ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1105

“โชคดีที่ข้ากับพี่ชายมีความสัมพันธ์ที่ดี เชื่อข้า มิเช่นนั้นข้าก็จะกลายเป็นคนเนรคุณและลืมบุญคุณดังที่ปากของพวกเจ้าว่า!”

“บอกมาสิ ข้าทำสิ่งใดให้เจ้าขุ่นเคืองเจ้าถึงใส่ร้ายข้าเช่นนี้?”

เซียวหลินมู่ซักถามฉินรั่วซือ

“หากวันนี้เจ้ามิบอกสาเหตุ ข้าจะไปที่หน้าศาลาว่าการเพื่อฟ้องร้องว่าเจ้ามีเจตนาแอบแฝง สร้างความขัดแย้ง และพยายามให้คนในครอบครัวต่อสู้กัน!”

เมื่อเห็นความก้าวร้าวของเซียวหลินมู่ ฉินรั่วซือก็ตกใจจนเงียบไป ขณะที่มิรู้ว่าต้องทำอะไร นางก็ได้ยินเซี่ยโฮ่วตานรั่วหัวเราะเยาะเย้ยพลางเอ่ย

“พระชายาอ๋องอี้ นางเป็นคุณหนูใหญ่บ้านรวยที่งดงามหยาดเยิ้ม นางก็บอกไปแล้วว่านางบอกท่านอ๋องอี้ถึงสิ่งที่นางได้ยินเพราะนางเป็นห่วงเจ้า!”

“แม้ว่านางจะพูดผิดไป แต่จุดเริ่มต้นของนางดี พวกเจ้าจะทำลายนางเช่นนี้หรือ?”

“ข้าได้ยินมาว่า พี่ชายของนางเป็นเจ้ากรมของอ๋องอี้ ก็ควรต้องไว้หน้ากันบ้าง ให้อภัยได้ก็ให้อภัยไปเถิด!”

“จริงสิ ข้าได้ยินมาว่า วันนี้หมอจางอะไรนั่นจะถูกพามาคำนับขอโทษพระชายาอ๋องอี้… พระชายาอ๋องอี้ เจ้าคงมิได้ชอบให้คนอื่นคำนับขอโทษเข้าหรอกใช่หรือไม่?”

“การที่เจ้าจับกุมใครมาก็จะให้คนนั้นคำนับขอโทษนั้นยิ่งใหญ่กว่าองค์จักรพรรดิของพวกเจ้าเสียอีก!”

ฉินรั่วซือราวกับคนจมน้ำที่กำลังคว้าฟางเส้นสุดท้ายไว้ มิต้องให้เซี่ยโฮ่วตานรั่วเตือนอีกครั้งนางก็รู้ว่าควรต้องทำเยี่ยงไร

นางคุกเข่าลงแล้วร้องไห้ต่อหลิงอวี๋ทันที

“ท่านพี่พระชายา ข้ายังเด็กมิรู้ความจึงพูดผิดไป ข้าขออภัย!”

“ข้ามิควรพูดมากเกินไป ขอร้องให้ท่านผู้เป็นผู้ใหญ่จิตใจดีเห็นแก่หน้าพี่ชายข้า ยกโทษให้ข้าด้วยเถิด!”