ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1724

จ้าวหรุ่ยหรุ่ยยิ่งคิดก็ยิ่งตื่นเต้น แทบรอมิไหวที่จะทำสิ่งนั้นกับเฉียวเค่อในรถม้า

แต่นางมิกล้า ตอนนี้ตนไม่มีการบำเพ็ญตนใด ๆ มิสามารถควบคุมเฉียวเค่อได้เลย

หากเรื่องเป็นไปจนถึงครึ่งทางแล้วเฉียวเค่อรู้ตัว เช่นนั้นเขาจะต้องสังหารตนแน่!

หานเหมยได้ยินเสียงเย้าแหย่ของทั้งสองคนก็อายจนหน้าแดง หายใจลำบากโดยมิรู้ตัว

เฉียวเค่อได้ยินก่อน จึงผลักจ้าวหรุ่ยหรุ่ยออก แล้วขยิบตาให้จ้าวหรุ่ยหรุ่ย

จ้าวหรุ่ยหรุ่ยก็ได้สติทันที มองหานเหมยแล้วกลอกตาพลางเอ่ย “ศิษย์พี่ คืนนี้เราหาที่พักผ่อนกันเถิด ข้าต้องอาบน้ำ!”

เฉียวเค่อเข้าใจทันที จึงเอ่ย “ด้านล่างวังเทพมีชนเผ่าหนึ่ง เราไปพักค้างคืนที่นั่นสักคืนได้!”

จ้าวหรุ่ยหรุ่ยมีความคิดชั่วร้ายอยู่ในใจ ไหนเลยจะอยากไปสถานที่ที่มีคนพลุกพล่านและให้คนมากมายเห็นตนอยู่กับเฉียวเค่อ!

“มิต้องหรอก เจ้าบอกว่าเซียวหลินเทียนกับตระกูลเย่กำลังไล่ตามเจ้าอยู่มิใช่หรือ? ข้ามิอยากให้เจ้าตกอยู่ในอันตราย ซ่อนตัวไว้ก่อนเถิด!”

“ให้คนรับใช้ของท่านไปซื้ออาหารมา แล้วเรานอนในป่ากัน!”

จ้าวหรุ่ยหรุ่ยพูดแล้วขยิบตาให้เฉียวเค่อ

เฉียวเค่อถูกจ้าวหรุ่ยหรุ่ยทำให้หลงใหลจนมิเป็นตัวเอง เพื่อจะทำให้สาวงามพอใจ นางพูดอะไรก็ว่าตามนั้น

เฉียวเค่อให้คนรับใช้ที่บังคับรถม้าขับรถม้าเข้าไปในป่า ที่ในป่ามีแม่น้ำอยู่และน้ำไหลเชี่ยวมาก

จ้าวหรุ่ยหรุ่ยพาหานเหมยไปล้างตัวที่ริมลำธาร

หานเหมยนึกถึงหลิงอวี๋ จึงเอ่ย “คุณหนู มีคนอยู่กับท่านแล้ว เช่นนั้นข้าจะไปตามหาพี่หญิงของข้าแล้ว!”

หลิงอวี๋จะเป็นหรือตามก็มิรู้ หานเหมยคิดเพียงจะไปตามหาหลิงอวี๋

“อืม ไปเถิด ระวังตัวด้วย!”

จ้าวหรุ่ยหรุ่ยเอ่ยอย่างใจกว้าง

เมื่อเห็นว่าจ้าวหรุ่ยหรุ่ยตกลง หานเหมยก็หันหลังจากไปอย่างมีความสุข

จ้าวหรุ่ยหรุ่ยชักมีดออกมา แล้วกระโจนจากด้านหลังไปแทงเข้าที่หลังของหานเหมย

นางต้องสังหารเฉียวเค่อชิงการบำเพ็ญตนของเขา นางไม่มีวันปล่อยให้ใครมีชีวิตอยู่ทำให้นางเสียเรื่องแน่

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน