ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1400

คนผู้นี้จะเป็นใครไปได้ นอกเสียจากไท่เฟยเส้าแล้วหลิงอวี๋ก็นึกถึงคนอื่นมิได้แล้ว!

วันพรุ่งจะเป็นพิธีแต่งตั้งฮองเฮา หากวันนี้ปล่อยข่าวออกไปว่าตนกับเผยอวี้ลักลอบมีความสัมพันธ์กัน จะมิได้มีเพียงตนเองที่จะถูกลงโทษ แต่ท่านอดีตเสนาบดีเองก็จะแย่ไปด้วย!

เผยอวี้เองก็เช่นกัน!

การกระทำนี้ของไท่เฟยเส้าคิดจะทำลายตนจากการเป็นผู้ช่วยที่ทรงพลังของเซียวหลินเทียน!

และไท่เฟยเส้าก็เกรงว่า แผนการจะล้มเหลวจึงสั่งให้คนสังหารเซียวทงด้วย การทำสองอย่างพร้อมกันเช่นนี้ ต่อให้พวกเขารอดพ้นให้เรื่องที่หนึ่งก็มิอาจรอดพ้นเรื่องที่สองได้!

“เผยอวี้ ข้าจะอยู่ที่นี่มิได้!”

ในตอนนี้หลิงอวี๋ไม่มีเวลาตรวจว่าเซียวทงตายได้อย่างไร นางรู้เพียงว่านางมิสามารถอยู่ที่ให้ถูกจับในที่เกิดเหตุได้

“เจ้าออกไปทางหน้าต่างด้านหลัง! ข้าจะถ่วงเวลาคนที่อยู่ด้านหน้าไว้เอง!”

เผยอวี้ก็ครุ่นคิดและตัดสินใจในทันที

“อืม เจ้ารับมือสถานการณ์ไปก่อน วางใจได้ ข้าไม่มีทางให้พวกเขาตัดสินโทษเจ้าแน่นอน!”

หลิงอวี๋เอายาแก้จากในมิติออกมาส่งให้เผยอวี้

ก่อนหน้านี้เซียวหลินเทียนก็ตกหลุมพรางเช่นนี้ หลิงอวี๋แค่ดูสีหน้าของเผยอวี้ก็รู้แล้วว่าเขาก็ตกหลุมพรางในแบบเดียวกัน หลังจากเอายาแก้ให้เขาแล้วนางก็รีบเดินไปที่หน้าต่างด้านหลังเลย

เสียงฝีเท้าใกล้เข้ามาเรื่อย ๆ แล้ว

หลิงอวี๋กับเผยอวี้สบตากัน เผยอวี้โยนยาแก้เข้าปากแล้วแสร้งทำเป็นโซเซไปชนประตูเพื่อดึงความสนใจของคนเฝ้าประตู

หลิงอวี๋ฉวยโอกาสนี้เปิดหน้าต่างด้านหลังแล้วแทรกตัวออกไปทางหน้าต่างอย่างเงียบ ๆ

ที่หน้าต่างด้านหลังไม่มีผู้ใดอยู่ หลิงอวี๋จึงรีบวิ่งไปที่ข้างกำแพงอย่างรวดเร็วแล้วปีนบินออกไป

ดีที่วรยุทธของตนพัฒนาอย่างรวดเร็ว แล้วก็ได้เรียนวิชาตัวเบามา มิเช่นนั้นหากคิดที่จะหนีออกไปจากศาลาเหยาฮั๋วโดยมิให้ใครพบก็เป็นเรื่องที่ยากมาก

ช่วงนี้หลิงอวี๋คอยดูแลจัดการวังหลังจึงคุ้นเคยกับสถานที่ดีและแยกแยะทิศทางได้ เลี้ยวแค่มิกี่ครั้งก็วกกลับไปถึงที่ศาลาในสวนแล้ว

ยังมิทันที่พวกนางจะไปถึงหน้าประตูก็เห็นว่าเซียวหลินเทียนกับจ้าวฮุยและพวกขุนนางอยู่ตรงหน้าและเข้าไปแล้ว

แววตาของหลิงอวี๋มืดมนลงทันที

ไท่เฟยเส้าเกรงว่าไทฮองไทเฮาจะปรามเรื่องนี้ไว้จึงจงใจพาขุนนางเหล่านี้มาด้วยเพราะอยากจะให้ความผิดมัดตัวตนเองกับเผยอวี้สินะ!

หลิงอวี๋โกรธขึ้นมาในทันที ตนจัดหาให้นางได้อยู่ดีกินดี แต่นางกลับจะแทงข้างหลังตนเอง คิดว่าตนรังแกได้ง่าย ๆ อย่างนั้นรึ?

“พวกเราอย่าได้พูดกันเลยดีกว่า อย่าไปรบกวนการสนทนาขององค์จักรพรรดิกับเหล่าขุนนางเลย!”

หลิงอวี๋ขยิบตาให้อันซิน อันซินกับเจียงอวี้ก็ผ่อนฝีเท้าตามหลิงอวี๋

กลุ่มคนเดินไปจนถึงหน้าประตูก็ได้ยินไท่เฟยเส้าเอ่ยอย่างยกตนข่มท่าน “นางรับใช้เช่นเจ้าช่างมิรู้ความเสียเลย เราจะเข้าไปดูปลาที่สระน้ำ เจ้ามีสิทธิ์อะไรมาขวางพวกเราไว้?”

หลิงอวี๋ได้ยินเสียงของหลิวเจิน “กราบทูลไท่เฟยเพคะ บ่าวเพียงแค่เฝ้าประตูนี้ไว้ตามคำสั่งของพระชายาองค์รัชทายาทเท่านั้นเองเพคะ!”

“ไท่เฟยเพคะ พระชายาองค์รัชทายาทบอกว่า ผู้ที่ฝ่าฝืนจะถูกประหารนะเพคะ พวกท่านอย่าได้ทำให้บ่าวลำบากใจเลย หากจะชมปลาเชิญไปที่อื่นเถิดเพคะ!”