ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1553

เซียวหลินเทียนอยู่บนแท่นสูงเห็นผลิตภัณฑ์นมเหล่านั้นถูกทุกคนลิ้มลองไปอย่างเอร็ดอร่อย มุมปากของเขาก็ปรากฏความเยาะเย้ยต่อหมู่บ้านที่ค้านการเลี้ยงวัวนมเหล่านั้น

เรื่องนี้ทำให้เขานึกถึงตอนแรก หลิงอวี๋กับเกิ่งเสี่ยวหาวสร้างโรงงานยาที่หมู่บ้านตระกูลเฉินจนทำให้ชาวบ้านท้องถิ่งนั้นร่ำรวยกันขึ้นมา!

แต่องค์หญิงหกต้องการจะแย่งโรงงานยาของหลิงอวี๋ จึงซื้อโรงงานยาด้วยราคาที่สูง เกิ่งเสี่ยวหาวโกรธมากก็เลยย้ายโรงงานยาไปที่หมู่บ้านอื่น!

หลิงอวี๋กับตนพยายามคิดทุกทางเพื่อส่งเสริมการเพาะเลี้ยง และคิดที่จะช่วยให้ชาวบ้านท้องถิ่นให้ร่ำรวยขึ้น ในเมื่อพวกเขามิเห็นค่าก็มองหมู่บ้านอื่นร่ำรวยด้วยความอิจฉาตาร้อนไปเสียเถิด!

กฎหมายมิได้รับผิดชอบต่อทุกคน เมื่อเทียบกับการลงโทษชาวบ้านเหล่านี้ เซียวหลินเทียนคิดว่าการลงโทษที่ดีที่สุดก็คือปล่อยให้พวกเขาได้มองการสูญเสียความร่ำรวยนั้นไป...

ฉินซานกับผู้ใต้บังคับบัญชาของตนเดินตามงานเลี้ยงและแจกใบประชาสัมพันธ์ให้ราษฎรและบัณฑิตเหล่านั้น ประกาศว่าผลิตภัณฑ์นมจะนำพาผลกำไรทางเศรษฐกิจมาให้

เทียบกับการโฆษณาปากเปล่าแล้ว การมีผลิตภัณฑ์นมจำนวนมากวางอยู่ตรงหน้าเช่นนี้ ทุกคนทั้งได้ลิ้มรสของด้วย จะมิเชื่อได้หรือ?

หัวหน้าขุนนางจินแห่งแคว้นพันมาถึงฉินตะวันตกก็เอาแต่แสร้งทำตัวโง่เขลาเบาปัญญามาโดยตลอด ที่ร่ำร้องเรื่องความยากจนก็ล้วนทำเพราะอยากจะขอลดภาษีให้แคว้นของตน เวลานี้เมื่อได้ชิมผลิตภัณฑ์นมรสเลิศเหล่านี้ เขาก็มองเห็นโอกาสทางการค้าทันที

เขามิแสร้งทำเป็นโง่เขลาเบาปัญญาแล้ววิ่งไปเอ่ยกับเซียวหลินเทียน “ฝ่าบาท แคว้นพันของเรามีทุ่งหญ้ามากหลายนักพ่ะย่ะค่ะ เหมาะแก่การเลี้ยงวัวนม พวกเราสามารถหารือร่วมกันได้พ่ะย่ะค่ะ!”

ทูตจากแคว้นเล็กอื่น ๆ ไหนเลยจะยอมถอย พวกเขาเองก็เป็นชนเผ่าเร่ร่อนเช่นกัน จึงพุ่งเข้าไปเอ่ยทันที “ฝ่าบาท แคว้นของเราก็เหมาะแก่การเลี้ยงวัวนมพ่ะย่ะค่ะ เราสามารถจัดหาแหล่งนมให้ฉินตะวันตกได้!”

ชาวบ้านในหมู่บ้านที่ค้านการเพาะเลี้ยงวัวนมก็นั่งมิติดแล้ว รีบดันให้หัวหน้าหมู่บ้านออกไปข้างหน้าเพื่อขอให้หมู่บ้านพวกเขาได้เลี้ยงวัวนมต่อ

“ฝ่าบาท พวกเรายินดีจะให้ที่ดินในการสร้างโรงเลี้ยงวัวและให้ความร่วมมือกับทางราชสำนักพัฒนาแผนการเลี้ยงวัวนมพ่ะย่ะค่ะ!”

ชาวบ้านในหมู่บ้านเหล่านี้ต่างก็เสียใจ

ตอนนั้นที่ฉินซานไปเวนคืนที่ดิน สัญญาว่าเงินทั้งหมดที่สร้างโรงเลี้ยงวัวนั้นทางราชสำนักจะเป็นคนออกให้ และราชสำนักก็จะรับผิดชอบการซื้อวัวนมด้วย ขอเพียงพวกเขามีคนมาช่วยเพาะเลี้ยง ทั้งยังจะจ่ายค่าจ้างอีก

เซียวหลินเทียนยิ้มเรียบ ๆ และจงใจเอ่ย “ทุกคน พวกเจ้าหลงผิดแล้วรู้จักกลับตัวมาเดินทางที่ถูกนั้นเป็นเรื่องดี แค่เพราะว่าพวกเจ้ามิเห็นด้วย ข้าเองก็สัญญาแล้วจะมิเลี้ยงวัวนมที่หมู่บ้านของพวกเจ้าอีก ดังนั้นข้าจึงเลือกหมู่บ้านอื่นที่เหมาะกับการเลี้ยงวัวนมแล้ว!”

“พวกเจ้าล้วนเป็นราษฎรของข้า และพวกเจ้าก็ให้ความร่วมมือกับนโยบายของราชสำนักเพื่อผลดีต่อแคว้นและราษฎรอย่างเต็มที่ แต่ข้าก็มิอาจกลับเจตจำนงของข้าได้ ดังนั้นพวกเจ้าคงทำได้เพียงรอหนหน้า...”

หนหน้า?

เซียวหลินเทียนขึ้นบัญชีดำหมู่บ้านนี้ไปแล้ว ชั่วชีวิตนี้นอกเสียจากว่าเซียวหลินเทียนจะหายไป มิฉะนั้นพวกเราก็อย่าได้คิดว่าจะมีโอกาสได้นโยบายดี ๆ ของราชสำนักอีกเลย

ชาวบ้านเหล่านั้นก็รู้สึกห่อเหี่ยวกันไปหมด

ส่วนชาวบ้านในหมู่บ้านที่ฉินซานเลือกมาใหม่ก็ดีใจราวกับฉลองเทศกาล บางคนถึงกับวิ่งมาคำนับฉินซานกับเซียวหลินเทียนเลยทีเดียว...