ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1189

“พวกของอู่จวิ้นเคยไปที่ใต้หล้าแห่งนี้มาหรือ?”

เซียวหลินเทียนอดมิได้ที่จะเอ่ยถามอย่างอยากรู้ “บนใต้หล้านี้ยังมีอีกใต้หล้าหนึ่งอยู่จริง ๆ หรือ?”

มู่หรงเหยียนซงจึงพยักหน้าอย่างจริงจัง “อู่จวิ้นกับอาจารย์ของพวกเราล้วนพูดเช่นนี้ ข้าเชื่อพวกเขา!”

“อีกอย่าง ข้ายังมีหลักฐานอื่นที่สามารถพิสูจน์ได้ว่ามีใต้หล้าที่เรียกว่าแดนปีศาจอยู่จริง ๆ!”

“หลักฐานอันใด?” เซียวหลินเทียนร้อนใจเอ่ยถามออกไป

“นี่ไง!”

มู่หรงเหยียนซงหยิบแหวนที่ดูโบราณแปลกตาออกมา หากมองอย่างละเอียดจะเห็นลวดลายที่ซับซ้อนคล้ายกับตัวอักษรอยู่บนแหวนนั้น

“อ๋องอี้ เจ้าให้กระบี่เรืองรองกับข้า แหวนพระสุเมรุนี้ ข้าของมอบกลับคืนเป็นของกำนัลให้เจ้าแล้วกัน!”

เขาส่งแหวนให้เซียวหลินเทียน

เซียวหลินเทียนเห็นว่าแหวนมิได้พิเศษอะไรก็ค่อนข้างผิดหวัง นี่นับว่าเป็นหลักฐานอะไรกัน!

แม้ว่าแหวงวงนี้จะดูเก่าแก่ แต่ก็จะว่าเป็นเงินก็มิคล้ายเงิน จะว่าเป็นทองก็มิคล้ายทอง จะมีมูลค่าเท่าใดกัน!

แต่เขาก็รับมาตามมารยาท

มู่หรงเหยียนซงสังเกตสีหน้าท่าทางเห็นว่าเซียวหลินเทียนมิได้มีท่าทีดีใจมากเป็นพิเศษก็รู้เลยว่าเขามิรู้จักสิ่งนี้

“อ๋องอี้ เจ้าดูสิ!”

มู่หรงเหยียนซงเอากระบี่เรืองรองที่เซียวหลินเทียนมอบให้เขาออกมาแล้วเอาแหวนพระสุเมรุคืนมา

แล้วเซียวหลินเทียนก็เห็นแค่เขาโยนกระบี่เรืองรองไปที่แหวนพระสุเมรุ แล้วจู่ ๆ กระบี่เรืองรองก็หายไป

เซียวหลินเทียนตกใจจนลุกยืนขึ้นทันที เขามองไปด้านหลังมู่หรงเหยียนซง แต่ที่ด้านหลังนั่นก็ไม่มีสิ่งใด

กระบี่ยาวนั้นมู่หรงเหยียนซงก็มิได้แตะต้อง เหตุใดมันจึงหายไปอย่างไร้ร่องรอยได้เล่า!

“นี่เจ้าเล่นลูกไม้อันใดกัน?” เซียวหลินเทียนเอ่ยถามอย่างสงสัย “เจ้าคงมิได้จะบอกข้าว่า เจ้าเอากระบี่เรืองรองไปซ่อนไว้ในแหวนวงเล็ก ๆ นี้หรอกกระมัง?”

หลิงอวี๋นึกถึงสมบัติในนิยายแฟนตาซีแล้วก็ใจเต้นขึ้นมาพลางเอ่ย “หัวใจตารางนิ้วหลบซ่อนอยู่ในความลึกลับ มีพื้นที่ห้องเล็กอยู่ในแหวนพระสุเมรุ ท่านอ๋อง แหวนนี้มีชื่อว่าพระสุเมรุซึ่งแทนความหมายถึงใต้หล้าหนึ่งตารางนิ้วเพคะ!”

“เหอะ ๆ น้องหลิงอวี๋รู้จักของสิ่งนี้!”

เขามองไปทางหลิงอวี๋อย่างงุนงงพลางเอ่ยอย่างยากที่จะเชื่อ “นี่มันออกมาจากในแหวนจริง ๆ หรือ?”

หลิงอวี๋เห็นว่าที่หน้าผากของเซียวหลินเทียนมีเหงื่อออกเช่นกันจึงหยิบผ้าออกมาช่วยเช็ดให้เขาอย่างใส่ใจ

“ท่านเป็นคนเอาออกมาจริง ๆ เพคะ!”

หลิงอวี๋ยิ้มแล้วมองกระบี่เรืองรอง จากนั้นจู่ ๆ กระบี่ก็หายไป

จากนั้นนางก็ปรบมือแล้วกระบี่เรืองรองก็โผล่มาอยู่บนโต๊ะอีกครั้ง

มู่หรงเหยียนซงตะลึงไปเล็กน้อยแล้วมองหลิงอวี๋ จากนั้นก็เอ่ยอย่างดีใจ “ความรู้สึกของข้ามิได้ผิดไป พลังวิญญาณของเจ้าฝึกฝนไปสูงกว่าของข้ากับอ๋องอี้แล้ว!”

“อ๋องอี้ เจ้าดูเถิด เราสองคนเก็บและเอากระบี่ออกมาต่างก็เหงื่อตกกันหมด แสดงว่าพวกเราเสียพลังวิญญาณไปมากเกินไป!”

“แต่น้องหลิงอวี๋กลับเอาออกมาได้อย่างสบาย ๆ นี่มันดีมากจริง ๆ! น้องหลิงอวี๋ หากเจ้าฝึกฝนเช่นนี้ไป เจ้าก็มีโอกาสแก้แค้นให้ท่านแม่ของเจ้าได้เลย!”

“แหวนพระสุเมรุนี้เป็นแหวนที่อู่จวิ้นเอาออกมาจากแดนปีศาจ น้องหลิงอวี๋ เขายังบอกด้วยว่า ท่านแม่ของเจ้ามีสมบัติที่แข็งแกร่งยิ่งกว่านี้อีก เรียกว่าหยกหล้าสุขาวดี!”

“นางถูกไล่ล่าเพราะอยากจะแย่งชิงหยกชิ้นนี้ แต่ตันเถียนเสียหายและสูญเสียพลังวิญญาณไปเพื่อที่จะหนีออกจากแดนปีศาจ!”