ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1050

“เสด็จพ่อ…”

น้ำตาของเซียวหลินเทียนไหลพราก เขาสะอื้นไห้ มิรู้ควรจะกล่าวอะไรเพื่อแสดงความขอบคุณต่อจักรพรรดิอู่อัน

จักรพรรดิอู่อันมองดูเซียวหลินเทียนหลั่งน้ำตา หัวใจของเขารู้สึกมิยินดีนัก

เขาคิดอยู่นานทีเดียวกว่าจะตัดสินใจนำยานี้มา

เมื่อเห็นหลิงหว่านป้อนยาให้หลิงอวี๋ มีช่วงเวลาหนึ่งที่จักรพรรดิอู่อันอยากจะคืนคำ

แต่เมื่อนึกถึงไทเฮาที่ยังคงสลบไสลอยู่ในวัง และนึกถึงการลอบสังหารเซียวหลินเทียนในวันนี้ จักรพรรดิอู่อันก็กดความคิดที่จะคืนคำของตนลงไป

มือสังหารของฉีตะวันออกกล้าลอบสังหารเซียวหลินเทียนในดินแดนของฉินตะวันตกเช่นนี้!

เพราะเหตุใด?

มิใช่เพราะว่าเซียวหลินเทียนเป็นบุคคลที่พวกเขาหวาดกลัวหรอกหรือ?

สอดแนมศัตรูที่แข็งแกร่ง!

ยังมีอสรพิษที่มิรู้จักมากมายซ่อนตัวอยู่ในวัง

จักรพรรดิอู่อันมิใช่คนเขลา เขาสามารถรับรู้ถึงลางสังหรณ์อันตรายจากเรื่องราวต่อเนื่องเหล่านี้ได้

หากจะพลิกหาทั้งเมืองหลวงแล้ว ฝีมือการแพทย์ของหลิงอวี๋ไม่มีใครสามารถเทียบได้

หากหลิงอวี๋ตายในวันนี้ แล้ววันหนึ่งเขาประสบภัย ผู้ใดกันจะช่วยเหลือเขา?

แผ่นดินฉินตะวันตกแห่งนี้ยังต้องการให้เซียวหลินเทียนคอยปกป้อง หากวันนี้มีบางสิ่งที่ทำให้หัวใจของเขาเย็นชาลง เขาจะยังคงตอบสนองทุกความต้องการของตนได้เหมือนเดิมหรือ?

สิ่งที่ทำให้จักรพรรดิอู่อันตัดสินใจนำยามาในที่สุด ก็คือกระดาษแผ่นเล็กที่ขันทีเซี่ยส่งมาให้เขา

มีเพียงสามคำบนนั้น “ช่วยหลิงอวี๋!”

ลายมือที่ทรงพลังนี้ จักรพรรดิอู่อันมิได้เห็นมานานกว่ายี่สิบปีแล้ว

หัวใจของเขาสั่นสะท้าน เขามิตรัสคำใดอีก หยิบยามาแล้วพาถังถีเตี่ยนมาด้วย

หากในใต้หล้านี้ จักรพรรดิสูงสุดเป็นคนแรกที่ทำให้จักรพรรดิอู่อันเชื่อใจได้อย่างไม่มีเงื่อนไข!