ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 262

“ท่านพ่อ ข้าได้ยินว่าท่านปู่ได้รับบาดเจ็บ ข้าเป็นห่วงมากจึงตั้งใจมาเยี่ยมท่านปู่!”

หลิงอวี๋เอ่ยอย่างอดทน

“ตระกูลหลิงของเราไม่มีหญิงอกตัญญูเช่นเจ้า!”

“ท่านปู่ของเจ้าตัดสัมพันธ์กับเจ้าไปแล้ว ไม่ว่าความเป็นหรือความตายก็ไม่เกี่ยวกระไรกับเจ้า! ไสหัวไปจากที่นี่ซะ!”

หลิงเสียงเซิงไม่เคยอยากพบหลิงอวี๋

ครั้งที่แล้วในงานฉลองวันพระราชสมภพ ท่านอดีตเสนาบดีทำให้จักรพรรดิมิพอใจอย่างมากเพื่อช่วยนาง!

แม้แต่ท่านลุงก็ยังเกลียดชังหลิงอวี๋ที่ทำให้เขาต้องอับอายเรื่องของกำนัล เขาตำหนิหลิงเสียงเชิงเรื่องนี้ด้วย

ครั้นพบกันอย่าว่าแต่เอ่ยประชดเยาะเย้ยเลย ทั้งยังขู่ว่าจะทำให้หลิงเสียงเซิงสูญเสียตำแหน่งอาลักษณ์ของสำนักฮั่นหลินด้วย!

หลายวันมานี้หลิงเสียงเซิงกังวลว่าตำแหน่งของตนจะไม่ปลอดภัย

เดิมทีก็วุ่นวายใจมากพอแล้ว ไหนเลยจะรู้ว่าเมื่อครู่จะถูกองค์ชายเว่ยเซียวหลินเยี่ยนส่งคนมาเรียกตัวไปอีก

คราที่หลิงเสียงเซิงไปยังคงคิดว่า หรือองค์ชายเว่ยจะต้องการคุยกับตนเรื่องการแต่งงานให้หลิงเยี่ยนเข้าตำหนักองค์ชายเว่ยในฐานะชายารอง

ไหนเลยจะรู้ว่าองค์ชายเว่ยไม่ได้เอ่ยถึงเรื่องนี้เลย เขาเพียงเอ่ยอย่างเศร้า ๆ

“อาลักษณ์หลิง ท่านเลี้ยงบุตรีได้มีอนาคตไกลเลยหนา!”

หลิงเสียงเซิงคิดว่าองค์ชายเว่ยกำลังเอ่ยถึงหลิงเยี่ยน จึงเอ่ยด้วยรอยยิ้ม

“เยี่ยนเอ๋อร์เป็นคนที่มีอนาคตไกล เป็นเด็กดีและเชื่อฟัง…”

ไหนเลยจะรู้ว่าองค์ชายเว่ยจะเปลี่ยนเป็นเย็นชาทันที แล้วโยนถ้วยชาในมือใส่เขาอย่างโหดร้าย

“ข้าหมายถึงหลิงอวี๋!”

“อาลักษณ์หลิง ท่านรู้หรือไม่ว่าบุตรีของท่านผู้นี้ยุยงให้หลี่ว์เซียงกับเซียวหลินเทียนทำลายงานสำคัญของข้า… ทำให้ข้าสูญเสียแม่ทะ… เงินจำนวนมากไป!”

องค์ชายเว่ยจ้องมองหลิงเสียงเซิงอย่างดุร้าย พลางเอ่ยเหี้ยมเกรียม

“ลืมไปเสียเถิด เรื่องอดีตข้าไม่อยากเอ่ยถึงแล้ว!”

“อาลักษณ์หลิง เจ้าไม่รู้ใช่หรือไม่ ท่านอดีตเสนาบดีของบ้านเจ้าได้รับบาดเจ็บ แล้วถูกส่งกลับมาเมืองหลวงทันที!”

“บุตรีอนาคตไกลของเจ้าผู้นี้คือแม่นางหลิงผู้เป็นแพทย์ชั้นเซียนที่โด่งดังที่เมืองหลวงในช่วงนี้!”

“หากนางรู้ว่าท่านอดีตเสนาบดีได้รับบาดเจ็บก็จักต้องไปช่วยเขาเป็นแน่! เจ้าลองคิดดูเถอะ! ว่าจะให้นางช่วยเขาหรือไม่!”

หลิงเสียงเซิงได้ยินว่าหลิงอวี๋คือแม่นางหลิงแพทย์ชั้นเซียนที่ร่ำลือกันในตลาดช่วงนี้ ก็พลันตะลึงไป

เหตุใดเขาถึงไม่รู้ว่าหลิงอวี๋มีทักษะทางการแพทย์ตั้งแต่เมื่อใด?

“องค์ชาย เข้าใจผิดไปหรือไม่พ่ะย่ะค่ะ? บุตรีชั่วร้ายของกระหม่อมมิเคยเรียนทักษะทางการแพทย์หนาพ่ะย่ะค่ะ!”

องค์ชายเว่ยจ้องหลิงเสียงเซิงอย่างดุร้าย พลางเอ่ยเยาะเย้ย

“ท่านฮั๋วนับถือหลิงอวี๋เป็นอาจารย์ ไทเฮาเองก็ยอมรับด้วยตัวพระองค์เองว่า หลิงอวี๋คือผู้มีพระคุณที่ช่วยชีวิตของนางไว้ ยังจะเข้าใจผิดได้รึ?”

“อาลักษณ์หลิง แม้แต่บุตรีของตัวท่านเองยังมิรู้เลย มิแปลกใจที่ท่านติดอยู่แค่ตำแหน่งอาลักษณ์มาหลายปี!”