ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1807

หัวใจของเซียวหลินเทียนนั้นตื่นเต้นเสียจนแทบจะกระโดดออกมาแล้ว

ในขณะที่เขากำลังครุ่นคิดอยู่ว่ากระบี่คุนอู๋เล่มนี้จะดูดเลือดของตนไปอีกเท่าไร เขาก็ได้ยินเสียงคนพูดมาจากไกล ๆ

“ขันทีโม่ เจ้ารู้สึกได้หรือไม่? ที่นี่มีคลื่นพลังวิญญาณ หรือว่าท่านสี่จะอยู่ข้างหน้านี้?”

นั่นเสียงของเก๋อเฟิ่งฉิง!

เซียวหลินเทียนมองที่กระบี่คนอู๋ ของวิเศษเช่นนี้จะให้เก๋อเฟิ่งฉิงรู้เรื่องมิได้

เซียวหลินเทียนจับด้ามกระบี่คุนอู๋เอาไว้แน่น จากนั้นก็ออกแรงทั้งหมดชักกระบี่ออกมา...

วินาทีต่อมา เซียวหลินเทียนก็หงายหลังลงไปที่พื้นเนื่องด้วยออกแรงมากไป

ส่วนกระบี่คุนอู๋ก็ถูกเขาชักออกมาได้อย่างสบาย ๆ

ดวงตาที่ตื่นเต้นของเซียวหลินเทียนนิ่งค้างไป กระบี่คุนอู๋ยอมรับเขาแล้ว!

มหาวัตถุศักดิ์สิทธิ์นับพันปีชิ้นนี้ยอมรับเขาเป็นเจ้านายแล้ว!

“ท่านสี่? ใช่ท่านหรือไม่?”

เสียงของเก๋อเฟิ่งฉิงใกล้เข้ามาเรื่อย ๆ แล้ว

เซียวหลินเทียนรีบลุกขึ้นยืนแล้วเก็บกระบี่คุนอู๋ไว้ในแหวนพระสุเมรุ ขณะที่เขากำลังคิดจะไปหาพวกเก๋อเฟิ่งฉิง สายตาของเขาก็เหลือบไปเห็นว่า ก้อนน้ำแข็งที่ฝั่งกระบี่คุนอู๋เอาไว้เมื่อครู่นั้นแตกออกเป็นชิ้น ๆ แล้ว

ส่วนก้อนน้ำแข็งที่สุกใสแวววาวเหล่านั้น บัดนี้ข้างบนนั้นสะอาดเอี่ยม ไม่มีรอยเลือดอยู่เลยแม้แต่น้อย

เช่นนั้นก็มิจำเป็นต้องหลบซ่อนแล้ว

“ข้าอยู่นี่… ข้าได้รับบาดเจ็บ กำลังจัดการกับบาดแผลอยู่!”

เซียวหลินเทียนฉีกผ้าออกเป็นชิ้น ๆ และจะนำไปพันมือเอาไว้ แต่เมื่อแบมือดูก็ทำให้เซียวหลินเทียนตกตะลึงไป

เขาเห็นว่าบาดแผลเมื่อครู่นั้นเป็นรอยแผลเป็นไปแล้ว อีกทั้งรอยแผลเป็นยาว ๆ นั้นก็มิคล้ายเพิ่งจะถูกกรีดไปเลย

นี่คือพลังเทพของกระบี่คุนอู๋!

เซียวหลินเทียนอยากจะหัวเราะออกมาในทันที ในชั่วพริบตานี้เขารู้สึกขอบคุณแผนการร้ายที่ตระกูลเฉียววางเอาไว้มาก ๆ มิฉะนั้นตนก็คงจะพลาดกระบี่คุนอู๋ไปแล้ว!