ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1234

หลิงอวี๋กลับไปในห้องตำราอีกครั้งแล้วพิจารณาพวกเครื่องใช้ในห้องตำราใหม่อีกที

บนชั้นหนังสือนอกจากจะมีหนังสืออยู่แล้วก็ยังมีของตกแต่งบางอย่างที่จักรพรรดิอู่อันประทานมาให้ในช่วงนี้วางอยู่ด้วย

ชั้นหนังสือนี้ค่อนข้างเก่าแล้ว นี่น่าจะเป็นสิ่งที่เจ้าของเดิมวางไว้ หลิงอวี๋มองแล้วก็ใจเต้นรัวขึ้นมาทันที

เฮ่อหรงทำการปรับปรุงตำหนักอ๋องหรงใหม่แล้ว เหตุใดยังเก็บชั้นหนังสือของเจ้าของเก่าเอาไว้อีกเล่า?

เจ้าของเก่าของชั้นหนังสือนี้คือแม่ทัพหลูคนสนิทขององค์ชายเว่ยซึ่งเขาตายไปแล้ว

ต่อให้เฮ่อหรงจะนึกถึงอดีตเพียงใดก็มิน่าจะเก็บของของคนตายเอาไว้ในห้องตำราของตนเอง!

หรือว่าห้องตำรานี้จะมีความลับอยู่อีก?

หลิงอวี๋สำรวจไปรอบ ๆ ชั้นหนังสือ นางเคลื่อนย้ายของตกแต่งบนชั้นหนังสือดู แต่พอย้ายทั้งหมดไปแล้วก็มิเห็นว่าประตูลับจะเปิดออกเลย

หลิงอวี๋แอบขำที่ตนคงจะดูโทรทัศน์มากเกินไปก็เลยคิดว่ากลไกทั้งหมดอยู่บนของตกแต่ง

นางไม่มีความอดทนที่จะหาแล้ว จึงเอาไฟฉายรังสียูวีออกมาส่องไปตามชั้นหนังสือและตรงกำแพง แล้วก็เห็นว่าบนกำแพงข้างชั้นหนังสือมีบางที่ที่มีสีเข้ม

กำแพงนี้หากมิได้ใช้ไฟฉายรังสียูวีส่องไป สีก็จะเหมือนกับรอบ ๆ หลิงอวี๋คิดว่าในเมื่อมีห้องลับ เช่นนั้นก็จะถูกคนใช้งานอยู่บ่อย ๆ เวลาที่มือกดลงไปนาน ๆ เข้าสีก็จะเข้มขึ้น

ตนเดาถูกแล้วจริง ๆ!

หลิงอวี๋ปิดไฟฉายแล้วเดินเข้าไปเอาปลายเท้าเตะไปตรงที่สีเข้ม จากนั้นกำแพงก็นูนขึ้นมาเล็กน้อย เป็นสีเดียวกันกับกำแพง นางจึงออกแรงกดไป พอหันกลับมาก็เห็นว่าชั้นหนังสือเลื่อนไปด้านข้างโดยไม่มีเสียงใด ๆ เลย

“สุดยอด...”

หลิงอวี๋แอบชื่นชม กลไกเช่นนี้หากมิใช่ว่าตนมีไฟฉายรังสียูวีก็ยากที่จะหาเจอ

คนที่ออกแบบกลไกนี้มาจะต้องเป็นคนอัจฉริยะมาก!

นางรีบเข้าไป ด้านในประตูก็มีรอยนูนขึ้นมาในแบบเดียวกัน เมื่อหลิงอวี๋กดลงไป ชั้นหนังสือก็กลับมาเป็นแบบเดิม

คราวนี้แสงของไฟฉายสะท้อนออกไปมิได้แล้ว หลิงอวี๋จึงเปิดไฟฉายส่องดูอย่างสบายใจ เมื่อเห็นเข้านางก็ตะลึง นี่มันมิใช่ห้องลับ แค่เป็นเส้นทางลับต่างหาก

เส้นทางลับที่ทอดยาวไปข้างหน้า มองไปมิเห็นจุดสิ้นสุดเลย