ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1396

หลิงอวี๋เห็นความสามารถนี้ของหมิ่นกู ในใจพูดได้เลยว่าได้ของล้ำค่ามาแล้ว จึงใช้งานหมิ่นกูมากขึ้น

ตอนนี้ตำหนักอ๋องอี้ว่างเปล่าไปแล้ว เหลืออยู่เพียงคนเฝ้ายามและคนรับใช้มิกี่คนที่คอยดูแลอยู่

ส่วนสี่สาวงามที่ฮองเฮาเว่ยได้ประทานมาให้นั้นก็เหลืออยู่เพียงจื่อผิงกับเนี่ยนจือ

หลังจากพิธีราชาภิเษกของเซียวหลินเทียน หลิงอวี๋ก็ส่งคนไปรับพวกนางสองคนเข้ามาในวัง

หากทำตามความคิดของเซียวหลินเทียน เขาก็จะมิยอมให้พวกนางเข้าวัง

หลิงอวี๋เองก็มิยอมเช่นกัน แต่มาคิดดูอีกที หลิงอวี๋จึงเป็นฝ่ายไปบอกกับเซียวหลินเทียนเอง

“ตอนนี้ท่านเป็นจักรพรรดิแล้ว หากในวังมีเพียงหม่อมฉันผู้เดียวก็คงจะมิเข้าท่าเช่นกัน ไปรับจื่อผิงกับเนี่ยนจือเข้าวังเถิดเพคะ!”

จักรพรรดิองค์ใดบ้างที่ไม่มีภรรยาหลายคน แค่พวกนางสามคนนี้ยังมิพอด้วยซ้ำ!

หลิงอวี๋เชื่อว่าต่อให้เซียวหลินเทียนมิต้องการ แต่ผ่านไปอีกหลายวันจากนี้ เหล่าขุนนางชั้นผู้ใหญ่เหล่านั้นจะต้องโน้มน้าวให้เซียวหลินเทียนเลือกสนมเข้าวังเป็นแน่

หลิงอวี๋มิสามารถจินตนาการได้เลยว่า ตนจะต้องปรนนิบัติบุรุษผู้เดียวร่วมกับสตรีจำนวนมากเหล่านั้น ตอนนี้นางมิพูดอะไร รอดูเซียวหลินเทียนว่าถึงเวลานั้นจะทำเช่นไร!

หากเซียวหลินเทียนเลียนแบบจักรพรรดิอู่อันแล้วพาสตรีเข้าวังมาคนแล้วคนเล่า นั่นก็คือเวลาที่นางจะหย่าร้าง

เซียวหลินเทียนเองก็มิรู้ว่าจะคิดอย่างไร สุดท้ายจึงเห็นด้วยกับคำแนะนำของหลิงอวี๋แล้วให้หลิงอวี๋รับจื่อผิงกับเนี่ยนจือเข้ามาในวัง

สถานะของทั้งสองคนก่อนหน้านี้คืออนุชายา เมื่อเข้าวังมาแล้วเซียวหลินเทียนจึงแต่งตั้งให้เป็นกุ้ยเหริน[footnoteRef:0] [0: ตำแหน่งพระสนมในองค์จักรพรรดิ กุ้ยเหริน หมายถึง ผู้ทรงเกียรติ สามารถแต่งตั้งได้นับไม่ถ้วน กุ้ยเหรินมีขันทีรับใช้ได้สี่คนและนางกำนัลรับใช้สี่คน]

จื่อผิงนั้นเดิมทีสกุลอู๋จึงแต่งตั้งเป็นกุ้ยเหรินอู๋

ส่วนเนี่ยนจือเดิมสกุลสวีจึงแต่งตั้งเป็นกุ้ยเหรินสวี

ท่าทีที่หลิงอวี๋มีต่อนางทั้งสองคนยังคงเหมือนกับเมื่อก่อน ขอเพียงมิสร้างความยุ่งยากให้ตน นางก็จะทนรับพวกนางได้

ที่อยู่ของทั้งสองคนนั้น หลิงอวี๋จัดการให้อยู่ไกล ๆ หน่อย นางมิได้หึงหวงมิให้พวกนางเข้าใกล้เซียวหลินเทียน แต่เป็นการป้องกันความทะเยอทะยานของพวกนางสองคนต่างหาก

จื่อผิงสามารถสังหารเสวี่ยฉินท่ามกลางความโกลาหลได้ ดังนั้นจึงเป็นคนที่ประมาทมิได้

ส่วนเนี่ยนจือแม้ว่าภายนอกนางจะดูสงบเสงี่ยมเจียมตัว มิแย่งชิงมิโวยวาย แต่หลิงอวี๋รู้สึกว่านางคือคนที่ปกปิดตัวตนเอาไว้อย่างลึกที่สุดต่างหาก

เนื่องด้วยหลิงอวี๋คำนึงถึงความปลอดภัยของตนและของเซียวหลินเทียนจึงได้จัดการเช่นนี้

นางจะต้องหาโอกาสให้ปี้ไห่เฟิงรีบไปช่วยท่านลุงกลับมาแล้ว

แต่ในความเห็นแก่ตัวนั้น หลิงอวี๋กลับรู้สึกมิค่อยสบายใจเลย

ต่อให้หลิงเสียงกังจะมีความผิดติดตัวอยู่ แต่ขอเพียงเขายังมีชีวิตอยู่ก็น่าจะรู้ว่าเซียวหลินเทียนได้เป็นจักรพรรดิแล้วสิ

เหตุใดหลิงเสียงกังมิกลับมาให้เซียวหลินเทียนตัดสินให้และช่วยกลับคำพิพากษาให้เขาเล่า?

หรือว่า… ท่านลุงจะมิได้มีชีวิตอยู่นานแล้ว?

หรือเกิดอุบัติเหตุอื่น ๆ?

การคาดเดาเหล่านี้ของหลิงอวี๋มิสามารถพูดกับหลิงหว่านและป้าสะใภ้ใหญ่ได้ นางคิดเพียงว่าจะดีจะร้ายอย่างไรก็ต้องพยายามตามหาที่อยู่ของหลิงเสียงกังให้ได้ เช่นนี้จึงจะสามารถทำตามคำสัญญาที่ให้ไว้กับหลิงหว่านในตอนแรกได้

อีกอย่าง หากเผยอวี้อยู่ที่เมืองหลวง เรื่องการแต่งงานของเขากับหลิงหว่านก็ต้องคุยเรื่องกำหนดการกันแล้ว

หลิงอวี๋มิอยากให้หลิงหว่านมีความเสียใจอยู่...