ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1460

รายงานความสำเร็จแพร่กระจายไปทั่วเมืองหลวงอย่างรวดเร็ว เมื่อเซียวหลินเทียนเห็นว่าหลิงอวี๋มาถึงอย่างปลอดภัย ความกังวลที่มีมาตลอดก็คลายลง

ส่วนการที่พวกอันเจ๋อปราบปรามการจลาจลได้ก็ทำให้เซียวหลินเทียนโล่งใจเป็นอย่างมาก เขาได้รู้เรื่องที่เจอตัวหลิงเสียงกังจากสาส์นกราบทูลของท่านอ๋องผิงหนานแล้ว และได้รู้ว่าคนที่เรียกกันว่าอาจารย์หลินก็คือหลิงเสียงกังนั่นเอง

เซียวหลินเทียนสงสัยว่า หลิงเสียงกังสูญเสียความทรงจำได้อย่างไร พลางหาเอกสารการสืบสวนที่หลิงเสียงกังถูกถอดออกจากตำแหน่งตอนนั้นมาอีกครั้ง

ก่อนหน้านี้หลิงอวี๋เชื่อมาโดยตลอดว่า เรื่องของหลิงเสียงกังตอนนั้นเป็นการถูกกล่าวหาโดยมิยุติธรรม นางอยากตามหาหลิงเสียงกังเพื่อตรวจสอบในเรื่องนี้

เมื่อเซียวหลินเทียนสามารถช่วยได้ก็ย่อมมิปฏิเสธ

เซียวหลินเทียนเห็นสาส์นกราบทูลที่อันเจ๋อเสนอให้เฉาเฉียงเป็นผู้ว่าการสิงหยาง เขาก็เงียบไปสักพักหนึ่ง

แม้ว่าคราวนี้เฉาเฉียงผู้นี้จะเป็นผู้นำการจลาจล แต่ก็เป็นการถูกผู้ว่าการหวางบีบบังคับ

แต่จากในสาส์นกราบทูลของอันเจ๋อจะเห็นได้ว่า แม้เฉาเฉียงจะมิได้มีความรู้มากนัก แต่ก็จัดการสิงหยางได้อย่างมิกดดันแม้แต่น้อย

อีกทั้งเฉาเฉียงก็มีความเข้มงวดในการจัดการทหารมาก มิอนุญาตให้พวกเขาใช้อำนาจรังแกผู้อื่นและกดขี่ราษฎร หากเขาพบเข้าก็จะถูกลงโทษอย่างรุนแรง

เพียงแต่เซียวหลินเทียนพิจารณารอบคอบกว่านั้น ขุนนางเขตผู้หนึ่งมิใช่ว่าจัดการคนของตนได้ดีแล้วจะเพียงพอ เขายังต้องประสานงานในภาพรวมและนำพาให้ราษฎรในพื้นที่ให้มีชีวิตที่ดีด้วย

เห็นได้ชัดว่าเฉาเฉียงขาดความสามารถเช่นนี้อยู่

เมื่อพิจารณาประสบการณ์ที่เฉาเฉียงเป็นทหารมาก่อนหน้านี้ สุดท้ายเซียวหลินเทียนก็อนุมัติให้เฉาเฉียงเป็นขุนพลสิงหยาง มีอำนาจในการรายงานสถานการณ์ที่สิงหยางถึงตนได้โดยตรง

ส่วนใต้เท้าจางผู้ร้ายที่เป็นผู้นำในการทุจริตก็ถูกส่งตัวกลับมาที่เมืองหลวง

และพวกผู้ว่าการหวางที่มีส่วนร่วมในการทุจริต เซียวหลินเทียนให้อันเจ๋อประหารในที่เกิดเหตุเพื่อเป็นเยี่ยงอย่างแก่ผู้อื่นแล้ว

เฝิงฉินมวยผม คิ้วบาง ๆ ดวงตาเป็นประกาย ผิวเนียนละเอียดราวกับหยกเนื้ออ่อน ปากเล็ก ๆ นั้นแดงระเรื่อ ปอยผมเล็ก ๆ ที่สองข้างแก้มปลิวไปตามสายลมยิ่งเพิ่มเสน่ห์ดึงดูดเข้าไปอีก

นางสวมชุดกระโปรงสีม่วงอมแดง สวมรองเท้าสีทอง แววตาที่ดูมีชีวิตชีวานั้นดูฉลาดมีไหวพริบ

แม้ว่าจะเป็นเพียงเถ้าแก่เนี้ยที่อยู่ในพื้นที่เล็ก ๆ แต่ให้ความรู้สึกมิต่างจากเหล่าสตรีในเมืองหลวง

เฝิงฉินพาลูกชายของตนเดินทางมาด้วย ก่อนหน้านี้ลูกชายใช้สกุลหลิน ชื่อว่าหลินเฉิง เขาเกิดมาแข็งแรงแต่มิได้ดูน่าเกรงขามเช่นเฝิงฉิน ดูเป็นนายน้อยหยิ่ง ๆ มากกว่า

เฝิงฉินได้รู้จากปากของหลิงเสียงกังว่า หลังจากนี้ตัวตนของหลิงเสียงกังอาจจะต้องมีการเปลี่ยนแปลง นางรู้สึกดีใจเป็นอย่างมาก คิดมิถึงว่าขอทานที่ตนเก็บมาจะเป็นแม่ทัพใหญ่ที่มีชื่อเสียงในราชสำนักเมื่อก่อน

แม้ว่าหลิงเสียงกังจะพูดมาโดยตลอดว่าตัวตนเมื่อก่อนของตนเป็นขุนนางต้องโทษ แต่เฝิงฉินก็มิได้ใส่ใจ

นางคิดว่าตอนนี้หลานสาวของหลิงเสียงกังเป็นฮองเฮาที่สูงศักดิ์ที่สุดแล้ว เช่นนั้นจะมิสนับสนุนท่านลุงขอตนเชียวหรือ?