ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1384

จ้าวฮุยยิ่งคิดก็ยิ่งหงุดหงิด จึงเอ่ยไปอย่างโมโห

“องค์ชายคัง มือสังหารที่กระหม่อมส่งไปสามารถแทงไปตรงหัวใจของเซียวหลินเทียนได้ในการแทงครั้งเดียว อีกทั้งกริชนั้นก็อาบยาพิษไว้ด้วย คนของกระหม่อมทำภารกิจที่นางควรทำสำเร็จได้อย่างยอดเยี่ยมแล้วพ่ะย่ะค่ะ!”

“หากมิใช่เพราะพวกท่านไร้ความสามารถ มิอาจถ่วงเวลาหลิงอวี๋เอาไว้ได้ เวลานี้เซียวหลินเทียนก็กลายเป็นศพไปแล้ว!”

“ความพลาดพลั้งในตอนนี้ท่านมิมองความผิดพลาดของตนทั้งยังตำหนิว่ากระหม่อมทำงานมิได้เรื่อง เช่นนั้นก็ได้พ่ะย่ะค่ะ ในเมื่อมิพอใจที่กระหม่อมทำงานได้มิเท่าที่ท่านต้องการ คราวต่อไปท่านก็หามือสังหารที่เชื่อถือได้ด้วยตนเองเถิดพ่ะย่ะค่ะ!”

หลังจากพูดจบ จ้าวฮุยก็สะบัดแขนเสื้อเดินไปอย่างโมโห

สีหน้าองค์ชายคังเปลี่ยนไปในทันใดและมิพอใจจ้าวฮุยเป็นอย่างมากเช่นกัน

แต่ตนยังคงต้องการจ้าวฮุยอยู่ จึงทำได้เพียงอดกลั้นเอาไว้

องค์ชายคังรีบก้าวตามติดจ้าวฮุยไป พลางเอ่ยยิ้ม ๆ “อัครเสนาบดีจ้าว ข้าเองก็ร้อนใจเช่นกัน มิได้จะตำหนิท่านเลย!”

“เห็นกันอยู่แท้ ๆ ว่าไม่มีทางผิดพลาดแน่ เหตุใดจึงพลาดได้เล่า!”

จ้าวฮุยหน้านิ่งมิพูดจา ยังคงโกรธองค์ชายคังอยู่

องค์ชายคังเอ่ยยิ้ม ๆ “อัครเสนาบดีจ้าว ท่านมั่นใจหรือไม่ว่าพิษของท่านจะสามารถสังหารเซียวหลินเทียนได้?”

จ้าวฮุยหายใจเข้าลึก ๆ เสียงต่ำขององค์ชายคังทำให้ความโกรธของเขาคลายลงไปเล็กน้อย เขากับองค์ชายคังต่างก็ลงเรือลำเดียวกันแล้ว การโกรธเคืองกับเขารังแต่จะทำลายความกลมเกลียวกันไปก็เท่านั้น

จ้าวฮุยเอ่ยเรียบ ๆ “ทักษะการแพทย์ของหลิงอวี๋นั้นลึกซึ้งจนคาดเดามิถูก นางสามารถเปลี่ยนเหตุร้ายให้กลายเป็นดีมาได้หลายครั้งแล้ว กระหม่อมมิอาจมั่นใจได้ว่านางจะแก้พิษได้หรือไม่!”

“พระชายาเส้าเองก็มิแน่ชัดในจุดนี้เช่นกันมิใช่หรือ จึงได้วางแผนถ่วงเวลาหลิงอวี๋มิให้นางไปช่วยเซียวหลินเทียน?”

“ไหนเลยจะคิดว่า หลิงอวี๋ได้ยินว่าชีวิตของลูกชายตนเองแขวนอยู่บนเส้นด้ายแล้วกลับมิสนใจ แต่ตรงดิ่งไปช่วยเซียวหลินเทียนทันที ความผิดพลาดในครั้งนี้อาจจะเป็นพระประสงค์ของเทพเจ้าก็เป็นได้!”

องค์ชายคังยิ้มเยาะ “ข้ามิเชื่อเรื่องพระประสงค์ของเทพเจ้าอะไรนั่นหรอก! ข้าต่างหากที่เป็นคนที่ควรได้นั่งอยู่ในตำแหน่งนั้น! นั่นต่างหากที่เป็นพระประสงค์ของเทพเจ้า!”

“อัครเสนาบดีจ้าว อย่าได้ท้อใจไปเลย หลิงอวี๋มิแน่ว่าจะช่วยเซียวหลินเทียนกลับมาได้ พวกเรายังมีโอกาส!”

“ฮูหยิน เรากลับกันเถิด!”

จ้าวฮุยเห็นว่าภรรยาของตนดูแก่ไปทันตาก็รู้สึกผิดอยู่ในใจ แต่เพียงชั่วพริบตาความรู้สึกผิดนั้นก็หายไปแล้ว

เขาเองก็ทำเพื่อตระกูลจ้าวเช่นกัน

ตระกูลจ้าวจะมีสตรีที่ถูกทอดทิ้งมิได้ หากจ้าวเจินเจินมิตาย แล้วจะยอมละตำแหน่งให้จ้าวหรุ่ยหรุ่ยได้อย่างไร!

พระชายาเส้าเอือมระอาต่อจ้าวเจินเจินไปแล้ว คนจำนวนมากในตระกูลจ้าวเองก็มิพอใจจ้าวเจินเจินเช่นกัน คิดว่านางทำได้เพียงช่วยองค์ชายคังปล้นเงินมาเท่านั้น มิได้มีส่วนช่วยในธุรกิจของพวกเขาเลยแม้แต่น้อย

หากองค์ชายคังมิสามารถนั่งในตำแหน่งจักรพรรดิได้ ตระกูลจ้าวก็มิอาจสนับสนุนจ้าวฮุยกับองค์ชายคังต่อโดยมิเห็นแก่ประโยชน์ส่วนตนได้อีกต่อไปแล้วเช่นกัน

ตำแหน่งผู้นำตระกูลของจ้าวฮุยเองก็สุ่มเสี่ยงแล้ว การเสียสละลูกสาวไปคนหนึ่งเพื่อให้ภาพรวมมั่นคงจึงเป็นการตัดสินใจหลังจากที่เขาได้ทำการชั่งน้ำหนักข้อดีข้อเสียแล้ว

เจินเจิน อย่าโกรธพ่อเลยนะ หากเจ้ามาอยู่ในตำแหน่งของพ่อ เจ้าเองก็คงต้องทำดังเช่นที่พ่อทำเช่นกัน...