ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 183

“ฟื้นแล้ว! ท่านอ๋องเฉินไม่เป็นไรแล้ว! ข้าก็บอกแล้วว่าวิชาแพทย์ลูกเถ้าแก่ของเราเหนือชั้น ไม่มีคนเทียบได้...”

เมื่อหมอหลี่เห็นก็ร้องขึ้นอย่างลิงโลด

ทว่าหมอหลี่ยังไม่ทันเอ่ยจบ ท่านอ๋องเฉินก็พ่นโลหิตดำออกจากปากคำโต ร่างกายสั่นเทิ้ม สองขาชักกระตุก

ผ่านไปไม่นาน สองขาท่านอ๋องเฉินถีบเหยียดตึง ขาดใจเสียแล้ว…

หมอหลี่เห็นก็ตะลึงตาค้างฉับพลัน นะ… นี่…

เฉิงตงตกใจจนอ้าปากตาค้างเหมือนกัน

เขาก้าวไปข้างหน้าตรวจลมหายใจของท่านอ๋องเฉิน จากนั้นค้นพบว่าหยุดหายใจแล้วพลันคุกเข่าลงพื้นดัง ‘ตุ้บ’ เอ่ยอย่างแตกสลายว่า

“เกิดอะไรขึ้น… มิใช่เอ่ยว่าสามารถช่วยท่านอ๋องของเราได้หรือ… เหตุใดเป็นเช่นนี้...”

เมื่อจางเจ๋อเห็นแล้วจิตใจก็ลุกลนเช่นกัน หลังจากเขาทำเป็นนิ่งสงบชักเข็มออกพลางถอนหายใจต่อเฉิงตง

“สายเกินไป เมื่อครู่หากข้าฝังเข็มเร็วกว่าหน่อยยังมีทางรอดได้ แต่ถูกสตรีผู้นั้นทำเสียเวลาจึงพลาดโอกาสรักษาที่ดีที่สุด!”

“ท่านอ๋องเฉิน… สิ้นพระชนม์แล้ว! ส่งกลับเรือนเตรียมงานพระราชพิธีพระเพลิงพระบรมศพเถิด!”

“ตู้ตงหงตะลึงชั่วขณะ พลันแสดงท่าทีชี้หลิงอวี๋ร้องเรียก”

“ทั้งหมดคือความผิดนางผู้นั้น รายงานราชการจับกุมนางเสีย!”

เฉิงตงเหมือนเพิ่งตื่นจากฝัน นึกถึงสตรีสวมผ้าคลุมหน้าคนนั้นขัดขวางการรักษาของจางเจ๋อมาตลอด ท่านอ๋องเฉินจึงเสียโอกาสรักษาที่ดีที่สุดไป เขาคุมความโกรธในใจไม่ได้พลางตะโกนต่อนักการว่า

“คุมตัวนางส่งไปศาลาว่าการนครหลวง! ข้าจะให้นางชดใช้ให้ท่านอ๋องข้าด้วยชีวิต!”

นักการข้าง ๆ หลิงอวี๋กำลังไปคุมตัวหลิงอวี๋ แต่นางพุ่งก้าวไปข้างหน้าเร็วรี่ ตะโกนใส่เฉิงตงอย่างขุ่นเคือง

“เจ้าหุบปาก! เมื่อครู่ข้าพูดว่าไม่อาจฝังร่องเหนือปากได้มิใช่รึ? เจ้าเชิญหมอเถื่อนมารักษาคนพลาดเอง ยังมีหน้ามาโทษข้าอีก!”

หลิงอวี๋ถลึงตาใส่เฉิงตงอย่างโหดร้ายพลางต่อว่า

“ท่านอ๋องเฉินยังไม่สิ้นพระชนม์! ตอนนี้ฟังข้าซะ ท่านอ๋องเฉินยังมีทางรอด มิเช่นนั้นเจ้าจะต้องเป็นผู้รับผิดชอบการสิ้นพระชนม์ของท่านอ๋อง!”

เฉิงตงโดนหลิงอวี๋ด่าจนอ้าปากค้าง ไม่รอให้เขาตอบโต้ หลิงอวี๋ก็ผลักจางเจ๋อไปด้านข้างแล้วพลางคุกเข่าลงข้างท่านอ๋องเฉิน

“เฉิงตงกับเฉิงหมิงมานี่ พวกเจ้าสองคนกดแขนของท่านอ๋องไว้คนละข้าง!”

“เวลาครึ่งก้านธูป ข้าจะคืนชีวิตท่านอ๋องของพวกเจ้า!”

