ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1884

หลิงอวี๋ชื่นชมในความเด็ดขาดของฮูหยินเว่ยมาก คนที่มีความเด็ดขาดเช่นนี้ จะคิดสั้นปลิดชีพตนเพียงเพราะตาบอดได้อย่างไร หรือว่าลูกหาบผู้นั้นตีความหมายผิด แล้วจึงเข้าใจฮูหยินเว่ยผิดไป?

เรือเทียบท่าได้ครึ่งวันก็ต้องออกเดินทาง หลิงอวี๋จึงรีบเขียนเครื่องยาสมุนไพรที่จำเป็นแล้วให้เฉี่ยวอวี้ส่งคนไปซื้อมา

เฉี่ยวอวี้จัดให้หลิงอวี๋และผู้รอบรู้อยู่ที่ท้ายเรือตามคำสั่งของฮูหยินเว่ย เมื่อหลิงอวี๋เห็นว่ามีห้องเหลืออยู่สองห้อง นางจึงรีบบอกว่าตนกลัวว่าเวลานอนแล้วจะเสียงดัง จึงขอแยกห้องนอนกัน

เฉี่ยวอวี้คิดว่าห้องนั้นว่างอยู่แล้ว นางจึงยอม

กระทั่งเฉี่ยวอวี้ออกไป ผู้รอบรู้ก็ขยับไปตรงหน้าหลิงอวี๋แล้วเอ่ยถามออกไป “น้องอวี๋ เจ้าแน่ใจจริง ๆ หรือว่าสามารถรักษาโรคตาของฮูหยินเว่ยได้ เจ้าอย่าได้โกหกเชียว มิเช่นนั้นพวกเราได้ถูกโยนลงแม่น้ำไปเป็นอาหารปลากลางทางแน่!”

“จริงสิ!”

หลิงอวี๋เอ่ยปลอบใจเขา “ท่านวางใจเถิด ข้าไม่มีวรยุทธ์ แต่ข้ามีทักษะการแพทย์!”

“อ้าว เหตุใดเจ้ามิรีบบอกเล่า หากเจ้าบอกข้าเร็วกว่านี้ ข้าคงพาเจ้าไปรักษาดวงตาของผู้ดูแลหลัวแล้ว หากเจ้ารักษาเขาได้ พวกเราต้องได้รับรางวัลก้อนใหญ่เป็นแน่!”

ผู้ดูแลหลัว? ลุงของเก๋อฮุ่ยหนิงหรือ?

หลิงอวี๋แอบรู้สึกดีใจที่มิได้บอกผู้รอบรู้เรื่องที่ตนมีทักษะการแพทย์เร็วกว่านี้ เนื่องด้วยนางเป็นคนวางยาพิษให้ตาของผู้ดูแลหลัวบอดเอง หากนางไปรักษาให้เขา เช่นนั้นจะมิเป็นการไปมอบตัวหรอกหรือไร?

หนึ่งชั่วยามต่อมา นางรับใช้ก็ซื้อเครื่องยาสมุนไพรที่หลิงอวี๋ต้องการมาให้แล้ว พร้อมทั้งเติมเสบียงแล้วเช่นกัน จากนั้นเรือก็ออกเดินทาง

หลิงอวี๋มองท่าเรือห่างออกไปเรื่อย ๆ แล้วก็ถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก

เมื่อครู่นางกังวลว่านางรับใช้ที่ไปซื้อยาจะไปเปิดเผยเรื่องที่ตนสามารถรักษาโรคตาได้ แล้วจะเป็นการดึงดูดให้ผู้ดูแลหลัวมาหาหรือไม่ แต่ดูเหมือนว่าความกังวลของตนจะมากเกินไป

นางเลือกเครื่องยาสมุนไพรบางส่วนแล้วให้เฉี่ยวอวี้นำไปต้มเป็นยาให้ฮูหยินเว่ยกิน

ชีพจรของฮูหยินเว่ยนั้นเห็นได้ชัดว่าจิตใจของนางรู้สึกหนักอึ้ง และชี่ภายในตับก็มิไหลลื่น หลิงอวี๋จึงให้ยาขจัดการอุดตันของเส้นลมปราณแก่นางสำหรับกินสองวัน

เรือลำนี้มิใหญ่มาก ดังนั้นหากเสียงดังเล็กน้อย ต่อให้หลิงอวี๋อยู่ที่ชั้นหนึ่งก็ได้ยิน

ขณะที่หลิงอวี๋กำลังพักผ่อนอยู่ นางก็ได้ยินเสียงคนกำลังด่าทออยู่เหนือหัวตน “นางโง่ น้ำร้อนถึงเพียงนี้เจ้าคิดจะลวกข้าให้ตายรึ? ข้าต้องการน้ำอุ่น… ไปเทมาใหม่เสีย!”