ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 204

แม่ทัพเฉินโบกมือ แล้วเหล่านักการก็หยุด

“ให้ตาย… เจ็บจะตายอยู่แล้วโว้...”

หวงหยาเจ็บปวดจนหน้าบิดเบี้ยว น้ำหูน้ำตาไหลออกมาหมด

เขาคลานไปบนพื้น เห็นใบหน้าเคร่งขรึมของแม่ทัพเฉิน ก็ไม่กล้าพูดคำหยาบออกมา

“ใต้เท้าเฉิน หมอหลี่จากโรงหุยชุนเป็นคนสั่งข้า!”

“เขาให้เงินข้าห้าสิบตำลึง ให้ข้าหาคนสองสามคนมาก่อปัญหาที่โรงเหยียนหลิง!”

“ยาพิษนั้นหมอหลี่ก็เป็นคนให้มาด้วย!”

หลังจากทนทุกข์ทรมานจากการลงโทษมามากพอแล้ว หวงหยาก็สารภาพทุกอย่างออกมาในคราวเดียว

“หมอหลี่ ข้าขอโทษ… แม้ว่าท่านจะสัญญาว่าจะให้ข้าเพิ่มอีกห้าร้อยตำลึง แต่ข้าเกรงว่าถึงมีเงินแต่ก็คงไม่มีชีวิตให้ได้ใช้เงินแล้ว!”

หวงหยาไม่เพียงแต่รู้สึกเจ็บปวดทั่วร่างกาย แต่เมื่อนึกถึงเงินห้าร้อยตำลึงที่เขาสูญเสียไป เขาก็ยังรู้สึกเจ็บปวดใจด้วย

หวงหยากลัวว่าหมอหลี่จะโต้แย้งเหมือนจางเจ๋อ แล้วโยนความผิดนั้นให้กับตนเอง จึงชี้ไปที่เหล่าพี่น้องของเขาพลางตะโกน

“ใต้เท้าเฉิน สิ่งที่ข้าบอกเป็นเรื่องจริงทั้งหมด ตอนที่หมอหลี่ไปหาข้า พี่น้องเหล่านี้ก็อยู่ที่นั่นด้วย! พวกเขาเป็นพยานให้ข้าได้!”

พี่น้องเหล่านั้นเห็นว่าเจ้านายของตนถูกทุบตีจนเนื้อตัวเต็มไปด้วยแผลเหวอะหวะ

อีกทั้งข้าง ๆ นั้นยังมีพี่น้องคนหนึ่งที่ถูกท่านอ๋องอี้ทุบตีจนตายนอนอยู่ตรงนั้นอีก!

พวกเขากลัวว่าจะมีชะตากรรมเดียวกัน มีหรือจะกล้าขัดขืนอีก?

พวกเขาต่างก็ตกใจมากจนเหงื่อไหล พากันคุกเข่าขอความเมตตา

“ใต้เท้าเฉิน หมอหลี่เป็นคนสั่งให้พวกเรามาก่อปัญหาจริง ๆ ขอรับ!”

“ใต้เท้าเฉิน หากหมอหลี่มิได้ให้ผลประโยชน์แก่พวกเรา พวกเรามิได้มีความโกรธแค้นอะไรกับโรงเหยียนหลิง ไม่มีประโยชน์อันใดแล้วเหตุใดเราจะต้องมาก่อปัญหาด้วยขอรับ!”

คำพูดนี้ทุกคนต่างก็เชื่อกัน พวกอันธพาลก็เป็นคนเช่นกัน หากไม่มีผลประโยชน์ อยู่ดี ๆ จะมาหาเรื่องใส่ตัวด้วยเหตุใด!

“หมอหลี่อยู่ตรงนั้นไง!”

หมอหลี่เห็นว่าสถานการณ์ไม่สู้ดี กำลังคิดจะหนี แต่ก็ถูกคนที่มายืนดูสถานการณ์ข้าง ๆ นั้นจำเขาได้เสียก่อน

หมอหลี่ถูกขวางทางเอาไว้ แล้วตะโกนบอก