ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1568

เซียวหลินเทียนได้เติมเต็มความปรารถนาและได้กอดคนงาม แต่องค์ชายคังแห่งตำหนักองค์ชายคังกลับอยากจะสังหารจ้าวหรุ่ยหรุ่ย

ใส่ร้ายหลิงอวี๋ครานี้ แต่หลิงอวี๋กลับรอดพ้นไปได้อย่างสมบูรณ์ ทั้งยังทำให้หลิงเสียงกังรอดออกมาอีก

องค์ชายคังตกใจเมื่อได้ยินจากผู้ใต้บังคับบัญชามารายงานว่าการผ่าตัดของหลิงเสียงกังสำเร็จและเขาก็สามารถลุกเดินได้แล้ว

แม้ว่าเรื่องที่ปล้นเงินเบี้ยหวัดทหารในตอนนั้นจะถูกจักรพรรดิอู่อันกดเอาไว้แล้ว แต่องค์ชายคังรู้ว่าเสด็จพ่อสงสัยตน

เพียงแต่เรื่องนี้จบลงไปภายใต้การจัดการของจ้าวฮุยและพระชายาเส้า

ทว่ายามนี้อำนาจอยู่ในมือเซียวหลินเทียน หากหลิงเสียงกังไปฟ้องร้อง จากความเกลียดที่เซียวหลินเทียนมีต่อตน เช่นนั้นจะมิช่วยเขาพลิกคดีได้หรือ!

ครั้นองค์ชายคังรู้ว่าจ้าวหรุ่ยหรุ่ยจับตัวหลิงเสียงกังไปก็ย้ำแล้วย้ำอีกให้จ้าวหรุ่ยหรุ่ยสังหารหลิงเสียงกังไปเสีย ไหนเลยจะคิดว่าสุดท้ายจ้าวหรุ่ยหรุ่ยจะเสียท่าให้หลิงเสียงกังรอดไปได้

“เจ้าทำงานมิสำเร็จทั้งยังทำให้เสียงานอีก… เจ้ารับรองกับข้ามิใช่หรือว่าจะต้องกำจัดหลิงอวี๋กับหลิงเสียงกังได้อย่างแน่นอน?”

องค์ชายคังเดือดดาลใส่จ้าวหรุ่ยหรุ่ย “เจ้าดูสถานการณ์ยามนี้เถอะ เซียวหลินเทียนได้รับความโชคดีในความโชคร้าย ได้รับการสนับสนุนจากบัณฑิตเหล่านั้น ทั้งยังซื้อใจมาได้จำนวนมาก!”

“เจ้าคุยโวว่าตนเก่งกาจกว่าจ้าวเจินเจินพี่สาวของเจ้ามิใช่หรือ? แต่เจ้าก็พ่ายแพ้ต่อพวกเขาเช่นกัน!”

จ้าวหรุ่ยหรุ่ยกำลังตัดเล็บอยู่ในห้องของตน องค์ชายคังก็พุ่งเข้ามากล่าวหานาง ทำให้จ้าวหรุ่ยหรุ่ยขมวดคิ้วอย่างมิชอบทันที

“เซียวหลินอี้ เจ้าลืมการสั่งสอนของข้าเมื่อคราก่อนแล้วหรือ?”

จ้าวหรุ่ยหรุ่ยตะคอกอย่างโมโห กำลังจะยกมือขึ้นก็เห็นมือธนูหลายคนอยู่ด้านหลังองค์ชายคังกำลังคันธนูเล็งมาที่นาง

“คราก่อนข้าเสียเปรียบ เจ้าคิดว่าข้ายังจะโง่เง่าเช่นนั้นอีกหรือ?”

องค์ชายคังยิ้มร้ายพลางเอ่ย “ครานี้เปลี่ยนเป็นข้าสั่งสอนเจ้าบ้างว่าอะไรคือสามีเป็นผู้นำ… ใครก็ได้ มัดคนสารเลวผู้นี้ให้ข้าเสีย!”

พวกองครักษ์จึงพุ่งเข้ามา

จ้าวหรุ่ยหรุ่ยสีหน้ามิเปลี่ยน มุมปากก็ยกยิ้มเยาะ “เจ้าคิดว่าสิ่งที่ข้าพูดคราก่อนเป็นการคุยโวหรือ?”

“ข้าจะบอกเจ้า อย่าว่าแต่องครักษ์เหล่านี้เลย แม้ว่าเจ้าจะเรียกองครักษ์ทั้งตำหนักองค์ชายคังออกมา หากข้าจะจัดการพวกเขาก็มิเสียแรง...”

พูดแล้วจ้าวหรุ่ยหรุ่ยก็ยกมือขึ้นแล้วกวักมือมาทางตน จากนั้นก็เห็นองครักษ์หลายคนพุ่งไปข้างหน้าราวกับเมาสุรา แล้วเซไปเซมาโจมตีกันเองตามมือของนาง

“ไสหัวไป!”

จ้าวหรุ่ยหรุ่ยยื่นสองมือออกไป จากนั้นพลังมหาศาลก็พุ่งออกมาแล้วทำให้องครักษ์ที่จับตัวนางไว้กระเด็นออกไป

องค์ชายคังตกใจจนหน้าถอดสี วรยุทธ์ของจ้าวหรุ่ยหรุ่ยเหนือกว่าที่เขาจินตนาการไว้ เขารู้ดีว่าทำให้จ้าวหรุ่ยหรุ่ยโกรธแล้วจะไม่มีจุดจบที่ดี จึงหันหลังแล้ววิ่งไปข้างนอก

“คิดจะหนี? ทำได้หรือ?”

ฝ่ามือของจ้าวหรุ่ยหรุ่ยทำท่าเป็นเหมือนกรงเล็บแล้วคว้าไว้กลางอากาศ จากนั้นองค์ชายคังก็รู้สึกว่าตนถูกพลังที่ไร้ตัวตนลากกลับไป

จากนั้นก็มีเสียงล้มลงที่ชายกระโปรงของจ้าวหรุ่ยหรุ่ย

จ้าวหรุ่ยหรุ่ยเหยียบลงไปบนอกของเขาแล้วยิ้มอย่างเย็นชา “ข้ามิชอบสุนัขที่มิเชื่อฟัง!”

“ในเมื่อให้เกียรติแล้วเจ้ามิยินดี เช่นนั้นก็กำจัดเจ้าให้สิ้นซากไปเสียดีกว่า!”

ยังมิทันที่องค์ชายคังจะได้ตอบสนอง มือที่ได้รับการดูแลเป็นอย่างดีของจ้าวหรุ่ยหรุ่ยก็ปิดที่ปากขององค์ชายคัง แล้วยัดยาเข้าไปในปากขององค์ชายคัง...