เฉิงตงได้ยินว่าท่านอ๋องเฉินยังมีทางรอด ไฉนจะยังมีความลังเลอีก รีบเรียกเฉิงหมิงมากดแขนของชายชราไว้คนละข้าง

จางเจ๋อเห็นแล้วก็ด่าด้วยความโกรธ “เฉิงตง เจ้าฟังคำพูดเหลวไหลของนางผู้นี้ได้เยี่ยงไร!”

“ข้าช่วยคนมิได้ นางผู้หญิงประเภทนี้ไม่เคยเรียนวิชาแพทย์มาก่อน เจ้าก็กล้าปล่อยให้นางทรมานท่านอ๋องเฉิน?”

“หุบปาก!”

หลิงอวี๋ตะคอกใส่จางเจ๋อดังลั่น

“เจ้าช่วยคนมิได้เอง ยังจะไม่ยอมให้คนอื่นช่วยรึ? เจ้าไสหัวไปดูอยู่ข้าง ๆ วันนี้ข้าจะทำให้เจ้าเลื่อมใสอย่างสุดใจให้ดู!”

เดิมทีหลิงอวี๋มิใช่คนไม่ฟังเหตุผล แต่วันนี้นางโมโหจางเจ๋อจริง ๆ

คนผู้นี้วิชาแพทย์ไม่ล้ำก็ช่าง แต่เตือนก็ไม่ฟังคิดเองเออเองอยู่ได้!

หลิงอวี๋กำลังมีความโกรธเต็มท้องไร้ที่ระบาย จางเจ๋อเสนอตัวมาเอง ถ้านางยังข่มไว้ก็จะไม่ลำบากตัวเองรึ?

ไม่รอจางเจ๋อโต้แย้ง หลิงอวี๋หยิบเข็มเงินของตนออกมาแทงเข้าที่คอแล้วแขนของท่านอ๋องเฉิงอย่างรวดเร็ว…

เฉิงตงกับเฉิงหมิงรีบย้ายไปกดขาอีกหน

ฝังเข็มเงินลงสองแถว รอประเดี๋ยวเดียว หลิงอวี๋ดึงเข็มออกจากขาส่วนล่าง

เพิ่งถึงต้นขา ท่านอ๋องเฉินก็ลืมตาขึ้น เริ่มไอเป็นเลือด โลหิตดำพุ่งทะลักออกสายหนึ่ง ทำให้คนที่ล้อมดูต่างเห็นแล้วกลัวจนใจเร็วรัว

ไอเช่นนี้ สำรอกเลือดเยอะขนาดนี้ ยังมีชีวิตหรือไม่?

ในที่สุดจางเจ๋อคว้าโอกาส ยิ้มหยันกล่าวคำ

“ดูเถอะ ข้าก็พูดแล้วว่านางก่อเรื่องวุ่น พวกเจ้ากลับปล่อยนางทรมานท่านอ๋องเฉิน คราวนี้ท่านอ๋องเฉินได้สิ้นพระชนม์จริง ๆ แน่!”

ท่านอ๋องเฉินไอสักพัก สองตาปิดลงพลางหมดสติไป

บนหน้าเขาไร้สีเลือด ขาวซีดดุจกระดาษ

เฉิงตงกับเฉิงหมิงเห็นแม่นางหลิงชักเข็มเงินออก นานท่านของตนก็ไม่ไหวติงเหมือนกัน

ทั้งสองลอบมองหน้ากัน เดิมทีหัวใจที่กอดความหวังเต็มเปี่ยมก็ดิ่งลงอย่างว่างเปล่า

“รายงานราชการเสีย! หญิงผู้นี้ฆ่าท่านอ๋องเฉิน ต้องแจ้งราชการจับกุมนางอย่างเด็ดขาด!”

ตู้ตงหงมองอย่างอกสั่นขวัญแขวนมาตลอด ครั้นเห็นเหตุการณ์ก็ตะโกนลั่นขึ้น

จางเจ๋อรุนหมอหลี่เล็กน้อย เขาก็มีปฏิกิริยาตอบกลับเช่นกัน พลางร้องเรียก

“รายงานราชการ! น้องเล็กเฉิงเจ้ารีบแจ้งราชการเร็ว! เดิมทีลูกเถ้าแก่ของเราช่วยท่านอ๋องเฉินไว้ได้ เป็นหญิงผู้นี้ทำเสียเวลารักษาให้รอด!”

“เป็นนางฆ่าท่านอ๋องเฉิน! รีบแจ้งราชการจับกุมนาง! ให้นางชดใช้ท่านอ๋องเฉินด้วยชีวิต!”