ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1870

เซียวหลินเทียนฟังแล้วก็ทั้งโกรธทั้งโมโห ก่อนหน้านี้ที่หานเหมยบอกมิได้ละเอียดถึงเพียงนี้ และหานเหมยก็มิเคยบอกด้วยว่าใบหน้าของหลิงอวี๋ถูกจ้าวหรุ่ยหรุ่ยกรีดจนเป็นแผล

ความทรงจำของหานเหมยสูญหายไปบางส่วน ซึ่งนี่ก็คือผลกระทบที่ได้มาจากการถูกผนึก ดังนั้นจะโทษหานเหมยก็มิได้

เมื่อได้ยินว่าหลิงอวี๋สูญเสียวรยุทธ์ไป ทั้งยังถูกเสวี่ยเหมยกลั่นแกล้งอีก เซียวหลินเทียนก็คิดเพียงอยากจะแทงเสวี่ยเหมยและลิ่งหูหลินผู้นั้นให้ตายไปเสีย

ส่วนเรื่องที่หวงฝู่หลินรับหลิงอวี๋เป็นน้องสาวบุญธรรมนั้น เซียวหลินเทียนมิได้คิดเป็นจริงเป็นจังอะไร เขาหรือจะมิรู้ว่าหวงฝู่หลินไม่มีทางรับหลิงอวี๋เป็นน้องสาวบุญธรรมจริง ๆ หรอก

“ท่านเจ้าวังของเราให้ป้าวเฉิงไปตามหาหลิงอวี๋ เพราะต้องการจะขอตำรับยาที่นางมีอยู่ในมือ มิใช่เพราะต้องการจะทำให้นางลำบาก!”

ปี้ซงอธิบายทุกสิ่งออกมาอย่างชัดเจน

แม้ว่าเซียวหลินเทียนจะรู้สึกว่าเขาไม่มีทางพูดความจริงออกมาทั้งหมด แต่ก็ยังเชื่อไปกว่าครึ่งอยู่ดี

หลังจากครุ่นคิดดูแล้ว เซียวหลินเทียนก็รู้สึกว่า ในเมื่อหวงฝู่หมิงจูถูกเสวี่ยเหมยจับตัวไป และเสวี่ยเหมยก็เป็นผู้ร้ายที่ลักพาตัวหลิงอวี๋ไปด้วย เช่นนั้นการใช้กำลังคนของตำหนักปีกเงินช่วยหวงฝู่หลินตามหาหวงฝู่หมิงจู ก็ถือว่าเป็นการได้ประโยชน์ทั้งสองทางเช่นกัน

เซียวหลินเทียนมิใช่คนที่ใจกว้างถึงเพียงนั้นหรอก เขาแค่คิดว่าในเมื่อทั้งสองฝ่ายมีศัตรูคนเดียวกัน ก็สามารถร่วมแรงร่วมใจกันจัดการกับศัตรูได้ชั่วคราว

ส่วนเรื่องในภายภาคหน้า หากเขาหาหลิงอวี๋พบ และยืนยันได้ว่าหวงฝู่หลินเคยทำให้หลิงอวี๋ลำบากจริง เขาก็จะไม่มีทางปรานีหวงฝู่หลินเป็นอันขาด

“เจ้าวังหวงฝู่ ในเมื่อข้าได้รับช่วงต่อตำหนักปีกเงินแล้ว เช่นนั้นเรื่องที่ท่านขอร้องให้อาจารย์ข้าช่วยตามหาเจ้าวังน้อยนั้น ข้าจะรับไว้เอง!”

เรื่องนี้เซียวหลินเทียนถือว่าเป็นการตอบแทนบุญคุณหวงฝู่หลินแทนอาจารย์ของตน เพราะหากมิใช่เพื่อช่วยชีวิตเหวินเหรินจิ้น หวงฝู่หลินก็คงมิถูกมหาปราชญ์ทำให้บาดเจ็บเช่นนี้

คำพูดนี้ของเซียวหลินเทียนทำให้หวงฝู่หลินมองเขาอย่างประหลาดใจ เขามิคาดคิดว่า แม้เซียวหลินเทียนจะรู้แล้วว่าหลิงอวี๋เคยถูกขังอยู่ในวังเทพ แต่ก็ยังจะยอมช่วยตนอยู่

หวงฝู่หลินย่อมมิใช่คนที่จะรับผลประโยชน์จากผู้อื่นโดยไม่มีเหตุผลอยู่แล้ว ดังนั้นเขาจึงเอ่ยออกไปเรียบ ๆ “เมื่อครู่ปี้ซงเล่าตกหล่นไปจุดหนึ่ง ข้าเองก็มีทักษะการแพทย์เช่นกัน และข้าก็เคยจับชีพจรของหลิงอวี๋ พบว่านางตั้งครรภ์ได้สองเดือนแล้ว!”

“อะไรนะ?”

เซียวหลินเทียนตกตะลึง หัวใจของเขาเกิดความรู้สึกปีติยินดีขึ้นมาทันที นั่นต้องเป็นลูกของเขาแน่นอน เขาจะได้เป็นพ่ออีกครั้งแล้วหรือ?

คราก่อนที่หลิงอวี๋ตั้งครรภ์เซียวเยวี่ย เขาเอาแต่คิดว่าเซียวเยวี่ยมิใช่ลูกแท้ ๆ ของตน เพราะว่าเขาโกรธหลิงอวี๋ อีกทั้งยังไปเชื่อข่าวลืออีก เขาจึงได้เมินเฉยและเกลียดชังเซียวเยวี่ยกับหลิงอวี๋อยู่ตลอด

แต่ครั้งนี้ เขารักหลิงอวี๋ และหลิงอวี๋ก็รักเขาเช่นกัน เด็กผู้นี้ก็เป็นผลมาจากความรักของพวกเขา!

“แต่นางอาจจะรักษาเด็กผู้นี้ไว้มิได้!”