ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1319

เมื่อได้ยินเช่นนั้น ฉินซานก็เงียบไปทันที

หลิงอวี๋ถามเช่นนี้ ความหมายของนางนั้นเขาเข้าใจดี

ฉินรั่วซือสมคบคิดทรยศกับคนจากฉีตะวันออก ควบคุมจิตใจเซียวหลินเทียน

ความผิดเช่นนี้มีโทษถึงขั้นประหารชีวิต

แม้ว่าเขาจะขอร้องให้หลิงอวี๋ช่วยถอนพิษกู่ให้ฉินรั่วซือ แต่ก็มิสามารถช่วยให้น้องสาวรอดพ้นจากการถูกประหารได้

“มิต้องช่วยนางแล้ว!”

ผู้ที่ตอบหลิงอวี๋แทนเขาคือฮูหยินฉิน นางกล่าวด้วยน้ำเสียงแน่วแน่ “มิว่าอย่างไรนางก็ต้องตาย การตายเช่นนี้นับว่ายังหลงเหลือเกียรติให้นางอยู่บ้าง!”

หากฉินรั่วซือถูกตัดสินว่ามีความผิด เรื่องอัปยศเหล่านี้ก็จะแพร่กระจายไปทั่วเมืองหลวง

นางตายไปก็มิน่าเสียดาย

ฮูหยินฉินมิอยากให้บุตรชายของตนต้องพัวพันกับความชั่วช้าของฉินรั่วซือ กระทั่งถูกผู้คนติฉินนินทาเอาได้

“ท่านแม่...”

ฉินซานจะมิเข้าใจความคิดของมารดาได้อย่างไร เขาอยากบอกเหลือเกินว่า ตนมิสนใจชื่อเสียงเกียรติยศอะไรนั่น

แต่เมื่อกำลังจะเอ่ยปากกลับกล่าวคำใดมิออก

เขาอาจมิสนใจชื่อเสียงของตนเองก็จริง ทว่าชื่อเสียงของตระกูลฉินเล่า?

ชื่อเสียงที่บรรพบุรุษได้สั่งสมมาหลายชั่วอายุคน จะต้องมาจบลงเพราะฉินรั่วซือเช่นนั้นหรือ?

“...”

ฉินรั่วซือยังคงมีสติเหลืออยู่ นางลืมตาโพลงฟังทั้งสามคนพูดคุยกันถึงเรื่องชีวิตและความตายของตน

ความเกลียดชังที่นางมีต่อฮูหยินฉินและฉินซานเช่นก่อนหน้ามลายหายไปสิ้น กลายเป็นความหวาดกลัวแทน

ชีวิตและความตายของตนอยู่ในกำมือของพวกเขา

นางเพิ่งรู้สึกเป็นครั้งแรกที่ความตายนั้นใกล้ตัวถึงเพียงนี้

นางยังเยาว์วัยและสาวสะพรั่งนัก นางยังมิอยากตาย

“ท่านแม่... ข้าจะเปลี่ยน... ข้าจะเปลี่ยนตนเองเสียใหม่!”

นางร้องออกมาด้วยเสียงแหบพร่า อ้อนวอนด้วยความสิ้นหวัง “ช่วยข้าด้วย ข้า... ข้ามิอยากตาย!”

น้ำตาของฮูหยินฉินไหลอาบแก้มที่ซูบตอบอีกครั้ง

เพิ่งจะมาขอกลับใจเอาตอนนี้น่ะหรือ?

“ขอเพียงเจ้าและมารดาอย่าได้แสดงพิรุธใด ๆ ออกมาเด็ดขาด ต้องร่วมมือกันให้พิธีอภิเษกราบรื่นตามปกติดังเช่นที่ควรเป็น!”

“ข้าจะทำ!”

ฉินซานกล่าวอย่างมั่นคง “ข้าจะมิทำให้เจ้าต้องเดือดร้อนอีก!”

“ดีมาก!”

หลิงอวี๋มอบยาแก้พิษให้ฉินซาน เมื่อหานเหมยมาถึง หลิงอวี๋ก็แปลงโฉมให้นางด้วยตนเอง แล้วสอนนางด้วยว่าวันพรุ่งจะรับมือกับฉิวเหวินอิงอย่างไร

รูปร่างของหานเหมยใกล้เคียงกับฉินรั่วซือ เพียงแต่สูงกว่าเล็กน้อย ซึ่งถือเป็นเรื่องเล็กน้อย หากมิสังเกตก็จะมิรู้

หลิงอวี๋เลือกให้หานเหมยปลอมตัวเป็นฉินรั่วซือ เพราะหานเหมยมีสติปัญญาหลักแหลม ทั้งยังมีไหวพริบดี

หลังจากแปลงโฉมแล้วหลิงอวี๋ก็พาหานเหมยไปหาฮูหยินฉิน ฮูหยินฉินเห็นหานเหมยก็ถึงกับตกอยู่ในภวังค์ นอกเหนือจากอาภรณ์ที่แตกต่างกันแล้ว หานเหมยก็เหมือนกับฉินรั่วซือราวกับแกะ

“ท่านป้า โปรดสอนรายละเอียดบางอย่างให้กับหานเหมยด้วย ท่านเป็นคนที่รู้จักฉินรั่วซือดีที่สุด ห้ามปล่อยให้หานเหมยเผยข้อบกพร่องใด ๆ ออกมาโดยเด็ดขาด!”

หานเหมยเดินเข้ามาอย่างสง่างาม ร้องเรียกเบา ๆ ว่า “ท่านแม่...”

น้ำตาของฮูหยินฉินไหลรินออกมาอีกครั้ง นางรีบเช็ดทิ้งแล้วกล่าวออก “รั่วซือมีนิสัยพูดจาเสียงเล็กเสียงน้อย ราวกับออดอ้อนผู้อื่นตลอดเวลา...”

หลิงอวี๋เห็นฮูหยินฉินสอนหานเหมยอย่างตั้งใจ และหานเหมยก็เรียนรู้ด้วยความตั้งใจเช่นกัน จึงค่อย ๆ เดินห่างออกมาอย่างเงียบเชียบ...