ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 178

จู่ ๆ เรือนบุหงาก็มีหลิงซวนเพิ่มเข้ามา เรื่องการขยายเรือนจึงถูกบีบว่าต้องทำทันที

เมื่อหลี่ต้าหนิวพาคนมาในวันรุ่งขึ้น หลิงอวี๋ก็คิดแล้วตรงไปหาเซียวหลินเทียน คิดว่าจะย้ายคนในเรือนบุหงาไปเรือนที่ว่างอยู่ก่อน รอให้การก่อสร้างเสร็จแล้วแล้วค่อยย้ายพวกเขากลับมา

ทันทีที่จ้าวซวนเห็นหลิงอวี๋มา เขาก็พาเข้าไปในห้องตำราด้วยรอยยิ้ม พลางเอ่ยอย่างกระตือรือร้น "ท่านอ๋องอยู่ขอรับ เชิญพระชายาขอรับ!"

หลิงอวี๋ก็ไม่เกรงใจ พอเดินเข้าไปเห็นเซียวหลินเทียนนั่งอยู่ที่โต๊ะหนังสือ นางก็บอกความตั้งใจของนางไปตรง ๆ

ทันทีที่เซียวหลินเทียนได้ยินก็เอ่ยออกมา "เรือนบุหงาไม่เหมาะสำหรับการอยู่อาศัยจริง ๆ! ตำหนักนี้มีเรือนว่างอยู่มากมาย เจ้าชอบเรือนไหนก็ย้ายไปอยู่ได้เลย! ไม่ต้องย้ายกลับมาอีกหรอก!"

หลิงอวี๋ส่ายหน้าพลางเอ่ย "หม่อมฉันชอบเรือนบุหงามาก ปรับปรุงใหม่เสียหน่อยก็จะเป็นเรือนใหม่แล้ว! หม่อมฉันเป็นคนที่เชิญทุกคนมาอยู่ หากท่านไม่ว่าอะไรหม่อมฉันจะเลือกเรือนหอมหมื่นลี้อยู่ใกล้กับเรือนบุหงามากที่สุดแล้วกัน!"

“ข้าไม่ว่าอะไรหรอก!” เซียวหลินเทียนพยักหน้า

หลิงอวี๋หันหลังจากไปอย่างมีความสุข

“หลิงอวี๋… ข้ายังมีเรื่องจะพูดอีก!”

เซียวหลินเทียนกระแอมเบา ๆ หลุบตาลง พลางเอ่ยอย่างเกร็ง ๆ

“ตำรับโอสถที่เจ้าจัดมาให้ข้า ข้ากินแล้ว! ผลที่ได้… ดีมาก!”

หลิงอวี๋ลืมเรื่องนี้ไปแล้ว พอเซียวหลินเทียนเตือนถึงนึกขึ้นมาได้ จึงเอ่ยขึ้นทันที "เช่นนั้นก็ดีเลย! ยินดีด้วย!"

หน้าของเซียวหลินเทียนแดงขึ้นเล็กน้อย เขาหายใจเข้าลึก ๆ แล้วจึงเอ่ย "หลิงอวี๋ ขาของข้ามีความรู้สึกแล้ว!"

“เจ้าบอกว่าเจ้ารักษาขาของข้าได้ จริงหรือไม่?”

ทันทีที่หลิงอวี๋ได้ยิน ก็หันกลับมาอย่างประหลาดใจพลางเอ่ยถาม "จริงหรือ?"

“อืม! ตอนที่เจ้าเย็บแผลให้ข้า ข้าก็รู้สึกได้ รู้สึกเสียวเล็กน้อย ตอนนั้นข้ายังคิดว่าคิดไปเองเลย!”

เซียวหลินเทียนพูดอย่างหนักแน่น "ตำรับโอสถที่เจ้าจัดให้ข้า มีปฏิกิริยาตอบสนองก่อนที่ข้าจะกินครบสามขนาดเสียอีก..."

ตอนเซียวหลินเทียนพูดประโยคสุดท้ายหน้าก็แดงขึ้นมา

แต่หลิงอวี๋พูดถูก การปิดบังอาการและหลีกเลี่ยงการรักษาทางการแพทย์ถือเป็นข้อห้าม ความจริงเป็นเช่นไร แม้ว่าจะเป็นเรื่องยากที่จะบอกเขาก็ไม่สามารถปิดบังหลิงอวี๋ได้

“ดังนั้น เมื่อเช้านี้ข้าก็เลยเอาเข็มแทงตัวเอง มันรู้สึกได้จริง ๆ!”

“ให้หม่อมฉันตรวจท่านหน่อย! ขาของท่านมีปฏิกิริยาตอบสนองก่อนที่จะกินยาครบสามขนาด เช่นนั้นก็พิสูจน์ได้ว่าขาของท่านไม่ได้รักษายากอย่างที่หม่อมฉันคิด!”

หลิงอวี๋รู้สึกตื่นเต้นขึ้นมา นางนั่งยอง ๆ ลงไปจะตรวจดูขาของเซียวหลินเทียน

"เดี๋ยวก่อน!"

เซียวหลินเทียนเอ่ยเสียงดัง "จ้าวซวน!"

จ้าวซวนรีบวิ่งเข้าไป พลางเอ่ยถาม "ท่านอ๋อง มีเรื่องอันใดจะรับสั่งพ่ะย่ะค่ะ?"