ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1902

ต่งเฉิงมองหลิงอวี๋พลางพยักหน้ารัว ๆ แล้วพูดด้วยรอยยิ้มพร้อมกับลูบเคราของตัวเองว่า “สาวน้อยนางนี้รู้จักเครื่องยาสมุนไพรมากมายเช่นนี้นับว่าหายาก!”

เครื่องยาสมุนไพรเหล่านี้มิใช่สมุนไพรธรรมดาทั้งหมด นอกจากเครื่องยาสมุนไพรที่ใช้ในการกลั่นโอสถระดับต้นแล้ว ยังมีระดับกลางและระดับสูงจำนวนเล็กน้อยอีกด้วย

โดยทั่วไป ผู้เข้าสอบที่ตอบได้เจ็ดสิบถึงแปดสิบชนิดก็ถือว่ายอดเยี่ยมมากแล้ว ทว่าหลิงอวี๋สามารถตอบได้มากกว่าหนึ่งร้อยชนิด ถือว่าเป็นผู้ที่มีพรสวรรค์สูงเลยทีเดียว

เพิ่งเข้ามาก็ทำคะแนนได้ดีถึงเพียงนี้ หากนางได้เรียนอย่างเป็นระบบก็คงแซงหน้าบัณฑิตคนอื่นได้ในมิช้า

“ตึง ตึง ตึง!”

เมื่อเสียงกลองดังขึ้นสามครั้ง การสอบแข่งขันของกลุ่มนี้ก็สิ้นสุดลง

“หนึ่งร้อยยี่สิบเจ็ดคะแนน!”

กลองหยุดลงแล้ว และบนใบหน้าของศิษย์พี่หญิงก็ปรากฏรอยยิ้มขึ้นเป็นครั้งแรก นางหยิบป้ายส่งให้หลิงอวี๋พร้อมรอยยิ้ม

“การสอบแข่งขันรอบต่อไปจะจัดขึ้นในช่วงบ่าย! ความสามารถในการจำแนกเครื่องยาสมุนไพรของเจ้าดีที่สุดในรอบนี้ ทำให้ดีล่ะ!”

“ขอบคุณศิษย์พี่หญิง!”

หลิงอวี๋รับป้ายมาด้วยความตื่นเต้น พลางหันไปดูผู้เข้าสอบคนอื่น ๆ ที่กำลังมองนางด้วยสายตาแปลกประหลาด

จ้าวหรุ่ยหรุ่ยเองก็มองไปที่หลิงอวี๋อย่างเย็นชา

นางคิดว่าตนฉลาดพอ อีกทั้งนางก็ยังเคยเรียนวิชาพิษมาก่อนด้วย ดังนั้นความสามารถในการจำแนกเครื่องยาสมุนไพรจึงเหนือกว่าคนอื่นมาก นางต้องได้เป็นที่หนึ่งแน่ แต่กลับคาดมิถึงว่าจะมีสตรีหน้าตาธรรมดา ๆ คนหนึ่งแย่งตำแหน่งที่หนึ่งไปเสียแล้ว

หลิงอวี๋รู้สึกถึงสายตาอันเยือกเย็นของจ้าวหรุ่ยหรุ่ยจึงเริ่มประหม่าขึ้นมา หรือว่าจ้าวหรุ่ยหรุ่ยจะจำตนได้?

แต่แล้วจ้าวหรุ่ยหรุ่ยก็หันหน้าไปอย่างเฉยเมยและเดินออกไป

“ฮ่า ๆ นางคิดว่าตัวเองเป็นสตรีผู้มากความสามารถ แต่กลับคาดมิถึงว่าจะได้แค่ที่สองจากทั้งหมดยี่สิบคน! ขายหน้าล่ะสิ!!”

ศิษย์น้องหญิงของจ้าวหรุ่ยหรุ่ยยิ้มหยันตามหลังจ้าวหรุ่ยหรุ่ยไป จากนั้นก็เดินมาหาหลิงอวี๋แล้วยกนิ้วโป้งให้ “มิทราบว่าพี่หญิงท่านนี้มีนามว่ากระไรหรือ?”

หลิงอวี๋ยิ้มบาง ๆ “ข้านามว่าสิงอวี๋!”