ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1103

ฉินรั่วซือเองก็ตกตะลึงไปเช่นกัน นางมองไปที่หลิงอวี๋อย่างมิอยากจะเชื่อ ลืมร้องไห้ไปเลย

อิงเหนียงให้ตนเองบอกว่าโสมโลหิตอยู่ในมือขององค์ชายเย่ นางมิรู้รายละเอียดอื่น ๆ เลยจริง ๆ!

หรือว่าอิงเหนียงจะทำร้ายตน?

“ฉินรั่วซือ เจ้าบอกมาว่าใครบอกเจ้า?”

หลิงอวี๋เอ่ยถามอย่างชอบธรรม “พวกผู้ค้าเครื่องยาสมุนไพรในเมืองหลวงล้วนมิรู้ว่าคนที่ซื้อโสมโลหิตคือใคร!”

“เจ้าเป็นคุณหนูบ้านรวยที่มิเคยก้าวออกจากบ้าน แล้วมีความสามารถเช่นนี้ตั้งแต่เมื่อใดกัน?”

คำพูดของหลิงอวี๋ทำให้ฟางเหยาเหยาและทุกคนมองไปทางฉินรั่วซือด้วยสายตาที่แปลกประหลาด

ใช่ เหตุใดพวกนางมิเคยได้ยินเรื่องของโสมโลหิตเลย?

ฉินรั่วซือรู้ได้อย่างไร?

ฉินรั่วซือถูกทุกคนมองก็เหงื่อตก แต่นางคิดมิออกเลยว่าจะช่วยให้ตนเองหลุดไปได้เยี่ยงไร

“ฉินรั่วซือ เจ้าให้ท่านอ๋องของข้าไปขอโสมโลหิตองค์ชายเย่ มีเจตนาใดกัน?”

“อีกอย่าง เห็น ๆ กันอยู่ว่า องค์ชายเย่กับท่านอ๋องของข้ามิได้ทะเลาะกัน แต่ในวันรุ่งขึ้นข้างนอกก็มีข่าวลือว่าองค์ชายเย่เนรคุณ เห็นคนใกล้ตายแล้วมิช่วย นอกจากเจ้าที่รู้เรื่องที่ท่านอ๋องอี้ไปขอโสมโลหิตแล้ว ก็ไม่มีใครรู้เรื่องเลย!”

“ข่าวลือใส่ร้ายองค์ชายเย่แพร่ออกไปได้เยี่ยงไรเล่า?”

หลิงอวี๋ยิ่งพูดออกไปก็ยิ่งเข้มงวด ฉินรั่วซือก็กลัวจนตัวสั่นไปทั้งตัว

หรือทั้งหมดนี้ล้วนเป็นแผนของอิงเหนียง?

นางจงใจให้ตนเอ่ยเรื่องนี้กับเซียวหลินเทียนแล้วหลังจากนั้นก็จะเผยแพร่ข่าวลือเช่นนี้ออกไปอีก จุดประสงค์คือทำให้องค์ชายทั้งสองหันมาทะเลาะกัน?

“พูดมา!”

เซียวหลินเทียนอดมิได้ที่จะพูดขัดจังหวะ เขาจ้องฉินรั่วซืออย่างดุร้าย “เจ้าได้ยินมาจากที่ใดกันแน่? ข้าได้รับคำสั่งให้สอบสวนเรื่องนี้ นี่มิใช่ประโยคที่เจ้าทำเพื่อหลิงอวี๋ให้หลุดพ้นแล้ว!”

“เรื่องลับถึงเพียงนี้ แม้แต่ฉินซานก็มิรู้ หรือเจ้ากว้างขวางมากกว่าเขาจึงสามารถสืบได้กระนั้นรึ?”