“หลิงเยวี่ยโดนลักพาตัวหลังจากที่ตัวข้าพูดว่าต้องการสืบหาความจริงการหายตัวของเฮยจื่อ!”
เซียวหลินเทียนยิ้มหยันกล่าวคำ “เจ้าลองคิด เหตุใดพ่อบ้านฟั่นถึงอยากฆ่าหลิงเยวี่ยเวลานี้เล่า?”
ลู่หนานมึนงงพลางส่ายศีรษะ “กระหม่อมนึกออกแค่ฆ่าคนปิดปาก คิดอย่างอื่นไม่ออกจริง ๆ พ่ะย่ะค่ะ!”
“จ้าวซวน เจ้าพูดสิ!” เซียวหลินเทียนมองทางจ้าวซวน
จ้าวซวนกล่าวว่า “เมื่อท่านอ๋องต้องการตรวจสอบการหายตัวของเฮยจื่อ พ่อบ้านฟั่นกับชิวเหวินพลันเกิดความวุ่นวายใจ! เรื่องนี้ต้องตรวจให้ถี่ถ้วน ว่าเหตุใดทั้งสองทนการสอบสวนไม่ได้!”
“สุภาษิตกล่าวว่าชักนำภัยพิบัติสู่ฝั่งบูรพา(1)... ลักพาตัวหลิงเยวี่ยไปข้างนอกก็จะสามารถมุ่งเป้าการสืบสวนของเราหันเหไปนอกตำหนักอ๋องอี้ได้...”
“มิใช่ว่าจะพุ่งความสงสัยต่อท่านอ๋องผิงหยางหรือ?”
จู่ ๆ ลู่หนานพลันเข้าใจทันที “ข้อสงสัยต่อท่านอ๋องผิงหยางเป็นชิวเหวินซวงเอ่ยขึ้น!”
“หากเราเชื่อคำพูดนางไปสืบสวนท่านอ๋องผิงหยาง นั่นคงเสียเวลาไม่พอ แต่เฮยจื่อกับหลิงเยวี่ยอาจถูกฆ่าตายไปแล้ว หรือถูกขายไปสถานที่ที่ไกลแสนไกล!”
“ถ้ามิใช่เฉินเม่าต่อหน้าทำอย่างลับหลังทำอย่าง เขาได้ฆ่าเฮยจื่อกับหลิงเยวี่ยตามแผนพวกเขาไปแล้ว ตัวข้าคงจมดิ่งสู่ความเศร้าโศก หรือกลายเป็นศัตรูและทะเลาะกับหลิงอวี๋เรื่องนี้!”
“ตัวข้ายังจะมีกะใจไปสืบสวนเรื่องการหนีไปของเฮยจื่อไหมเล่า?”
เซียวหลินเทียนยิ้มหยันกล่าวคำ “อารมณ์สนองของตัวข้าล้วนถูกคำนวณไว้หมดแล้ว! สิ่งนี้พ่อบ้านฟั่นก็คิดได้งั้นรึ?”
“หลิงอวี๋พูดถูก แผนซับซ้อนซ่อนเงื่อนนี้ ไม่ใช่คนอย่างพ่อบ้านฟั่นจะออกอุบายรัดกุมได้เด็ดขาด!”
เซียวหลินเทียนกล่าวอย่างลึกซึ้งตราตรึงนาน
“ชิวเหวินซวงดูแลเรือนชั้นในมานานเพียงนี้ ตาที่นางพูด นางถือว่าพวกนางรับใช้เป็นพี่น้อง พวกเฉี่ยวเหลียนเฉี่ยวชุนโดนพ่อบ้านฟั่นลวนลาม นางจะไม่รู้เรื่องเลยจริง ๆ หรือ?”
เอ่อ…
ลู่หนานลองคิดก็รู้สึกว่าเป็นไปไม่ได้
“ครั้นหลิงอวี๋โดนตีครานั้น เคยพูดประโยคหนึ่ง… พวกเจ้ายังจำได้หรือไม่?” เซียวหลินเทียนเอ่ยถาม
จ้าวซวนมิได้อยู่ตำหนักอ๋องในครานั้น พลันมองทางลู่หนานทันควัน
ลู่หนานหวนนึกเหตุการณ์ครานั้นครู่หนึ่งพลางตอบว่า
“ท่านอ๋อง กระหม่อมนึกออกแล้วพ่ะย่ะค่ะ! พระชายาด่าชิวเฮ่า ใช่ที่หมายตีนางให้ตายหรือไม่? ช่วยให้ท่านสมหวังกับชิวเหวินซวง...”
“ชิวเฮ่ากับชิวเหวินซวงกล่าวว่าพระชายาพูดจาซี้ซั้ว… ทว่าตอนนี้ลองคิดดูแล้ว หรือว่าพระชายาพูดถูกแล้วพ่ะย่ะค่ะ!”
“ชิวเหวินซวงอาจอยากออกเรือนกับท่านจริง ๆ นั่งตำแหน่งพระชายาอ๋องอี้! จึงวางแผนใส่ไคล้พระชายาทำให้ท่านรังเกียจนางยิ่งขึ้น!”
ลู่หนานตัวสั่นเทา นึกถึงฝ่ามือนั้นที่ชิวเฮ่าซุ่มโจมตีด้านหลังหลิงอวี๋ นั่นคือการใช้สุดกำลังจนทำหลอดเลือดหัวใจของหลิงอวี๋ฉีกขาด!
โชคดีที่พระชายาดวงแข็งรอดมาได้ มิฉะนั้นสองพี่สองชิวเฮ่าก็บรรลุเป้าหมายเสียแล้ว
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา
ขอบคุณนะที่ลงเพิ่ม กำลังสนุกมาก...
คนเขียนกลับมาก๊อนนนน🥹 ทางนี่ใจจะขาดแล้วฮะ...
รอสนุกมาก...
รอ........
จะมีแบบรูปเล่มออกมาเมื่อไหร่คะ...
หยุดอัพอีกแล้ว 😭...
รออัพตอนใหม่นะคะ...
ต่อๆ รอออ...
รอนะคะ...
จะมีตอนต่อไปให้อ่านใหมคะ กำลังฟินเลย...