ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1809

หวงฝู่หลินพาปี้ซงออกจากวังเทพไป เมื่อลงไปได้ถึงครึ่งภูเขา ก็พบกับกลุ่มคนจากตระกูลเฉียวที่กำลังขึ้นเขามาอย่างช้า ๆ

ยิ่งเข้าไปใกล้วังเทพมากขึ้นเท่าไร กับดักและค่ายกลที่หวงฝู่หลินวางเอาไว้ก็ยิ่งมากขึ้นเท่านั้น

ตระกูลเฉียวสามารถฝ่ากับดักเหล่านั้นขึ้นมาจนถึงครึ่งภูเขาได้ก็น่ายกย่องแล้ว

แต่หวงฝู่หลินมิคิดว่า พวกเขาจะสามารถมาเยือนเขตของวังเทพได้อย่างราบรื่น

สวรรค์มีเส้นทางให้ไปเจ้ามิไป แต่นรกไม่มีประตูเจ้ากลับฝ่าเข้ามา

หวงฝู่หลินยิ้มอย่างเย็นชา สำหรับคนที่มาทำลายถิ่นฐานของตนเหล่านี้ เขาจะมิปล่อยไปแม้แต่คนเดียว

รอรับการโจมตีได้เลย!

กลุ่มของเฉียวไป๋กำลังเดินตามนายใหญ่เฉียวขึ้นไปบนเขา การที่สามารถมาได้ถึงครึ่งภูเขาเช่นนี้ ทั้งยังกำจัดคุณหนูใหญ่ตระกูลเก๋อกับเซียวหลินเทียนไปได้ ทำให้คนของตระกูลเฉียวตื่นเต้นกันยิ่งนัก

กอปรกับที่สามารถมองเห็นตำหนักของวังเทพได้ราง ๆ แล้วด้วย จึงทำให้พวกของเฉียวไป๋รู้สึกนับถือนายใหญ่เฉียวมาก

ทางด้านนายใหญ่เฉียว เมื่อได้รับสายตาที่เคารพนับถือเหล่านั้นก็ยิ่งรู้สึกปลาบปลื้ม และนำทุกคนเข้าสู่ค่ายกลที่หวงฝู่หลินวางไว้ด้วยความมุ่งมั่น

ก่อนหน้านี้พวกเขาได้ทลายค่ายกลที่หวงฝู่หลินวางไว้ได้สองค่ายกลแล้ว ดังนั้นแม้ว่าการเข้าไปครั้งนี้จะรู้สึกว่าผิดปกติ แต่นายใหญ่เฉียวก็ยังคงคิดเหมือนกับค่ายกลที่มีมาก่อนหน้านี้ ว่าจะสามารถทลายมันได้อย่างง่ายดาย

แต่เมื่อเดินไปเรื่อย ๆ นายใหญ่เฉียวกับท่านอาเฉียวก็พบว่า ยอดน้ำแข็งที่อยู่ภายในหุบเขาแห่งนี้นั้นสามารถเคลื่อนย้ายได้

นี่คือค่ายกลประเภทค่ายกลแปดทิศ ท่านอาเฉียวจึงตะโกนเตือนขึ้นมาในทันที “พี่ใหญ่ ค่ายกลนี้มิเหมือนกับที่ผ่านมา ให้ทุกคนระวังตัวกันสักหน่อยเถิด!”

“มีค่ายกลใดที่ข้ามิเคยเห็นบ้างเล่า ก็แค่ค่ายกลแปดทิศมิใช่หรือ?”

นายใหญ่เฉียวเอ่ยขึ้นมาอย่างมิได้ใส่ใจ “พวกเจ้ารอก่อนเถิด คอยดูข้าทลายค่ายกล!”

นายใหญ่เฉียวเคลื่อนที่ไปมาอยู่ในยอดน้ำแข็งอย่างรวดเร็ว ค่ายกลแปดทิศที่กล่าวขานกันนั้น ขอเพียงหาดวงตาของค่ายกลให้เจอ ก็จะสามารถทลายค่ายกลได้อย่างง่ายดายแล้ว

เฉียวไป๋กับท่านอาเฉียวจึงมองดูนายใหญ่เฉียวเคลื่อนที่ไปมาอยู่ในยอดน้ำแข็งนั้น