ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1469

ยังมิทันที่เซียวหลินเทียนจะได้ต่อว่าใต้เท้าหวาง พวกผู้ตรวจการเก่าแก่ก็พากันคุกเข่าลงทีละคน

“ฝ่าบาท บัดนี้ในวังมีเพียงฮองเฮาผู้เดียว และมีองค์ชายน้อยเป็นทายาทผู้เดียว ทายาทน้อยนักพ่ะย่ะค่ะ ควรจะคัดเลือกนางในและรับสนมเข้ามาเติมเต็มวังหลังเพื่อปรนนิบัติฝ่าบาทพ่ะย่ะค่ะ!”

หลังจากที่ใต้เท้าหวางเป็นผู้นำ ผู้ตรวจการเก่าแก่เหล่านี้ก็พากันเกลี้ยกล่อมให้เซียวหลินเทียนคัดเลือกนางในเข้ามาในวังหลัง

เซียวหลินเทียนตะลึงไปครู่หนึ่ง เขายุ่งจนไม่มีเวลาคิดเรื่องนี้

ยิ่งไปกว่านั้น เขาคิดว่ามีหลิงอวี๋ก็เพียงพอแล้ว สตรีคนอื่น ๆ มิอาจเทียบได้กับหลิงอวี๋

“ฝ่าบาท ฮองเฮามีคุณธรรมทั้งยังทรงปราดเปรี่องเหนือผู้ใด เรื่องนี้ให้ฮองเฮาจัดการเถิดพ่ะย่ะค่ะ!”

“ทุกคนล้วนหวังดีกับฝ่าบาท หวังให้ฝ่าบาทมทรงทรงพระเกษมสำราญ ในวังนี้ยิ่งมีสตรีคอยปรนนิบัติฝ่าบาทมากก็ยิ่งมีทายาทให้ฝ่าบาทได้มากพ่ะย่ะค่ะ!”

จ้าวฮุยก้าวออกมาช่วยพูดด้วยเจตนาที่มิดี

ไม่มีสตรีที่มิอิจฉาริษยา หากหลิงอวี๋ต้องรับผิดชอบในการคัดเลือกสนมจะต้องมีความขัดแย้งกับเซียวหลินเทียนอย่างแน่นอน

ความสัมพันธ์ของสองคนนี้ในตอนนี้แข็งแรงราวกับเหล็ก ในเมื่อตอนนี้ยังกำจัดหลิงอวี๋มิได้ เช่นนั้นก็แยกทั้งสองออกจากกันก่อน ทำลายความสัมพันธ์ของทั้งสองคนแล้วค่อยกำจัดให้หมด

เซียวหลินเทียนได้ยินดังนั้นก็มองไปทางจ้าวฮุยด้วยสีหน้ามิดี เขามิได้โมโหต่อหน้าธารกำนัล แต่ในหัวกลับรีบคิดถึงแผนการร้ายของจ้าวฮุย

เซียวหลินเทียนจึงยิ้มเย็นชา “ขอบคุณขุนนางทั้งหลายที่เป็นห่วงตัวข้า! เพียงแต่ตอนนี้ตัวข้ายังไม่มีแผนที่จะคัดเลือกสนม!”

“การคัดเลือกสนมสิ้นเปลืองทั้งกำลังคนและเงิน ข้าขึ้นครองบัลลังก์มิถึงสามเดือน หากต้องสิ้นเปลืองกำลังคนและเงินในการเติมเต็มวังหลังคงต้องได้รับการกล่าวโทษเรื่องพฤติกรรมจากผู้ตรวจการและเสียงประณามจากราษฎรเป็นแน่!”

เซียวหลินเทียนจ้องมองจ้าวฮุยอย่างมีความหมายพลางเอ่ย “ข้ามีฮองเฮาแล้ว มีทายาทแล้ว แต่พระชายาขององค์ชายคังกับองค์ชายรุ่ยเสียชีวิตไปแล้ว อีกทั้งพวกเขาก็ไม่มีทายาทด้วย เหตุใดพวกเจ้ามิไปสนใจพวกเขาเล่า?”

“อัครเสนาบดีจ้าว องค์ชายคังกับองค์ชายรุ่ยล้วนเป็นพี่ชายของข้า หากองค์จักรพรรดิสูงสุดทรงรับรู้ได้ก็คงหวังจะให้พวกเขามีผู้สืบทอดเช่นกัน ตัวข้ายุ่งจนไม่มีเวลาไปสนใจเรื่องสำคัญของพวกเขา!”

“หากเจ้าว่างไม่มีอะไรทำก็ดูแลเรื่องนี้แทนข้าที รีบเลือกคนที่เหมาะสมมาให้เขาแต่งงาน! เช่นนั้นถึงจะเป็นการช่วยคิดแทนข้าอย่างแท้จริง!”

จ้าวฮุยใบหน้ากระตุก เขาเป็นอัครเสนาบดี แต่ถูกเซียวหลินเทียนพูดต่อหน้าธารกำนัลว่าว่างไม่มีอะไรทำ เช่นนี้มิใช่การตบหน้าตนหรอกหรือ?

แต่เขาก็มิอาจคัดค้านได้ ตนเพิ่งจะให้ความสนใจเรื่องการแต่งงานของเซียวหลินเทียน แล้วเหตุใดจึงมิสนใจเรื่องการแต่งงานขององค์ชายคังกับองค์ชายรุ่ยเล่า!

ยิ่งไปกว่านั้น สิ่งนี้เซียวหลินเทียนมิได้หารือกับตนแต่เป็นการออกคำสั่ง เขาทำอะไรมิได้จึงทำได้เพียงก้าวไปพลางเอ่ย “กระหม่อมน้อมรับพระบัญชาพ่ะย่ะค่ะ!”