต่ข้าไม่มีสิ่งที่เขาต้องการจริง ๆ ต่อให้อ๋องอี้จะฆ่าข้า เขาก็มิสามารถทำให้ข้าเสกมันออกมาได้หรอก!”

จูหลานยิ้มหยัน “เซียวหลินมู่ หม่อมฉันรู้จักท่านมานานเท่าไรแล้ว? หม่อมฉันมักจะพูดว่าข้าเข้าใจท่านมากกว่าสตรีอื่น!”

“แต่หม่อมฉันมิอยากเข้าใจท่าน! เช่นนั้นหม่อมฉันจะเชื่อคำพูดของท่านในตอนนี้!”

“โสมโลหิตอยู่ในมือท่าน!”

จูหลานพูดอย่างมั่นใจ “ยิ่งตะโกนเสียงดังเท่าไร ก็ยิ่งพิสูจน์ได้ว่าท่านรู้สึกผิดมากเท่านั้น!”

“นอกจากนี้ อย่าลืมเสียว่าหม่อมฉันเป็นผู้ดูแลเงินของท่าน เมื่อมิกี่วันก่อนท่านใช้เงินไปหมื่นตำลึง ในเมื่อท่านมิได้เล่นการพนันหรือเที่ยวหอนางโลม เช่นนั้นเงินดังกล่าวถูกใช้ไปกับสิ่งใดเล่า?”

“ข้า…”

เซียวหลินมู่พูดมิออก

เขาชอบจูหลานเพราะจูหลานฉลาดเฉียว!

แต่เวลานี้ เขาก็นึกอยากให้จูหลานโง่เขลาไปเสีย!

“หม่อมฉันเคยพูดแล้วว่าตำแหน่งนั้นจะทำให้ท่านเปลี่ยนไป จะทำให้เรายิ่งห่างไกลกันมากขึ้น!”

น้ำตาหยดหนึ่งไหลออกมาจากดวงตาคู่งามของจูหลาน “ดูท่านตอนนี้สิ ท่านมิได้ห่างไกลไปจากหม่อมฉันมากขึ้นหรอกหรือ?”

“เซียวหลินมู่ที่หม่อมฉันรู้จัก ฉลาด ใจดี ซื่อสัตย์ กล้าหาญ มิเหมือนบุรุษอื่น…”

“แต่บัดนี้ ท่านทำให้ข้ารู้สึกเหมือนท่านเป็นคนแปลกหน้ามากขึ้นทุกขณะ…”

จูหลานสะอื้นจนพูดมิออก ทุกคำที่นางพูดล้วนเหมือนมีดกรีดแทงเข้าไปในหัวใจของนางเอง เจ็บปวดจนนางหายใจติดขัด...

เมื่อครู่ เซียวหลินเทียนถึงขั้นสามารถตัดขาดจากเซียวหลินมู่ได้!

สักวันหนึ่ง เซียวหลินมู่กับนางจะดำเนินไปถึงจุดนี้หรือไม่?

หัวใจของจูหลานเย็นเยียบลง นางค่อย ๆ เดินออกไป

เซียวหลินมู่ขยับปาก อยากจะเรียกนางไว้ แต่กลับกล่าวคำใดมิออก

เซียวหลินมู่ยืนนิ่งอยู่ครู่หนึ่ง แล้วก็เตะฉากกั้นล้มลงอย่างแรง

‘เซียวหลินเทียน เจ้าจงใจ!’

“เติบใหญ่ถึงเพียงนี้แล้ว ยังมิทันเดินผ่านเข้าประตูก็โหวกเหวกโวยวาย อะไรกัน?”

จักรพรรดิอู่อัน!

เซียวหลินเทียนหยุดชะงัก เห็นจักรพรรดิอู่อันนั่งอยู่ตรงหน้าหน้าต่างกับท่านอดีตเสนาบดี ส่วนถังถีเตี่ยนกำลังนั่งอยู่ข้างเตียง จับชีพจรของหลิงอวี๋

“เสด็จพ่อ…”

เซียวหลินเทียนมองไปที่ถังถีเตี่ยนอีกครั้ง แล้วมองไปที่จักรพรรดิอู่อันและท่านอดีตเสนาบดีด้วยความตกใจ

ท่านอดีตเสนาบดีกล่าวด้วยรอยยิ้ม “ฝ่าบาททรงเป็นห่วงอาอวี๋และอาการบาดเจ็บของท่านอ๋อง จึงพาถังถีเตี่ยนมาเยี่ยมด้วยตัวพระองค์เอง!”

“อีกอย่าง ฝ่าบาทยังนำยาบำรุงโลหิตที่ทรงเก็บรักษาไว้มาด้วย ได้ให้ยาแก่อาอวี๋แล้ว!”

เซียวหลินเทียนตกใจจนตัวแข็ง รีบคุกเข่าลงด้วยเสียงอันดัง

“ขอบพระทัยเสด็จพ่อ!”

น้ำตาของเซียวหลินเทียนไหลพราก หลังจากที่แสวงหาความช่วยเหลือจากทุกหนทุกแห่งแล้ว มิคิดว่าจะเป็นพระราชบิดาที่เขามิกล้าคาดหวัง กรุณาส่งยาล้ำค่ามาช่วยชีวิต

ยานี้เป็นยาที่จักรพรรดิสูงสุดทิ้งไว้ให้จักรพรรดิอู่อันเมื่อนานมาแล้ว เป็นยาที่ซือคงชวิ่นใช้สมุนไพรบำรุงโลหิตหลายสิบชนิดมาปรุงยา เหลือเพียงเม็ดเดียวในใต้หล้า

จักรพรรดิอู่อันกลับยินดีพระราชทานมันให้แก่หลิงอวี๋ สิ่งนี้ทำให้เซียวหลินเทียนมิกล้าจินตนาการ...