ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1383

องค์ชายคังแอบหงุดหงิด เขามิได้เสียใจกับการตายของจ้าวเจินเจินเสียหน่อย!

ในตอนที่วางการจะลอบสังหารเซียวหลินเทียน พระชายาเส้าบอกกับเขาแล้วว่าจะสังหารจ้าวเจินเจินไปด้วย ตอนนั้นองค์ชายคังฟังแล้วก็ตะลึงไป

แต่หลังจากนั้นก็ได้ยินพระชายาเส้าบอกว่า จ้าวเจินเจินเป็นคนที่ดึงชีวิตสามีให้ตกต่ำ เมื่อนึกเชื่อมโยงดูตั้งแต่ตนเองแต่งงานให้นางเข้ามาเป็นพระชายาก็มิเคยราบรื่นเลย

ความรู้สึกเพียงเล็กน้อยที่เดิมทีองค์ชายคังมีต่อจ้าวเจินเจินจึงหายวับไปในทันที

คนผู้หนึ่งที่มิสามารถช่วยเหลือเรื่องอนาคตของตนได้เลยแม้แต่น้อย ตายไปจะมีอะไรต้องเสียดายเล่า!

ยิ่งไปกว่านั้น จ้าวฮุยก็สัญญาแล้วว่าจะให้จ้าวหรุ่ยหรุ่ยที่งดงามราวเทพธิดาแห่งตระกูลจ้าวมาหมั้นหมายกับตน

องค์ชายคังเห็นว่า จ้าวฮุยเองก็ทอดทิ้งจ้าวเจินเจินแล้วเช่นนั้นตนยังจะมีอะไรต้องทำใจมิได้อีกเล่า

“ไทเฮา ให้องค์ชายคังอยู่ช่วยในวังเถิดพ่ะย่ะค่ะ! ตอนนี้องค์จักรพรรดิสูงสุดเพิ่งจะเสด็จสวรรคตไป ทางด้านชายแดนในแคว้นอื่น ๆ ต่างกำลังจับจ้องอยู่พ่ะย่ะค่ะ”

“นี่หากว่ามีเรื่องด่วนอันใดขึ้นมา องค์จักรพรรดิเองก็… มิสะดวกเช่นนี้ องค์ชายคังก็สามารถช่วยจัดการได้พ่ะย่ะค่ะ!”

จ้าวฮุยเอ่ยโน้มน้าว

แล้วจู่ ๆ ไทเฮาก็ตบโต๊ะอย่างโกรธเกรี้ยว พลางตวาดอัครเสนาบดีจ้าว “อัครเสนาบดีจ้าว เจ้าเองก็เป็นขุนนางเก่าแก่ เจ้าบอกข้ามาทีเถิดว่า เจ้าพูดเช่นนี้สมเหตุสมผลหรือไม่?”

“อะไรคือที่บอกว่าองค์จักรพรรดิมิสะดวก? เจ้ามั่นใจว่าองค์จักรพรรดิจะเสด็จสวรรคตอย่างนั้นรึ?”

ไทเฮาเอ่ยด้วยท่าทีถมึงทึง “ตอนจักรพรรดิสูงสุดยังอยู่ในตำแหน่งมีครั้งที่พระองค์ทรงพระประชวรจนมิได้ขึ้นว่าราชกิจหลายวัน ขุนนางเก่าแก่เช่นพวกเจ้าก็ทำในสิ่งที่ควรทำกันไปมิใช่รึ?”

“เหตุใดเล่า เมื่อเปลี่ยนจักรพรรดิองค์ใหม่แล้วพระองค์เพิ่งจะล้มป่วยไปมิถึงชั่วยาม เจ้าก็มั่นใจได้แล้วหรือว่าวันพรุ่งเขาจะมิสามารถขึ้นว่าราชกิจบ้านเมืองได้?”

“มมิเหมือนกันพ่ะย่ะค่ะ!”

จ้าวฮุยเถียงข้าง ๆ คู ๆ “องค์จักรพรรดิถูกแทงเข้าที่หน้าอกและมีดนั้นก็อาบยาพิษด้วย… กระหม่อมกังวลว่าหากองค์จักรพรรดิเกิดอาการหนักจนถึงแก่กรรม...”

“ข้าเชื่อว่าองค์จักรพรรดิจะเปลี่ยนจากร้ายกลายเป็นดีได้!”

ไทเฮาตัดบทเขาอย่างเข้มงวดพลางเอ่ย “คำพูดประเภทที่ว่าร้ายแรงถึงแก่ชีวิตอะไรเทือกนั้นตัวข้ามิใคร่จะฟัง!”

“อัครเสนาบดีจ้าว หากเจ้ามิอยากให้ข้าโกรธมากก็หยุดเสียตรงนี้ มิเช่นนั้นอย่ามาหาว่าข้ามิไว้หน้าเจ้า!”