ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1166

“ก็ได้ ๆ ๆ… วันนี้ข้าจะดูว่าคนพูดจาคล่องแคล่วเช่นเจ้าจะพูดหลักฐานอะไรออกมา!”

องค์ชายเว่ยเห็นว่าองค์จักรพรรดิได้พูดออกไปแล้วก็มิโต้เถียง จึงมองไปทางจักรพรรดิอู่อันพลางเอ่ยไปตามตรง “เสด็จพ่อ ลูกขอเพียงข้อเดียวเท่านั้นพ่ะย่ะค่ะ หากยืนยันแล้วว่าหลิงอวี๋ใจร้าย ก็ขอให้เสด็จพ่อยอมให้ลูกประหารหลิงอวี๋ด้วยเถิด!”

ช่างมิสูงส่งเลยจริง ๆ!

มุมปากขององค์ชายคังกระตุกขึ้นอย่างเหยียดหยาม องค์ชายเว่ยผู้นี้ออกงานมิได้เลย ต่อให้เขาจะอยากให้หลิงอวี๋ตาย ก็อย่าได้รีบร้อนเช่นนี้ต่อหน้าทุกคนสิ!

เป็นถึงองค์ชายจะไปประหารน้องสะใภ้ องค์ชายเว่ยมิกลัวคนเขาหัวเราะเอาเลยหรือ!

คืนนี้จ้าวเจินเจินก็มาด้วยเช่นกัน นางถูกองค์ชายคังตบจนหน้าบวม ทาแป้งไปมากแค่ไหนก็มิสามารถปกปิดได้มิด

เดิมทีนางมิอยากมาเข้าร่วมงานเลี้ยงฉลองให้ใครหัวเราะเยาะหรอก!

แต่องค์ชายคังมิอนุญาตแล้วบังคับให้นางมา นางจึงทำได้เพียงใส่ผ้าคลุมหน้าปกปิดเอาไว้ แล้วบอกกับสตรีข้าง ๆ ที่สงสัยใคร่รู้ว่าตนเป็นสิวจึงอายที่จะพบใคร

ที่จ้าวเจินเจินมิอยากมายังมีสาเหตุหลักอยู่อีกหนึ่งข้อนั่นก็คือ นางมิอยากเห็นความโดดเด่นของหลิงอวี๋กับเซียวหลินเทียน สิ่งนี้จะยิ่งทำให้นางรู้สึกว่าตนแต่งงานผิดคน!

เมื่อเห็นเซียวหลินเทียนกับหลิงอวี๋มีศัตรูร่วมกันและกำลังจัดการกับองค์ชายเว่ยอยู่ จ้าวเจินเจินก็ทั้งชื่นชมและอิจฉา

ตอนนี้สองคนนี้มีจิตใจเดียวกันแล้วจะทำสิ่งใดก็มีการปรึกษาหารือและเดินไปด้วยกัน

แต่องค์ชายคังนั้นนอกจากตอนที่จะใช้ตนเองแล้ว ก็มิพูดคุยกับตนเองเลย นางอยู่ในฐานะของพระชายาคังแต่กลับมีชีวิตราวกับหญิงหม้ายเลย

“เสด็จพ่อเพคะ หลิงอวี๋ขออนุญาตเบิกตัวพยานบุคคลเพคะ!”

หลิงอวี๋เห็นว่าองค์ชายเว่ยมิเห็นโลงศพมิหลั่งน้ำตาเช่นนี้ นางก็มิเกรงใจแล้วพลางเอ่ยไปตรง ๆ

“อนุญาต!”

จักรพรรดิอู่อันจิตใจสับสนวุ่นวายมาก องค์ชายเว่ยมิเข้าใจหลิงอวี๋ แต่จักรพรรดิอู่อันเข้าใจ

หลิงอวี๋ได้แสดงความสามารถของตนออกมาตอนที่จะถูกตัดหัวเมื่องานเลี้ยงวันฉลองพระราชสมภพครั้งที่แล้ว หากนางยังมิมั่นใจมากพอ นางไม่มีทางบุ่มบ่ามเช่นนี้แน่