ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 20

ไป่สือออกมาหลังจากที่เขาเข้าไปได้สักพักด้วยสีหน้าที่ย่ำแย่มาก

โดยไม่ทันให้เซียวหลินเทียนถาม เขารีบบอกด้วยตัวเอง "ทูลท่านอ๋อง ในยามีสารหนูอยู่พ่ะย่ะค่ะ!"

“ท่านอ๋อง ข้าสาบานต่อสวรรค์ ยาที่ข้าสั่งไม่มีสารหนูพ่ะย่ะค่ะ!”

เซียวหลินเทียนโบกมือ "เอาเถอะ ข้าเชื่อในตัวเจ้า!"

ชิวเฮ่ากลอกตาไปทางหลินผิง รีบวิ่งไปคว้ามือนางแล้วตะคอกถาม "นังบ่าวชั่ว บอกมา ทำไมถึงมีสารหนูในยาได้"

“เจ้าคิดใส่ร้ายท่านไป๋รึ?”

หลิงผิงถูกเขาบีบไหล่อย่างแรง เจ็บมากยิ่งนัก

นางรู้ว่าชิวเฮ่ากำลังเตือนนางว่าอย่าพูดเรื่องไร้สาระ!

“ท่านอ๋อง! บ่าวผิดไปแล้ว!” หลิงผิงคุกเข่าอ้อนวอน

"ข้าไม่รู้ว่าสารหนูมาจากไหน บ่าวสาบานต่อสวรรค์ บ่าวไม่มีเจตนาจะทำร้ายพระชายา!"

"แล้วสารหนูมาจากไหน?"

ชิวเฮ่าพูดด้วยความโกรธ "มันมีขาวิ่งเข้าไปเองงั้นรึ?"

หลิงผิงก้มหน้าลงและสะอื้นไห้ "บ่าวไปที่ห้องเก็บของเพื่อรับยาตามใบสั่งยาที่ท่านไป๋สั่ง ยาต้มเป็นบ่าวที่จัดการเองทั้งหมด!"

“ตอนที่บ่าวต้มยา พ่อครัวทุกคนในครัวล้วนเห็นอยู่ด้วยกันทั้งหมด บ่าวจะเอาโอกาสที่ไหนลงมือได้!”

“หลังจากต้มยาเสร็จแล้ว บ่าวและแม่นมหลี่นำมาส่งยาด้วยกัน พวกนางเป็นพยานพิสูจน์ได้ว่าบ่าวไม่ได้ทำอะไรผิด!”

แม่นมหลี่ที่ถูกหลิงอวี๋ตัดเส้นเอ็นก็เอ่ยสนับสนุนด้วย "ใช่ พวกเรายกยามาเข้ามากับหลิงผิง พวกเรานำมันมาจากห้องครัวตรงมาที่นี่โดยไม่หยุดกลางคันที่ไหน..."

“ในเมื่อไม่มีโอกาสวางยาพิษ ทำไมในยาถึงมีสารหนูได้?” ชิวเฮ่าถามด้วยความสงสัย

หลิงผิงมองไปที่เซียวหลินเทียนอย่างระมัดระวัง นางก้มหน้าลงและน้ำตาไหลลงมา

ชิวเฮ่าเริ่มหมดความอดทนและด่าว่านาง "มีอะไรจะพูดก็พูดมา! เจ้าจะร้องไห้ฟูมฟายทำไม?"

“มีเรื่องคับข้องใจอะไร ถ้าเจ้าไม่พูด ท่านอ๋องจะตัดสินให้เจ้าได้อย่างไร?”

หลิงผิงรวบรวมความกล้าของนางและตะโกนบอกไปว่า "บ่าว...บ่าวสงสัยว่าพระชายากำลังพยายามใส่ร้ายบ่าว!"

หลิงอวี๋ดูหลินผิงและชิวเฮ่าเข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ยอย่างอดทน

นางอยากจะเห็นว่าหลิงผิงจะโยนความผิดใคร!

"ท่านอ๋อง...แต่เดิมบ่าวเป็นสาวใช้ของพระชายา! ไม่ใช่ท่านอ๋องเคยบอกหรอกหรือว่า พระชายาแอบขายสมบัติที่เป็นมรดกของท่านอ๋องอย่างลับ ๆ พวกเราทุกคนจะขายตัวเพื่อชำระหนี้ให้จวน และกลายเป็นคนรับใช้ของจวนนี้?”

หลินผิงพูดจาอย่างน่าสงสารว่า "พระชายาเกลียดข้าเพราะเหตุนี้ ที่ว่าข้าทรยศนาง! นั่นเป็นเหตุผลที่นางใส่ร้ายข้า!"

เหตุผลลงตัวเหมาะเจาะ!

ชิวเฮ่าแอบชื่นชม และเบาใจไปมากนัก!

“พระชายา ท่านมีอะไรจะกล่าวบ้าง” ชิวเฮ่ามองไปที่หลิงอวี๋อย่างอิ่มเอมใจ

หลิงอวี๋อยากจะปรบมือให้กับหลินผิง สาวใช้คนนี้ฉลาดมาก นางสามารถออกอุบายดังกล่าวได้ในเวลาเพียงครู่เดียว!

ไม่น่าแปลกใจเลยที่หลิงอวี๋มักจะถูกนางหลอกได้บ่อยครั้ง ทักษะการพูดนี้ช่างลึกซึ้งจริง ๆ!

หลิงอวี๋ยิ้ม มองไปที่ปิ่นรูปนกกระเรียนบนหัวของหลิงผิง หัวใจของนางเต้นไม่เป็นจังหวะ...

จากความทรงจำของนาง นางรู้ว่ามันเป็นมรดกของดูต่างหน้าของแม่ของนาง หลานฮุ่ยจวน

ย้อนกลับไปตอนที่ท่านโฮ่วเตรียมสินสอดสำหรับหลิงอวี๋ เขามอบทรัพย์สินส่วนใหญ่ของหลานฮุ่ยจวนให้กับนาง!

ปิ่นเล่มนี้ก็เป็นหนึ่งในนั้น...ปิ่นรูปนกกระเรียนประดับมุก!