ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1570

จ้าวฮุยได้ยินคำสั่งนี้ก็ตะลึงไปทันที ถึงจะเป็นในความฝันเขาก็มิคาดคิดว่าเซียวหลินเทียนจะส่งตนออกไป

แคว้นพันและแคว้นเฉิงนี้อยู่ห่างจากเมืองหลวงไปหลายพันลี้ การเดินทางไปกลับนั้นอย่าว่าแต่ห่างไกลและลำบากเลย หากไม่มีตนอยู่คอยช่วยองค์ชายคังอยู่ที่เมืองหลวง กระทั่งตนไปกลับใช้เวลาหลายเดือนนี้ สถานการณ์ในราชสำนักจะเป็นอย่างไรเล่า?

“ฝ่าบาท...”

จ้าวฮุยรู้สึกสับสนวุ่นวายในทันที หากเขาอ้างว่าป่วยมิไป เซียวหลินเทียนเองก็มิอาจบังคับให้ตนไปได้

ทว่าเซียวหลินเทียนอาจจะใช้เรื่องที่ตนอ้างว่าป่วยมาบีบให้ตนพักผ่อนและถือโอกาสผลักตนออกไปได้

และเพียงชั่วครู่ จ้าวฮุยก็ได้ทำการตัดสินใจ

เขาก้าวออกไปเอ่ยเสียงเรียบ “การผลักดันห่วงโซ่อุตสาหกรรมวัวนมเป็นเรื่องดีที่เป็นประโยชน์ต่อแคว้นและราษฎร ฝ่าบาทมอบหมายเรื่องสำคัญเช่นนี้ให้กระหม่อมทำ กระหม่อมก็จะตั้งใจทำงานนี้อย่างดีเพื่อฝ่าบาท ให้สมกับความไว้วางพระทัยของฝ่าบาทพ่ะย่ะค่ะ”

“กระหม่อมรับพระบัญชา!”

องค์ชายคังได้ยินดังนั้นก็รู้สึกกังวลมาก นี่เซียวหลินเทียนกำลังตัดกำลังของตนให้อ่อนแอลงทีละขั้น!

จ้าวฮุยรับปากว่าจะไป เหตุใดจึงได้โง่เช่นนี้!

“ฝ่าบาท อัครเสนาบดีจ้าวอายุมากแล้ว มิคู่ควรกับการเดินทางไกล! ในราชสำนักนี้ยังมีขุนนางที่อายุน้อยอยู่อีกมากมิใช่หรือพ่ะย่ะค่ะ! อย่างเช่นรองเจ้ากรมฉิน แม่ทัพเผย...”

ฉินซานรู้ดีว่าเหตุใดเซียวหลินเทียนจึงจะให้จ้าวฮุยไป เมื่อได้ยินดังนั้นก็ก้าวออกไปพลางเอ่ย

“องค์ชายคังเอ่ยเรื่องน่าขันเสียแล้ว เมื่อเทียบกันในเรื่องคุณสมบัติ กระหม่อมหรือจะเทียบอัครเสนาบดีจ้าวได้ ฝ่าบาททรงมิได้ให้กระหม่อมไป ก็เพราะคิดว่าอัครเสนาบดีจ้าวเหมาะสมยิ่งกว่ากระหม่อมอย่างแน่นอน!”

เผยอวี้เองก็ยิ้มอย่างเย็นชาเช่นกัน “กระหม่อมเป็นแม่ทัพ ยิ่งมิเหมาะสมกับงานที่ละเอียดรอบคอบเช่นนี้ อัครเสนาบดีจ้าวมีคุณธรรมและบารมีสูงส่ง ต้องทำงานที่องค์จักรพรรดิมอบหมายได้อย่างโดดเด่นแน่นอน”

“เช่นนั้นก็ตกลงตามนี้! ตัวข้าขออวยพรให้อัครเสนาบดีจ้าวสำเร็จ!”

เซียวหลินเทียนได้ข้อสรุปก็ประกาศจบการว่าราชกิจ

สายตาของอัครเสนาบดีจ้าวมองไปที่แผ่นหลังของเซียวหลินเทียนอย่างเคร่งขรึม แล้วหลุบตาลงเดินออกจากโถงใหญ่ไป

“อัครเสนาบดีจ้าว เหตุใดท่านจึงรับปาก?”

ส่วนทางวังหลัง หลิงหว่านเข้าวังมาขอพบหลิงอวี๋ตามนัดของตระกูลเผยพร้อมกับฮูหยินผู้เฒ่าเผย

หลิงหว่านกับฮูหยินผู้เฒ่าเผยล้วนคุกเข่าอยู่ต่อหน้าหลิงอวี๋ ขอร้องให้หลิงอวี๋เกลี้ยกล่อมเซียวหลินเทียนให้ถอนพระราชโองการประทานงานแต่งงานของเผยอวี้

ก่อนหน้านี้หลิงอวี๋เคารพต่อฮูหยินผู้เฒ่าเผย ตอนนี้นางต้องการถอนการประทานสมรสเพราะเรื่องของนางซุน นางเองก็มิได้โกรธเกลียดฮูหยินผู้เฒ่าเผยเพราะเรื่องนี้

หลิงอวี๋เชื่อในเซียวหลินเทียน ขอเพียงตนคัดค้าน ต่อให้ฮูหยินผู้เฒ่าเผยคุกเข่าไปจนตราบชั่วนิรันดร์ เซียวหลินเทียนก็ไม่มีทางถอนพระราชโองการ

แต่ฮูหยินผู้เฒ่าเผยเอ่ยขอร้องหลิงอวี๋หลังจากที่นางเป็นฮองเฮาของแคว้นแล้ว หลิงอวี๋มิอาจบังคับให้ตระกูลเผยยอมรับหลิงหว่านเพราะหลิงหว่านเป็นลูกพี่ลูกน้องของตนได้

หลิงอวี๋คิดพิจารณาซ้ำแล้วซ้ำเล่า แล้วจึงเอ่ยถาม “ฮูหยินผู้เฒ่าเผย ตอนนี้เรื่องการแต่งงานนี้ท่านยินยอมแล้วจึงได้มีการกำหนดขึ้น หลังจากที่หลิงหว่านกับเผยอวี้หมั้นกันก็ประพฤติตนกันอย่างเหมาะสม มิเคยทำเรื่องผิดพลาดร้ายแรงใด ๆ”

“ครานี้นางซุนทำเรื่องเหลวไหลเพราะถูกบีบบังคับ ซึ่งเป็นเรื่องที่ให้อภัยได้! ความผิดที่แม่ของนางเป็นคนก่อ มิควรมาเป็นชนักติดหลังหลิงหว่านที่มิได้ทำอะไรผิด!”

“ฮูหยินผู้เฒ่าเผย การไว้ทุกข์ให้แม่สามปีเป็นเรื่องของความกตัญญูและเป็นเรื่องปกติ ตระกูลเผยจะถอนหมั้นเพราะเรื่องนี้แล้วมิกลัวว่าจะถูกคนด่าลับหลังเอาหรือ?”