ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1816

หลิงอวี๋มิรู้ตัวว่ามีอันตรายกำลังใกล้เข้ามา นางเอาแต่จ้องมองจ้าวหรุ่ยหรุ่ย และเมื่อเห็นว่านางเข้ามาใกล้ตน ก็ถอยหลังไปหลายก้าวตามสัญชาตญาณ จากนั้นก็เอ่ยถามออกไป

“คุณหนูจ้าว ท่านบอกข้ามาตามตรงเถิดว่าพวกเราไปถึงที่ภูเขาหิมะนั้นได้อย่างไร?”

หลิงอวี๋นึกถึงสิ่งที่หวงฝู่หลินพูดกับตนว่า ตันเถียนของตนถูกคนผนึกเอาไว้

หรือว่าคนผู้นั้นจะเป็นจ้าวหรุ่ยหรุ่ย?

ช่วงสองสามวันมานี้หลิงอวี๋เป็นกังวลว่า เด็กในท้องจะเจริญเติบโตได้อย่างราบรื่นหรือไม่ และจะเกิดมาพิการหรือไม่

หากพิสูจน์แล้วว่า จ้าวหรุ่ยหรุ่ยทำร้ายลูกของตน นางจะต้องสังหารจ้าวหรุ่ยหรุ่ยอย่างแน่นอน!

“ข้าก็บอกเจ้าไปแล้วมิใช่หรือ? พวกเราเจอพวกค้ามนุษย์ แล้วพวกเขาก็พาเราไปที่ภูเขาหิมะ!”

เมื่อจ้าวหรุ่ยหรุ่ยเห็นว่าหลิงอวี๋กำลังระแวงตนอยู่ นางก็รู้สึกวิตกกังวลขึ้นมาเล็กน้อย หรือว่าหลิงอวี๋จะจำบางเรื่องขึ้นมาได้แล้ว?

ตอนนั้นพลังที่ตันเถียนของนางกำลังจะสลายไป นางจึงมิแน่ใจว่าผนึกที่ตนทำไว้กับหลิงอวี๋นั้นตรงทุกตำแหน่งหรือไม่

“เจ้าโกหก ภูเขาหิมะมีการป้องกันหนาแน่นนัก อีกทั้งยังมีค่ายกลที่สามารถกักขังผู้คนไว้ได้เป็นจำนวนมาก พวกค้ามนุษย์ไม่มีทางที่จะเข้าไปได้แน่!”

หลิงอวี๋ตะคอกออกมาด้วยความโกรธ “ที่ร่างกายของข้าถูกคนผนึกเอาไว้ เป็นฝีมือท่านใช่หรือไม่?”

เมื่อจ้าวหรุ่ยหรุ่ยได้ยินดังนั้นสีหน้าก็เปลี่ยนไปทันที จากนั้นนางก็มิรีรอรีบพลิกลูกแก้ววิญญาณแล้วโยนมันออกไป

ในเวลาเดียวกันนั้น จ้าวหรุ่ยหรุ่ยก็กระโจนเข้าใส่หลิงอวี๋

ตอนนี้หลิงอวี๋ไม่มีวรยุทธ์อยู่แม้แต่น้อย จึงหลบมิพ้นฝ่ามือของจ้าวหรุ่ยหรุ่ย ดังนั้นจึงถูกจ้าวหรุ่ยหรุ่ยจับแขนนางไว้แน่น

ภายในห้องสว่างขึ้นทันที จากนั้นวงแหวนแสงหลากสีก็ลอยอยู่กลางอากาศ แสงนั้นทิ่มแทงสายตามากเสียจนหลิงอวี๋มองเห็นอะไรมิชัดเจน

นางรู้สึกได้ว่า จ้าวหรุ่ยหรุ่ยกำลังลากตนไปข้างหน้า ดังนั้นนางจึงดิ้นรนต่อต้าน

ในวงแหวนนั้นจะต้องมิใช่เรื่องดีแน่ ๆ นางจะเข้าไปมิได้

แต่นางหรือจะเป็นคู่ต่อสู้ของจ้าวหรุ่ยหรุ่ยได้ นางจึงมิอาจหลุดพ้น แล้วถูกจ้าวหรุ่ยหรุ่ยลากเข้าไปในวงแหวนอย่างบีบบังคับ

“หรุ่ยหรุ่ย...”

ป้าวซวนที่เพิ่งคุยกับแม่นมเฝิงเสร็จแล้วเดินเข้ามา เมื่อเห็นว่าแสงในห้องสว่างจ้าเช่นนี้ นางก็รู้สึกว่ามิปกติ ดังนั้นนางจึงวิ่งเข้าไป

เมื่อผลักประตูเปิดออก ป้าวซวนก็มองแสงหลากสีนั้นอย่างประหลาดใจ